Κάθε μέρα, η ίδια διαδρομή. Κάθε μέρα, η ίδια συνήθεια.
Οι ίδιες σκάλες, η ίδια έξοδος, η ίδια θέση στο Μετρό και στον Ηλεκτρικό.
Πώς άραγε να περάσουν αυτά τα 40 λεπτά μέχρι το Λιμάνι;
Παρατήρησε τον κόσμο γύρω σου. Δες τις αντιδράσεις του, τις ανησυχίες, τον τρόπο που αντιμετωπίζει το πρωινό του ξύπνημα για τη δουλειά....
Δες το πρόσωπο μίας κοπέλας που διαβάζει ένα βιβλίο!
Ναι, υπάρχουν στις μέρες μας ακόμα άτομα που διαβάζουν πραγματικά βιβλία. Αυτά με τις πολλές σελίδες, που είναι συνήθως βαριά... Που μετράς τις σελίδες και όχι τα bytes που πιάνουν στο tablet ή στον υπολογιστή.
Δες το πρόσωπο μίας κοπέλας που αλληλεπιδρά με την πλοκή του βιβλίου.
Που μπαίνει σε κάποιον φανταστικό κόσμο, που όμως είναι τόσο κοντά στον δικό μας.
Που μαθαίνει να σκέφτεται, να συνδυάζει... Που μπορεί ν' αγγίζει αυτό που διαβάζει....
Κοίτα γύρω σου τους υπόλοιπους.... Σκεπτικούς.... Βυθισμένους μέσα στην εξάρτηση από το Internet.... Από την συνεχή κίνηση των δακτύλων τους για την ανανέωση του news feed στο Facebook....
Ναι.... Είναι δυστυχισμένοι.... Είναι θλιμένοι.... Είναι ουσιαστικά νεκροί....
Τα posts τους είναι posts επιβεβαίωσης.... Γι'αυτούς, είναι πολύ πιο σημαντικό να έχεις 43 likes, παρα αυθεντικές εικόνες.... Όπως είχανε οι παππούδες - γιαγιάδες μας, οι οποίοι ζουνε ακόμα μία ζωή ευτυχισμένης άγνοιας....
Προσπάθησε ν' ανακαλύψεις τον διπλανό σου.... Να νιώσεις τον τρόπο που κοιτάει, που αναπνέει, που εξελίσεται....
Ξέρεις, η πραγματική ζωή είναι αυτή που ξεκινάει όταν αφήσεις το smartphone από τα χέρια σου....
Απλά πράγματα.... Σαν την "Πρώτη Ύλη" του Δημήτρη Παπαϊωάννου.... Γιατί το πιο δύσκολο κατόρθωμα στις μέρες μας, είναι να προάγεις την εξέλιξη της κοινωνίας, χρησιμοποιώντας απλά πράγματα....
Μία καρέκλα, ένα τραπέζι και μία ξύλινη σανίδα....
Πηγή: http://www.ramnousia.com/
No comments:
Post a Comment