Κοιμισμένες συγκοινωνίες

Του Γιάννη Μπελεγρίνη

Ώρα 3:00 τη νύχτα, στην αφετηρία του μπλε λεωφορείου «040» στο Σύνταγμα. Περίπου 100 άτομα περιμένουν καρτερικά στην στάση. Είναι στιγμές της καθημερινότητας που καταλαβαίνεις πόσο πίσω είναι αυτή η χώρα –και η πρωτεύουσα της- σε βασικούς τομείς. Η εν λόγω λεωφορειακή γραμμή είναι μία από τις ελάχιστες νυχτερινές στην Αθήνα. Για αυτό και ο συχνός συνωστισμός από την αρχή του δρομολογίου κιόλας, ενώ όσο το λεωφορείο κατηφορίζει προς Πειραιά, ο κόσμος γίνετε ακόμη περισσότερος.

Ως γνωστόν, το μετρό λειτουργεί, το πολύ, μέχρι τις 2:30 το βράδυ, όταν και αποσύρονται οι τελευταίοι συρμοί.  Αυτό μόνο Παρασκευές και Σάββατα. Τις υπόλοιπες μέρες τα ρολά κατεβαίνουν ακόμα νωρίτερα. Ίδια απογοητευτική εικόνα και σε Τραμ και Ηλεκτρικό, αφού ούτε τα συγκεκριμένα μέσα μεταφοράς έχουν 24ωρη λειτουργία.

Αν λοιπόν κάποιος εργάζεται σε μια νυχτερινή δουλειά και σχολά λίγο πιο αργά, ουσιαστικά δεν μπορεί να στηριχτεί στα ΜΜΜ για να γυρίσει σπίτι του. Το ίδιο ισχύει, για παράδειγμα, και για όποιον θέλει να βγει να διασκεδάσει λίγο πιο αργά. Ναι, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μέσα στην όλη μαυρίλα –καλώς- θέλουν να βγουν λίγο έξω να διασκεδάσουν και να ψυχαγωγηθούν. Όλοι αυτοί που κυκλοφορούν στην πόλη τις πιο «μεγάλες» ώρες έχουν 2 επιλογές: να μετακινηθούν χρησιμοποιώντας Ι.Χ. (με την τιμή της βενζίνης στα ύψη) ή τουλάχιστον στην επιστροφή να πάρουν ταξί (με διπλή ταρίφα αφού μιλάμε για μεταμεσονύχτιες ώρες).

Και πρόκειται  για  Δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Συγκοινωνίες που όλοι πληρώνουμε από την τσέπη μας, κι όμως δεν μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε όποτε επιθυμούμε, ανάλογα με τις ανάγκες που έχει ο καθένας από εμάς.

Στο Βερολίνο των 3.400.000 κατοίκων λειτουργούν σήμερα πάνω από 50 νυχτερινές γραμμές. Στην Αθήνα με λίγο χαμηλότερο καταγεγραμμένο πληθυσμό (3.100.000 πολίτες) λειτουργούν 5 (!) νυχτερινές γραμμές. Ας μην συζητήσουμε και για την συχνότητα των δρομολογίων σε αυτές τις 5 ολόκληρες γραμμές. Στην Μαδρίτη των 3.000.000 κατοίκων, υπάρχουν 24 γραμμές που εξυπηρετούν τους πολίτες σε όλη την διάρκεια της νύχτας. Ακόμα και στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας, το Βουκουρέστι, λειτουργούν αυτή την στιγμή 23 νυχτερινές γραμμές.

Φαίνεται, ότι όχι μόνο δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τις κορυφαίες – σε επίπεδο οργάνωσης- χώρες, αλλά δεν μπορούμε καν να φτάσουμε ακόμα και τα πιο «μέτρια» κράτη της Ευρώπης. Μακάρι κάποτε και οι δικοί μας αρμόδιοι εδώ στην Ελλάδα να καταλάβουν ότι εκεί έξω στους δρόμους υπάρχει ζωή και μετά τα μεσάνυχτα. Έως τότε θα περιμένουμε το «040». Μπορεί και μέχρι να ξημερώσει...

Πηγή: todomino.blogspot.gr

Πηγή: http://www.eglimatikotita.gr/