Ακολουθούν τα γεγονότα μέσα από άρθρα της εποχής για να μαθαίνουν οι νέοι γιατί πιστεύουμε ότι οι παλιοί δεν ξέχασαν ποτέ!!
ΜΑΡΙΝΟΣ ΖΑΜΠΑΤΗΣ
ΈΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Αθάνατος!!!
Ο χρόνος:ξημερώματα μεγάλου Σαββάτου 27 Απριλίου 1996, ο τόπος:ανοιχτά του Κόλπου της Παναγιάς, Θεσπρωτία.
Οι πάνοπλοι Λιμενικοί επιβαίνοντας στο φουσκωτό τους περιπολούν μαζί με το πλωτό "118" ανοιχτά της Κέρκυρας..Πρίν απο μερικές μέρες (Μ.Τετάρτη) είχαν καταδιώξει ένα ακόμα αλβανικό ταχύπλοο και σύμφωνα με το σήμα της Ιντερπόλ μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών θα πέρναγε αυτές τις μέρες απο την Αλβανία στις Ελληνικές ακτές..Ενέδρα λοιπόν,αναμονή και το βλέμα καρφωμένο στο ραντάρ , το σκηνικό γνωστό το ίδιο και απαράλαχτο.
Δεν άργησε να φανεί το ύποπτο σκάφος ,χωρίς φώτα ναυσιπλοίας και με 5 επιβαίνοντες ,να πλησιάζει την θέση των Ελλήνων Λιμενικών..Κίνηση προς το άγνωστο πλεούμενο,προβολέας και κλήση να σβήσει τις μηχανές..Η απάντηση ήρθε άμεσα με έναν καταιγισμό πυρ ών απο αυτόματα όπλα που γαζώνουν τα ελληνικά περιπολικά. Οι Λιμενικοί ανταποδίδουν τραυματίζοντας έναν απο τους λαθρέμπορους ,η καταδίωξη τελικά λήγει χωρίς την σύλληψη των Αλβανών κακοποιών ..όχι όμως χωρίς απώλειες . Ο 25χρονος Μαρίνος Ζαμπάτης ,παλικάρι απο το Μεγανήσι και ένας απο τους καλύτερους άνδρες Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού Σώματος κείτεται νεκρός χτυπημένος θανάσιμα από τα πυρά των Αλβανών κακοποιών.
Το παραπάνω περιστατικό ήταν η σταγόνα που ξεχύλησε το ποτήρι. Από το καλοκαίρι του 1996 μέχρι και το 1997 η Αλβαν ική Μαφία είχε επιδοθεί σε ένα ολοένα και αυξανόμενο αριθμό ληστρικών επιδρομών στα παράλια της Κέρκυρας και η κατάσταση είχε αρχίσει να επηρεάζει τον τουρισμό του νησιού αλλά όπως είναι και φυσικό είχε δημιουργήσει κλίμα ανησυχίας στην κοινωνία της Κέρκυρας..Η ιδιαίτερη επιμονή των Αλβανών , ορισμένα χαρακτηριστικά της δράσης τους (ριπές κατά ξενοδοχείων,δολοφονίες τουριστών) καθώς και η έλλειψη κάποιου ορατού οφελους ,είχε δημιουργήσει πολλές εύλογες απορίες στις Ελληνικές αρχές..Η έντονη τουρκική παρουσία στο νησί απο το 1994 ,-χ ρονιά κατα την οποία άρχισε να καταγράφεται δυσανάλογία στον αριθμό εισερχομένων και εξερχομένων Τούρκων υπηκοων στο νησί- είχε προβληματίσει τις αρχές - η προσπάθεια δημιουργίας δικτύου όχι σε κάποιο ακριτικό νησί του Αν.Αιγαίου αλλά την Κέρκυρα δεν ήταν κάτι που είχε παρατηρηθεί στο παρελθόν- ..όπως μας πληροφορεί ο Μ.Ηλιάδης στο πασίγνωστο πλέον βιβλίο του για της τουρκικές μυστικές υπηρεσίες αποκαλύφθηκε ότι οι Αλβανοί συμμορίτες χρηματοδοτούνταν απο την Άγκυρα και μάλιστα ότι ο αρχηγός του ιδιότυπου καρτέλ είχε εκπαιδευτεί στην Τουρκία (Τουρκικές Μυστικές υπηρεσίες και η ΜΙΤ σελ425)
Η Ελληνική απάντηση σε αυτή την κατάσταση -παραδόξως για τα αντανακλαστικά στα οποία μας έχει συνηθίσει το νεοελληνικό κράτος- ήταν άμεση και ασυνήθιστα αποτελεσματική
Συγκεκριμένα τα μέτρα τα οποία ελήφθησαν περιελάμβαναν :
1) μετακίνηση στην περιοχή 2 πυραυλακάτων του ΠΝ ,εκτός των 4 πλοίων που ήδη περιπολούσαν στην περιοχή
2)την διασπορά στην Κέρκυρα και τα παράλια της Ηπείρου ομάδων πάνοπλων καταδρομέων καθώς και ενίσχυση των στρατιωτικ ών μονάδων της περιοχής
3)ενίσχυση των Λιμεναρχείων και Αστυνομικών Σταθμών της περιοχής με μεγάλο αριθμό ανδρών και μέσων καθώς και μεταστάθμευση ελικοπτέρων της ΕΛΑΣ
4)την άμεση απόκτηση απο το Λιμενικό κατάλληλα οπλισμένων ταχύπλοων με ταχύτητα 45-50 κόμβων (τελικά αποκτήθηκαν 3 CB-90 τα οποία απέδωσαν εξαιρετικά -παρεδώθησαν καλοκαίρι 1998-)
5)τον καλύτερο συντονισμό των αρμόδιων υπουργείων
Βεβαίως δεν ήταν η πρώτη φορά που "εξαγγέλονταν" μέτρα..Η διαφορά ήταν ότι ΑΥΤΗ την φορά υπήρχε η αποφασιστικότητα να μ� �εί τέλος στην απαράδεκτη αυτή κατάσταση.Όπως και έγινε....
Η πρώτη ελληνική απάντηση δεν άργησε να έρθει με την βύθιση Αλβανικού ταχύπλοου απο σκάφος των ειδικών δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού μετά απο καταδίωξη με εύστοχη βολή βομβιδοβόλου ,με τηλεοπτικούς σταθμούς να μεταδίδουν ότι "έγινε εκτόξευση ρουκέτας" απο μέρους των ανδρών των ΟΥΚ...
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο και για επίσκεψη πυραυλακάτων του ΠΝ σε εγκαταστάσεις της Αλβανικής μαφίας ,κατα την οποία έγιναν στάχτη και μπούρμπερι ταχύπλοα ,γλύσ� �ρες και λοιπές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούσαν οι Αλβανοί λαθρέμποροι..
όπως πολύ ευγλωτα αναφέρει ο τύπος της εποχής....
H περασμένη εβδομάδα στην Kέρκυρα είχε νύχτες φεγγαρόλουστες, που πρόσφεραν, σ' όσους τουρίστες και ντόπιους έτυχε να ξενυχτούν, μια πρωτότυπη ατραξιόν. Tροχιοδεικτικά, ήχους από βαριά πυροβόλα,ναυτικές φωτοβολίδες, άγριες θαλάσσιες καταδιώξεις, μυστηριώδους προέλευσης υπόκωφες εκρήξεις. Πόλεμος ανορθόδοξος και κανονικός στη θαλάσσια ζώνη από τον αλβανικό Kάβο Kέφαλο ώς τη λιμνοθάλασσα του Bουθρωτ� �ύ και τα ανοιχτά της Σαγιάδας.
Tις ημέρες, όσοι ήξεραν τι γινόταν, σφύριζαν αδιάφορα και ένιωθαν ύστερα από χρηστό καιρό ασφαλείς.
==========================
Kαθημερινά μαθήματα εξωτερικής πολιτικής
Του Άγγελου Συρίγου
Πολλές φορές η καθημερινή ζωή δίνει κάποια απλά μαθήματα προς τους ασκούντες την εξωτερική πολιτική της χώρας. Ένα τέτο ιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η ιστορία με τις συμμορίες Aλβανών που κινούνται με πλωτά μέσα στο χώρο του Iονίου. Στα μέσα Aπριλίου ολόκληρη η Eλλάδα μιλούσε για το πάθημα του Λιμενικού Σώματος στην Πρέβεζα, όπου συμμορία Aλβανών είχε κλέψει μέσα στη νύχτα ένασύγχρονο, ταχύπλοο, φουσκωτό σκάφος. Kατόπιν ερευνών διαπιστώθηκε ότι οι Aλβανοί είχαν οδηγήσει το σκάφος σε χώρο κοντά στους Aγίους Σαράντα όπου βρίσκονταν και άλλα μέλη της συμμορίας τους.
Aυτομάτως ετέθη θέμα του τρόπου ανακτήσεως του φουσκωτού. Στην πρόταση να σταλεί ομάδα καταδρομέων απάντησε ο Έλληνας υπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας, ο οποίος ανέφερε επί λέξει:«Δεν μπορούν να θυσιασθούν ανθρώπινες ζωές για ένα φουσκωτό». Tελικώς προτιμήθηκε να επέμβουν κάποιοι τοπικοί παράγοντες οι οποίοι με άγνωστα μέχρι στιγμής ανταλλάγματα (υποθετικά και μόνον μπορεί να θεωρηθεί ότι προσφέρθηκαν προς εκμετάλλευση στους Aλβανούς μαφιόζους «βίζε� �» για την Eλλάδα) κατόρθωσαν να αποσπάσουν το σκάφος και να το επιστρέψουν στο λιμάνι της Kέρκυρας.
Mερικές ημέρες αργότερα και για την ακρίβεια ανήμερα το Πάσχα, μοναδική παραφωνία στο εορταστικό κλίμα που επικρατούσε σε όλη τη χώρα αποτελούσε το Mεγανήσι Λευκάδος. Eκεί γινόταν η κηδεία ενός επίλεκτου άνδρα του Λιμενικού Σώματος (του 25χρονου Μαρίνου Ζαμπατη) ο οποίος είχε σκοτωθεί την προηγούμενη νύχτα σε ανταλλαγή πυροβολισμών με Aλβανούς μαφιόζους στη θαλάσσια περιοχή έξω από την Hγουμενίτσα. Oι Aλβανοί, όταν αντελήφθησαν ότι ένα σκάφος του Λιμενικού τους εντόπισε, άρχισαν χωρίς ενδοιασμό να πυροβολούν με αποτέλεσμα το φόνο του νεαρού λιμενικού. Mετά το συγκεκριμένο θανατηφόρο συμβάν συχνές υπήρξαν σε ανάλογα περιστατικά οι ανταλλαγές πυροβολισμών μεταξύ λιμενικών και Aλβανών λαθρεμπόρων.
Στις αρχές Iουνίου και ενώ οι Aλβανοί μαφιόζοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Iονίου, και ειδικότερα της Kέρκυρας, σημειώθηκε ένα ακόμη επεισόδιο. Kατά τη διάρκεια αναγνωρίσεως ενός αλβανικού πλοιαρίου από σκάφος του Λιμενικού έξω από την Kέρκυρα, οι Aλβανοί άρχισαν κατά την προσφιλή τους τακτική να πυροβολούν. H απάντηση αυτή τη φορά ήταν η ανατίναξη και ολοκληρωτική καταστροφή του σκάφους τους. Tις αμέσως επόμενες ημέρες η τακτική των Aλβανών άλλαξε. Όταν εντοπίζονται από λιμενικούς προτιμούν είτε να παραδοθούν είτε να ξεφύγουν με ελιγμούς. Oι πυροβολισμοί αποφεύγονται πλέον πιθανότατα γιατί... βλάπτουν σοβαρά την υγεία..
Μαρίνος Ζαμπατης : To 25χρονο παλικάρι απο το Μεγανήσι το οποίο έπεσε θύμα των πυρών της Αλβανικής μαφίας και της παθητικότητας της Ελληνικής πολιτικής ηγ εσίας.
H συγκεκριμένη ιστορία αποδεικνύει ότι η νοοτροπία της μη διακινδυνεύσεως ανθρώπινων ζωών, υπό το πρίσμα που την έθεσε ο Yπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας, είναι αυτή που τελικώς στοίχισε τη ζωή στον άτυχο λιμενικό το Πάσχα.
Oι Aλβανοί βλέποντας ότι η κλοπή του πλωτού από την Πρέβεζα ουσιαστικά επιβραβεύθηκε από την Eλλάδα, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα υπολογίζοντας ότι θα μείνουν μάλλον ατιμώρητοι. Eίναι βεβαίως γεγονός ότι δεν αξίζει να χαθούν ανθρώπινες ζωές για ένα σκάφος. Eάν το σκάφος ανήκε σε έναν ιδιώτη θα ή� �αν κατανοητή η αντίδραση του Yπουργού Eμπορικής Nαυτιλίας. Όμως το αντικείμενο εδώ δεν είναι η αξία του σκάφους αυτού καθαυτού. Eίναι ο συμβολισμός της πράξεως. Eίναι το γεγονός ότι κάποιοι προσέβαλαν το ελληνικό κράτος κλέβοντας με μπόλικο θράσος ελληνικό πολεμικό υλικό.
H επίσημη κυβέρνηση, μοιραία και άβουλη, προτίμησε να φερθεί όπως οι ιδιώτες που τους κλέβουν τη μοτοσυκλέτα τους. Έβαλε μεσάζοντες και τελικώς, πληρώνοντας κάτι, πήρε πίσω το κλεμένο.
Aπό πλευράς τάξεως ως προς τον συμβολικό χαρακτήρα της κλοπής του φουσκωτού θα ήταν το ίδιο εάν κάποιος πήγαινε να κλέψει από μία μονάδα ένα τεθωρακισμένο και ο υπουργός Eθνικής Aμύνης απαντούσε ότι δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε ανθρώπινες ζωές για να το ανακτήσουμε. Kατά πόσον -όμως- είναι απαραίτητη η διακινδύνευση ανθρώπινων ζωών για να διασωθεί το κύρος του κράτους, θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος; H απάντηση δόθηκε ήδη με τον άδικο θάνατο του λιμενικού την παραμονή του Πάσχα και από την αλλαγή τ� �ς στάσης των Aλβανών μαφιόζων μετά την ανατίναξη του σκάφους τους πριν λίγες ημέρες έξω από την Kέρκυρα.
H σκληρή απάντηση σε παρόμοιες προκλήσεις δεν είναι πολεμόχαρο σάλπισμα φανατικών πολεμοκάπηλων. Eίναι προϋπόθεση για την επιβίωση ενός κράτους με την οποία προσδιορίζονται τα όρια ανοχής και το πεδίο επιβολής της επίσημης κρατικής εξουσίας έναντι τρίτων που για διαφόρους λόγους μπορούν και δρούν ατιμώρητοι. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά με πολύ χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη στην Kύπρο πέρυσι τον Aύγουστο όταν ο ι Γκρίζοι Λύκοι και οι παρακρατικοί του Nτενκτάς και της Tσιλέρ σκότωσαν τον Tάσο Iσαάκ. O θάνατος του Σολωμού Σολωμού ήλθε ως αποτέλεσμα της ανύπαρκτης αντιδράσεώς μας στην πρώτη δολοφόνια.
Oι Tούρκοι με τις δολοφονίες των δύο παιδιών προδιέγραψαν τα όρια μέσα στα οποία θέλουν να κινούνται χωρίς έλεγχο. H δράση των Tούρκων συνάντησε τη δική μας αντίδραση, η οποία ήταν χλιαρή και συνιστούσε ουσιαστική αποδοχή αυτών των ορίων. Eάν σε λίγες ημέρες γίνουν και πάλι επεισόδια στην πράσινη γραμμή τότε οι Tούρκοι θα θεωρούν αυτονόητο δικα ίωμά τους να σκοτώσουν όποιον πάει να περάσει την πράσινη γραμμή. Ίσως, δε, να θελήσουν να προχωρήσουν και άλλο ένα βήμα πυροβολώντας -επί παραδείγματι- όσους συμμετέχουν σε αντικατοχικές εκδηλώσεις δίπλα ακριβώς στη γραμμή του Aττίλα.Eάν όμως η κυπριακή κυβέρνηση είχε καταστήσει σαφές ότι ο κάθε Tούρκος που πυροβολεί κάποιον Έλληνα σε τέτοια επεισόδια υπογράφει αυτομάτως τη θανατική του καταδίκη, τότε είναι αμφίβολο κατά πόσον ο περίφημος Tούρκος υπουργός του Nτενκτάς θα κόμπαζε μπροστά στις κάμερες για το κατόρθωμά του να σκοτώσε� � έναν άοπλο διαδηλωτή.
Eν κατακλείδι, είναι αδιανόητο να κλέβεται ένα στρατιωτικό όχημα και μετά το κράτος να εμφανίζεται να διαπραγματεύεται με τους κλέφτες επί ίσοις όροις, όπως είναι αντιστοίχως αυτονόητο ένα κράτος να προστατεύει την ζωή των πολιτών του απέναντι σε ανεξέλεγκτους εγκληματίες που παραμένουν ατιμώρητοι. Oι ασκούντες, όμως, την εξωτερική πολιτική της χώρας δεν πρέπει να έχουν τη νοοτροπία του μέσου οικογενειάρχη. Πρέπει να διαθέτουν τη συναίσθηση ότι η άσκηση της κρατικής κυριαρχίας σε διεθνές επίπεδο, όπου � �υσιαστικά απουσιάζει κάποιο υπερεθνικό όργανο επιβολής της τάξεως, τους καλεί συνεχώς να αποδεικνύουν και επιδεικνύουν τη βούληση της κρατικής οντότητας, την οποία εκπροσωπούν, να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και δέος από τους απ'έξω.
Tο πάθημα της Kέρκυρας -που προς το παρόν στοίχισε έναν νεκρό από ελληνικής πλευράς- ας γίνει μάθημα για το μέλλον.
Σημ Εν Κρυπτώ : Aντί επιλόγου, το μήνυμα που αφήσανε οι συνάδελφου του Επτανήσιου Ήρωα σε ιστοσελίδα αφιερωμένη στην μνήμη του.
Ποτέ ξανά
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ 26-4-1997
� �εκινώ να γράψω όμως δεν τα καταφέρνω.
Έκανες τόσο καλά την δουλειά σου που πλήρωσες με το μέγιστο τίμημα. Έβαψες με το αίμα σου τα παγωμένα νερά και τις στολές των συναδέλφων σου, που έκαναν μήνες να συνέλθουν. Τα έδωσες όλα. Τα ύπατα σου, τον πόνο της μάνας σου για τον μονάκριβο και του πατέρα σου:
Προσπαθώ να γράψω, δεν τα καταφέρνω, δεν βγαίνει.
Κέρκυρα 26/4/1997. Προσκλητήριο
Λιμενοφύλακας ΖΑΠΑΤΗΣ Μαρίνος
Απών...
Έπεσε υπέρ πατρίδος.
Οι συνάδελφοι Σου, βάζουμε ένα γαρύφαλλο στην φωτογραφία σου
Mερικές ημέρες αργότερα και για την ακρίβεια ανήμερα το Πάσχα, μοναδική παραφωνία στο εορταστικό κλίμα που επικρατούσε σε όλη τη χώρα αποτελούσε το Mεγανήσι Λευκάδος. Eκεί γινόταν η κηδεία ενός επίλεκτου άνδρα του Λιμενικού Σώματος (του 25χρονου Μαρίνου Ζαμπατη) ο οποίος είχε σκοτωθεί την προηγούμενη νύχτα σε ανταλλαγή πυροβολισμών με Aλβανούς μαφιόζους στη θαλάσσια περιοχή έξω από την Hγουμενίτσα. Oι Aλβανοί, όταν αντελήφθησαν ότι ένα σκάφος του Λιμενικού τους εντόπισε, άρχισαν χωρίς ενδοιασμό να πυροβολούν με αποτέλεσμα το φόνο του νεαρού λιμενικού. Mετά το συγκεκριμένο θανατηφόρο συμβάν συχνές υπήρξαν σε ανάλογα περιστατικά οι ανταλλαγές πυροβολισμών μεταξύ λιμενικών και Aλβανών λαθρεμπόρων.
Στις αρχές Iουνίου και ενώ οι Aλβανοί μαφιόζοι είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Iονίου, και ειδικότερα της Kέρκυρας, σημειώθηκε ένα ακόμη επεισόδιο. Kατά τη διάρκεια αναγνωρίσεως ενός αλβανικού πλοιαρίου από σκάφος του Λιμενικού έξω από την Kέρκυρα, οι Aλβανοί άρχισαν κατά την προσφιλή τους τακτική να πυροβολούν. H απάντηση αυτή τη φορά ήταν η ανατίναξη και ολοκληρωτική καταστροφή του σκάφους τους. Tις αμέσως επόμενες ημέρες η τακτική των Aλβανών άλλαξε. Όταν εντοπίζονται από λιμενικούς προτιμούν είτε να παραδοθούν είτε να ξεφύγουν με ελιγμούς. Oι πυροβολισμοί αποφεύγονται πλέον πιθανότατα γιατί... βλάπτουν σοβαρά την υγεία..
Μαρίνος Ζαμπατης : To 25χρονο παλικάρι απο το Μεγανήσι το οποίο έπεσε θύμα των πυρών της Αλβανικής μαφίας και της παθητικότητας της Ελληνικής πολιτικής ηγ εσίας.
H συγκεκριμένη ιστορία αποδεικνύει ότι η νοοτροπία της μη διακινδυνεύσεως ανθρώπινων ζωών, υπό το πρίσμα που την έθεσε ο Yπουργός Eμπορικής Nαυτιλίας, είναι αυτή που τελικώς στοίχισε τη ζωή στον άτυχο λιμενικό το Πάσχα.
Oι Aλβανοί βλέποντας ότι η κλοπή του πλωτού από την Πρέβεζα ουσιαστικά επιβραβεύθηκε από την Eλλάδα, προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα υπολογίζοντας ότι θα μείνουν μάλλον ατιμώρητοι. Eίναι βεβαίως γεγονός ότι δεν αξίζει να χαθούν ανθρώπινες ζωές για ένα σκάφος. Eάν το σκάφος ανήκε σε έναν ιδιώτη θα ή� �αν κατανοητή η αντίδραση του Yπουργού Eμπορικής Nαυτιλίας. Όμως το αντικείμενο εδώ δεν είναι η αξία του σκάφους αυτού καθαυτού. Eίναι ο συμβολισμός της πράξεως. Eίναι το γεγονός ότι κάποιοι προσέβαλαν το ελληνικό κράτος κλέβοντας με μπόλικο θράσος ελληνικό πολεμικό υλικό.
H επίσημη κυβέρνηση, μοιραία και άβουλη, προτίμησε να φερθεί όπως οι ιδιώτες που τους κλέβουν τη μοτοσυκλέτα τους. Έβαλε μεσάζοντες και τελικώς, πληρώνοντας κάτι, πήρε πίσω το κλεμένο.
Aπό πλευράς τάξεως ως προς τον συμβολικό χαρακτήρα της κλοπής του φουσκωτού θα ήταν το ίδιο εάν κάποιος πήγαινε να κλέψει από μία μονάδα ένα τεθωρακισμένο και ο υπουργός Eθνικής Aμύνης απαντούσε ότι δεν μπορούμε να διακινδυνεύσουμε ανθρώπινες ζωές για να το ανακτήσουμε. Kατά πόσον -όμως- είναι απαραίτητη η διακινδύνευση ανθρώπινων ζωών για να διασωθεί το κύρος του κράτους, θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος; H απάντηση δόθηκε ήδη με τον άδικο θάνατο του λιμενικού την παραμονή του Πάσχα και από την αλλαγή τ� �ς στάσης των Aλβανών μαφιόζων μετά την ανατίναξη του σκάφους τους πριν λίγες ημέρες έξω από την Kέρκυρα.
H σκληρή απάντηση σε παρόμοιες προκλήσεις δεν είναι πολεμόχαρο σάλπισμα φανατικών πολεμοκάπηλων. Eίναι προϋπόθεση για την επιβίωση ενός κράτους με την οποία προσδιορίζονται τα όρια ανοχής και το πεδίο επιβολής της επίσημης κρατικής εξουσίας έναντι τρίτων που για διαφόρους λόγους μπορούν και δρούν ατιμώρητοι. Παρόμοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά με πολύ χαρακτηριστικό αυτό που συνέβη στην Kύπρο πέρυσι τον Aύγουστο όταν ο ι Γκρίζοι Λύκοι και οι παρακρατικοί του Nτενκτάς και της Tσιλέρ σκότωσαν τον Tάσο Iσαάκ. O θάνατος του Σολωμού Σολωμού ήλθε ως αποτέλεσμα της ανύπαρκτης αντιδράσεώς μας στην πρώτη δολοφόνια.
Oι Tούρκοι με τις δολοφονίες των δύο παιδιών προδιέγραψαν τα όρια μέσα στα οποία θέλουν να κινούνται χωρίς έλεγχο. H δράση των Tούρκων συνάντησε τη δική μας αντίδραση, η οποία ήταν χλιαρή και συνιστούσε ουσιαστική αποδοχή αυτών των ορίων. Eάν σε λίγες ημέρες γίνουν και πάλι επεισόδια στην πράσινη γραμμή τότε οι Tούρκοι θα θεωρούν αυτονόητο δικα ίωμά τους να σκοτώσουν όποιον πάει να περάσει την πράσινη γραμμή. Ίσως, δε, να θελήσουν να προχωρήσουν και άλλο ένα βήμα πυροβολώντας -επί παραδείγματι- όσους συμμετέχουν σε αντικατοχικές εκδηλώσεις δίπλα ακριβώς στη γραμμή του Aττίλα.Eάν όμως η κυπριακή κυβέρνηση είχε καταστήσει σαφές ότι ο κάθε Tούρκος που πυροβολεί κάποιον Έλληνα σε τέτοια επεισόδια υπογράφει αυτομάτως τη θανατική του καταδίκη, τότε είναι αμφίβολο κατά πόσον ο περίφημος Tούρκος υπουργός του Nτενκτάς θα κόμπαζε μπροστά στις κάμερες για το κατόρθωμά του να σκοτώσε� � έναν άοπλο διαδηλωτή.
Eν κατακλείδι, είναι αδιανόητο να κλέβεται ένα στρατιωτικό όχημα και μετά το κράτος να εμφανίζεται να διαπραγματεύεται με τους κλέφτες επί ίσοις όροις, όπως είναι αντιστοίχως αυτονόητο ένα κράτος να προστατεύει την ζωή των πολιτών του απέναντι σε ανεξέλεγκτους εγκληματίες που παραμένουν ατιμώρητοι. Oι ασκούντες, όμως, την εξωτερική πολιτική της χώρας δεν πρέπει να έχουν τη νοοτροπία του μέσου οικογενειάρχη. Πρέπει να διαθέτουν τη συναίσθηση ότι η άσκηση της κρατικής κυριαρχίας σε διεθνές επίπεδο, όπου � �υσιαστικά απουσιάζει κάποιο υπερεθνικό όργανο επιβολής της τάξεως, τους καλεί συνεχώς να αποδεικνύουν και επιδεικνύουν τη βούληση της κρατικής οντότητας, την οποία εκπροσωπούν, να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και δέος από τους απ'έξω.
Tο πάθημα της Kέρκυρας -που προς το παρόν στοίχισε έναν νεκρό από ελληνικής πλευράς- ας γίνει μάθημα για το μέλλον.
Σημ Εν Κρυπτώ : Aντί επιλόγου, το μήνυμα που αφήσανε οι συνάδελφου του Επτανήσιου Ήρωα σε ιστοσελίδα αφιερωμένη στην μνήμη του.
Ποτέ ξανά
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ 26-4-1997
� �εκινώ να γράψω όμως δεν τα καταφέρνω.
Έκανες τόσο καλά την δουλειά σου που πλήρωσες με το μέγιστο τίμημα. Έβαψες με το αίμα σου τα παγωμένα νερά και τις στολές των συναδέλφων σου, που έκαναν μήνες να συνέλθουν. Τα έδωσες όλα. Τα ύπατα σου, τον πόνο της μάνας σου για τον μονάκριβο και του πατέρα σου:
Προσπαθώ να γράψω, δεν τα καταφέρνω, δεν βγαίνει.
Κέρκυρα 26/4/1997. Προσκλητήριο
Λιμενοφύλακας ΖΑΠΑΤΗΣ Μαρίνος
Απών...
Έπεσε υπέρ πατρίδος.
Οι συνάδελφοι Σου, βάζουμε ένα γαρύφαλλο στην φωτογραφία σου
Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/
No comments:
Post a Comment