Το ποίημα "Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ" μεταφρασμένο στα Ελληνικά

Europas Schande Ein Gedicht von Günter Grass Dem Chaos nah, weil dem Markt nicht gerecht, bist fern Du dem Land, das die Wiege Dir lieh. Was mit der Seele gesucht, gefunden Dir galt, wird abgetan nun, unter Schrottwert taxiert. Als Schuldner nackt an den Pranger gestellt, leidet ein Land, dem Dank zu schulden Dir Redensart war. Zur Armut verurteiltes Land, dessen Reichtum gepflegt Museen schmückt: von Dir gehütete Beute. Die mit der Waffen Gewalt das inselgesegnete Land heimgesucht, trugen zur Uniform Hölderlin im Tornister. Kaum noch geduldetes Land, dessen Obristen von Dir einst als Bündnispartner geduldet wurden. Rechtloses Land, dem der Rechthaber Macht den Gürte l enger und enger schnallt. Dir trotzend trägt Antigone Schwarz und landesweit kleidet Trauer das Volk, dessen Gast Du gewesen. Außer Landes jedoch hat dem Krösus verwandtes Gefolge alles, was gülden glänzt gehortet in Deinen Tresoren. Sauf endlich, sauf! schreien der Kommissare Claqueure, doch zornig gibt Sokrates Dir den Becher randvoll zurück. Verfluchen im Chor, was eigen Dir ist, werden die Götter, deren Olymp zu enteignen Dein Wille verlangt. Geistlos verkümmern wirst Du ohne das Land, dessen Geist Dich, Europa, erdachte.

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Είσαι ένα βήμα πριν το χάος, μια και δεν ανταποκρίθηκες στις αγορές, είσαι μακριά απ' τη χώρα, που κάποτε σου δάνεισε το λίκνο. < span style="color: #3e3e3e; font-family: Georgia, serif; font-size: 9pt;">Ό,τι με την ψυχή ζητούσες και νόμιζες πως είχες βρει τώρα το εξοβελίζεις, για σκουπίδι το περνάς. Ολόγυμνη σαν οφειλέτης διαπομπεύεται, υποφέρει η χώρα εκείνη που έλεγες και ξανάλεγες πως χάρη της χρωστάς. Στη φτώχια καταδικασμένος τόπος, τόπος που ο πλούτος του στολίζει τώρα τα μουσεία: λάφυρα που φυλάς Εσύ. Κείνοι που χίμηξαν με τα όπλα στη χώρα την ευλογημένη με νησιά στολή φορούσαν κι είχαν τον Χέλντερλιν κρυμμένο στο γυλιό. Καμιά ανοχή πια γι' αυτή τη χώρα, κι ας ανεχόσουν κάποτε σαν σύμμαχους στο σβέρκο της τους κολονέλους. Χώρα που ζει πια δίχως δίκιο, με τη δύναμη αυτών που έχουν πάντα δίκιο να της σφίγγει κάθε μέρα το ζωνάρι πιο σφιχτά. Κι όμως απείθαρχη η Αντιγόνη μαυροφορεί - σ' όλη τη χώρα πενθοφορεί ο λαός της που κάποτε σε είχε φιλέψει, σε είχε δεχθεί. Μα η κουστωδία του Κροίσου έχει στοιβάξει έξω απ' τη χώρα, στα δικά σου θησαυροφυλάκια, τα αστραφτερά μαλάματα. Πιες, επιτέλους, πιες, αναβοούν των επιτρόπων � �ι χειροκροτητές, μα ο Σωκράτης οργίλος σου γυρνά γεμάτο πίσω το ποτήρι. Εν χορώ θα ρίξουν οι θεοί κατάρα σ' ότι σου ανήκει, μια κι είναι βούλησή σου τον Όλυμπό τους να πουλήσεις . Ανούσια πια θα μαραζώσεις δίχως τη χώρα, που το δικό της πνεύμα σε επινόησε, Ευρώπη. (απόδοση στα ελληνικά: Σπύρος Μοσκ� �βου)

Πηγή: http://piperistostoma.blogspot.com/