Ο ανταποκριτής: Ζάιτγκαϊστ η αναίρεση (addendum)

Η Ιερά Μονή μας έχει εξ αρχής ασχοληθεί με το φαινόμενο των ταινιών Zeitgeist και τις πηγές της κοσμοθεωρίας τους, σε σειρά ειδικών μελετών δημοσιευμένων στο Διαδίκτυο. Στην παρούσα μελέτη προσπαθούμε να διευρύνουμε την οπτική της αντ� �μετώπισης των ταινιών Zeitgeist, να εντάξουμε δηλαδή το μήνυμά τους σε αυτό που, ως γνωστό, αποτελεί την επιδίωξη εκείνων των μυστικών εταιρειών και ομάδων που αποδεδειγμένως εμπνέουν τους δημιουργούς του Zeitgeist, δηλαδή τη δημιουργία μιας «νέας τάξης των αιώνων» ("novus ordo seclorum"). Η κριτική μας αυτή έχει διαχρονική σημασία και επικαιρότητα, διότι το μοτίβο αυτό μιας «νέας παγκόσμιας κοινωνίας», με αυξημένο ρόλο της τεχνολογίας, χωρίς έθνη και πατριωτισμούς, χωρίς διακριτές θρησκείες πλήν της «πανθρησκεία� �», αλλά με εμπιστοσύνη στις «κρυφές θεϊκές δυνάμεις του ανθρώπου» θα προβάλλεται όλο και περισσότερο με αυξανόμενη εμβέλεια από τους μηχανισμούς της παγκοσμιοποίησης [1].

Ζάιτγκαϊστ, η απολυταρχία της Νέας Εποχής

Πριν από λίγα χρόνια, το 2007, κάνει την εμφάνισή της μια νέα ταινία, η οποία – καθώς οι δημιουργοί της επιδιώκουν - αρχίζει να δημιουργλεί ένα δικό της φιοσοφικο-κοινωνικό ρεύμα που εξελίσσεται σε κίνημα. Η ταινία «Ζάιτγκαϊστ» η, κατά την γερμανική εκδοχή, «Τσάϊτγκαϊστ», αντιπροσωπεύει, όπως εξηγεί και το όνομά της, ένα σύγχρονο πνεύμα, το «πνεύμα της εποχής». Συμπληρώνοντας το προφίλ της ταινίας, ένα έτος αργότερα εκδίδεται και δεύτερο μέρος, το Ζάιτγκαϊστ Addendum και το 2011 το...
τρίτο μέρος Ζάιτγκαϊστ: Moving Forward.

Οι ταινίες Ζάιτγκαϊστ, αφ' ενός ερμηνεύοντας και καυτηριάζοντας όψεις και δομές του σύγχρονου κόσμου που ελκύουν τη διεθνή προσοχή και κριτική, αφ' ετέρου δε ταυτιζόμενες εν πολλοίς με τις διακηρύξεις της διεθνούς κίνησης κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, κηρύσσουν την επανάσταση εναντίον του παλαιού καθεστώτος[2 ], για τη δημιουργία ενός επίγειου παραδείσου, χωρίς χρήμα και τράπεζες, χωρίς Κυβερνήσεις, υπό τη σημερινή τους μορφή, και χωρίς θρησκείες. Ενός «παραδείσου» όπου η ανθρωπότητα θα κατευθύνεται μόνον από τη γνώση, για την επίτευξη μιας ζωής χωρίς εργασία, όπου θα πρυτανεύει η άνεση, οι καλές τέχνες, η αφθονία των αγαθών και η αίσθηση της παγκόσμιας αρμονίας και ολότητας, της άρρηκτης ενότητας ανθρώπου και σύμπαντος.

Όμως, από το πάζ λ λείπουν κομμάτια· και τα κομμάτια που λείπουν, δείχνουν- νομίζουμε- ένα Ζάιτγκαϊστ άγνωστο στους πολλούς· ένα Ζάιτγκαϊστ όπου πίσω από την προσεγμένη τεχνική επεξεργασία, την υπερ -απλούστευση στην ερμηνεία ιστορικών γεγονότων και στην παρουσίαση θρησκευτικών και κοινωνικών πραγμάτων, φαίνεται η επιδίωξη μιας νέας απολυταρχίας, προσεκτικά δομημένης και διαφημισμένης. Στο επίκεντρο της πολεμικής των δημιουργών του «Ζάιτγκαϊστ» βρίσκεται ο χριστιανισμός· γιατί άρά γε; θα το δούμε καθ΄ οδόν. Αυτός είναι και ο κύριος σκοπός της ενασχόλησής μας με τις ταινίες Ζάιτγκαϊστ: η κατάρριψη της συκοφαντικής προπαγάνδας κατά του προσώπου του Χριστού.

Κάποια από τα στοιχεία αυτά, απόσταγμα προσεκτικής μελέτης και ειδικής έρευνας επί των δύο πρώτων ταινιών, μοιραζόμαστε μαζί σας.

Περιεχόμενα:

1. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ZEITGEIST

2. ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

3. ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ

4. � �ΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΕΠΟΧΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ

5. ΜΕΡΙΚΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ZEITGEIST

Α. Το Α΄ μέρος της ταινίας μας, αποκαλύπτει τις θρησκευτικο-φιλοσοφικές προϋποθέσεις του «Ζάιτγκαϊστ» βάσει των οποίων η ταινία ερμηνεύει τα θρησκευτικά φαινόμενα. Όπως έχουν δείξει ειδικοί ερευνητές σε μελέτες που δημοσιεύσαμε παλαιότερα, η αφετηρία της ε ρμηνευτικής μεθόδου του «Ζάιτγκαϊστ» είναι η ιδεολογία της Θεοσοφίας και του Μασονισμού, με την προπαγάνδιση της λεγόμενης "comparative religion", δηλ. της συγκριτικής μελέτης και ερμηνείας των θρησκευμάτων.

Β. Στο Β΄ μέρος, παρουσιάζονται εν συνόψει οι αλλοιώσεις και παρερμηνείες των θρησκειολογικών και ιστορικών στοιχείων που έχουν γίνει με επίγνωση από τους συνεργάτες της ταινίας, ώστε να εξυπηρετηθεί ο επιδιωκόμενος σκοπός τους· δηλ. να καταδειχθεί, ότι η ιστορία του Ιησού Χριστού είναι ένας κυκλικά επαναλαμβανόμενος θρησκευτικός μύθος, βασισμένος στη λατρεία του ηλίου, και ότι ο Χριστός δεν υπήρξε πραγματικό πρόσωπο. Κατά το «Ζάιτγκαϊστ», τον μύθο του προσώπου του Ιησού Χριστού, τον εκμεταλλεύθηκε η πολιτική εξουσία με πρώτο τον Αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο, για να καθυποτάσσει ευκολότερα τις μάζες. Τα στοιχεία που παρουσιάζονται, αποδεικνύουν πως το «Ζάιτγκαϊστ» εκμεταλλεύεται την αναμενόμενη άγνοια των θρησκειολογικών στ� �ιχείων από το ευρύ κοινό.

Γ. Εν συνεχεία, στο Γ΄ Μέρος, ολοκληρώνουμε αυτό που το «Ζάιτγκαϊστ» άφησε ημιτελές: την παρουσίαση του επιδιωκόμενου σκοπού της Νέας Εποχής του Υδροχόου, τη δημιουργία μιας παγκόσμιας απολυταρχίας. Διότι η ταινία «Ζάιτγκαϊστ», μας ωραιοποιεί ένα σχέδιο που είναι απάνθρωπο και δαιμονικό! Την δια της βίας επιβολή μιας νέας μεσσιανικής λατρείας και την εξόντωση όσων θα αντισταθούν!

Δ. Το Δ΄ Μέρος της ταινίας μας, εξετάζει από μια άλλη οπτική την ουτοπική κοινωνία που οραματίζεται το «Ζάιτγκαϊστ», από την πλευρά των προφητειών· η υπερτίμηση της γνώσης, η παγκόσμια ενοποιητική κίνηση που το «Ζάιτγκαϊστ» προωθεί, μέσω της απαξίωσης του πατριωτισμού και της θρησκείας, μέσω της προβολής της ολιστικής αντίληψης του σύμπαντος, ότι δηλ. «όλα είναι ένα» και μέσα σε όλα κι ο άνθρωπος, όλα αυτά είναι εσχατολογικές επιδιώξεις πο υ περιγράφονται από τις χριστιανικές προφητείες για το τέλος της ιστορίας και σαφώς προέρχονται από την πλευρά του κακού.

Ε. Το τελευταίο τμήμα της ταινίας «Ζάιτγκαϊστ, η απολυταρχία της Νέας Εποχής» ασχολείται με την διευκρίνηση αντιφάσεων και την αναίρεση επιχειρημάτων του «Ζάιτγκαϊστ», όπως λ.χ. το ότι η εξάλειψη του χρήματος και του κέρδους θα επιφέρει την εξαφάνιση και του εγκλήματος μεταξύ των ανθρώπων, ένας κομμουν ιστικός μύθος που καταρρίφθηκε από τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα.

ΜΕΡΟΣ Α΄.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ZEITGEIST

Η ταινία Zeitgeist, ενώ απασχολείται περισσότερο με την κριτική στις υπάρχουσες κοινωνικο-οικονομικές δομές του σύγχρονου κόσμου, ωστόσο εισάγεται με μια σκλη ρότατη κριτική κατά της θρησκείας. Αργότερα, σχεδόν σε κάθε σημείο όπου γίνεται αρνητική αναφορά στη θρησκεία, παρουσιάζονται εικόνες κυρίως χριστιανικών συμβόλων και κτιρίων, απόδειξη για το ότι στοχοποιείται κυρίως ο Χριστιανισμός [3]. Είναι όμως η κριτική του Zeitgeist εντελώς απροκατάληπτη; Είναι απλώς αποτέλεσμα αντικειμενικής και διεξοδικής ιστορικής και κοινωνιολογικής έρευνας; Όπως θα φανεί στο β΄ μέρος, οι συντελεστές του Zeitgeist απομόνωσαν, απέκρυψαν και παρερμήνευσαν τα συμπεράσματα της θρησκειολογικής έρευνας, για ν α κατευθύνουν τα πορίσματα εκεί που ήθελαν, προς τους στόχους των δικών τους θρησκευτικών πεποιθήσεων, διότι ο χριστιανισμός καταργεί την πίστη τους.

Αναλύοντας εν συντομία το φιλοσοφικό και θρησκευτικό υπόβαθρο επί του οποίου αναπτύσσεται η ερμηνεία του φαινομένου της θρησκείας από το Zeitgeist, μπορούμε, βάσει του περιεχομένου, να κάνουμε σαφείς διαπιστώσεις για τις ερμηνευτικές άρχές των συντελεστών του Zeitgeist, όπως του Peter Joseph και της επιστημονικής συμβούλου Dorothy Murdock.

Οι πηγές της συγκρητιστικής ιδεολογίας της ταινίας είναι οι Μασόνοι ερευνητές Thomas Paine (1737-1809) [4] και Albert Churchward (1852-1925), ο ποιητής και αιγυπτιολόγος Gerald Massey (1828-1907) [5], φίλος του Churchward, ο οποίος είχε μεγάλη επίδραση στα γραπτά της Θεοσοφίστριας Έλενας Μπλαβάτσκυ (1831-1891) και του επιφανέστατου Μασόνου Albert Pike (1809-1891)· επίσης οι αθεϊστές Robert Green Ingersoll (1833-1899) [6], Ge orge Carlin (1937-2008) και Bill Hicks (1961-1994), ο σύγχρονος αποκρυφιστής ερευνητής Jordan Maxwell και άλλοι, όπως οι Doherty και Campbell. Ειδικές ευχαριστίες μεταξύ των credits απονέμει το Zeitgeist στη λεγόμενη Acharya S, δηλαδή την ακαδημαϊκή επιστήμονα Dororthy Murdock, για τη συμβολή της στην ταινία [7]. Όμως στο πιο γνωστό βιβλίο της, Η συνωμοσία περί Χριστού· το μεγαλύτερο παραμύθι που πουλήθηκε ποτέ (The Christ conspiracy:the greatest story ever sold, Canada 1999), η Acharya S, δηλ. η Murdock, αναπαράγει θεωρίες της Μπλαβάτσκυ, του Άλμπερτ Πάικ, του Churchward και του Paine, δηλαδή της Μασονίας και της δίδυμης αδελφής της, της Θεοσοφίας.

Τι σημασία έχει αυτό για την ταινία του Zeitgeist ;

Συμφωνα με έγκυρη και διαθέσιμη βιβλιογραφία, οι δύο μυστικές εταιρείες που προαναφέραμε, ο Τεκτονισμός (δηλ. η Μασονία) και η Θεοσοφική Εταιρεία, στενά συνδεόμενες μεταξύ τους [8], περιλαμβάνουν μεταξύ των σκοπών τους την καλλιέργεια ενιαίας θρησκευτικής συνείδησης σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, με την εξάλειψη των δογματικών διαφορών. Επίσημα η Θεοσοφική Εταιρεία, που ιδρύθηκε από την Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ το 1875, διακήρυξε ως στόχους της (1) το σχηματισμό ενός παγκόσμιου πυρήνα της ανθρωπότητας χωρίς διάκριση φυλής, πίστης, φύλου, τάξης η χρώματος, (2) την ενίσχυση της συγκριτικής μελέτης των θρησκειών (δηλ. της comparative religion), της φιλοσοφίας και των επιστημών και (3) την εξερεύνηση των ανεξήγητων νόμων της φύσης και των κρυφών δυνάμεων του ανθρώπου. Όλα αυτά είναι κατευθυντήριες γραμμές π ου διαπερνούν όλη την ταινία. Το Zeitgeist απηχεί ακριβώς τις απόψεις της αποκρυφίστριας Έλενας Μπλαβάτσκυ για θέματα όπως η δήθεν σχέση Χριστού και Ώρου, η δήθεν αστρολογική σημασία της 25ης Δεκεμβρίου των Χριστιανών, η δήθεν σχέση του εμβλήματος ΙΧΘΥΣ με τον «θεό» άνθρωπο-ψάρι των Βαβυλωνίων Dagon, η δήθεν επίδραση της αιγυπτιακής «Βίβλου των Νεκρών» στην Μωσαϊκή Νομοθεσία και του μύθου του Σαργών στη διήγηση για τον νεογέννητο Μωυσή κ.α.

Ο καλλιεργούμενος από τη Μασονία και τη Θεοσοφία θρησκευτικός αυτός συγκρητισμός, μαρτυρείται σε πάρα πολλά κείμενά τους· ας δούμε μόνο λίγα:

Α. «Η μόνη λύση για τη σωτηρία του κόσμου είναι να οργανωθεί η ανθρώπινη κοινωνία επί τη βάσει νόμων που ευρίσκονται σε αρμονία προς την ανθρώπινη φύση και τους νόμους της φύσεως [...] Οι ηθικοί νόμοι απορρέουν από το γεγονός, ότι πάντες αποτελούνται από την ίδια θεία ουσία, απορρέο υν από την ίδια πηγή, διατρέχουν την ίδια τροχιά της εξέλιξης και έχουν τον ίδιο σκοπό [...] Πάντα τα μεγάλα πνεύματα της γης, όσα έλαμψαν στο πνευματικό της στερέωμα, αυτή την κατεύθυνση έδωσαν. Ο Βούδδας, ο Ζωροάστρης, ο Πυθαγόρας, ο Ιησούς, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Καμπανέλλα και πολλοί άλλοι» [9].

Β. «Εγώ είμαι εκείνος [ο διδάσκαλος] του αύριο. Οι Εβραίοι περιμένουν το Μεσσία, οι Μουσουλμάνοι το Μαχδί, οι Χριστιανοί τη δεύτερη έλευ� �η του Χριστού, οι Βουδδισταί τον προσεχή Βούδδα, οι Ινδοί την ενσάρκωση του Βισνού, ο οποίος ενσαρκώνεται από εποχή σε εποχή, για το θρίαμβο των αγαθών και την καταστροφή των κακών. Φέρω όλους τούτους τους ανθρώπους και πολλούς άλλους ακόμη, διότι η ερμητική άλυσσος [δηλ. του Ερμή του Τρισμέγιστου] δεν διασπάσθηκε ποτέ. Εσείς που παρατηρήσατε τις αξιοσημείωτες ομοφωνίες των διδακτικών γνωμικών των θεμελιωτών των θρησκειών και των οργανωτών του πολιτισμού, ανανεώστε αυτή την ιστορία. Άλλες οδηγίες θα αναπηδήσουν ακόμη και θ α σημειώσουν με τη δυναμική ανετοιμότητα την άσκηση του Πολιτισμού. Αλλά αντίθετα προς την ποικιλία των αποκαλύψεών τους, μάθετε ότι αυτές [οι θρησκείες] θα προσγειωθούν στην ίδια επιχειρηματολογία [...] να είστε ανεκτικοί. Καμμία [θρησκεία] δεν μπορεί να καθορίσει τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος» [10].

Γ. «Κατά τη διάρκεια της ιστορίας, όταν η ανθρωπότητα έφθανε ένα σημείο μεγάλης κρίσης, η πνευματική ιεραρχία έστελνε ένα � �ιδάσκαλο να δείξει το δρόμο της προόδου. Οι πιο γνωστοί από αυτούς τους θείους αγγελιοφόρους είναι ο Κρίσνα, ο Βούδδας, ο Κομφούκιος, ο Ιησούς και ο Μωάμεθ. Από τις διδασκαλίες τους κάθε μία έχει γεννήσει μια νέα θρησκεία. Ουσιαστικά κάθε πνευματική παράδοση τώρα αναμένει την επιστροφή του σεβαστού διδασκάλου της, για να επικυρώσει το παρελθόν και να συνεχίσει τη διδασκαλία. Οι Χριστιανοί αναμένουν τον Χριστό· οι Ιουδαίοι τον Μεσσία· οι Μουσουλμάνοι τον Ιμάμ Μαχντί η Μεσσία· οι Βουδιστές τον Πέμπτο Βούδα· και οι Ινδουϊστές τον Κύρ� �ο Κρίσνα. Στην παράδοση του εσωτερισμού, ένας άνθρωπος – ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος – θεωρείται ότι είναι η εκπλήρωση όλων αυτών των προσδοκιών. Ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος για το παρόν είναι ο Μαϊτρέια, ο "Μεγάλος Αδελφός" της ανθρώπινης οικογένειας και κεφαλή της πνευματικής ιεραρχίας. Προτιμώντας να είναι γνωστός απλά ως ο Διδάσκαλος, ο Μαϊτρέια δεν έχει έρθει να ιδρύσει μια καινούργια θρησκεία, αλλά να ενεργήσει ως οδηγός και σύμβουλος» για όλη την ανθρωπότητα, ανεξάρτητα θρησκευτικής παραδοχής. Έχοντας τελειοποιήσει και πλή� �ως φανερώσει μέσα του την θεία θέληση, αγάπη, σοφία και ευφυΐα του Θεού, ο Μαϊτρέια θα φανερώσει μια καινούργια ιδιότητα του Θεού. Θα μας οδηγήσει στην αναγνώριση της δικής μας θεότητας και την πραγματική μας ταυτότητα ως ψυχών. Μέσα από αυτή τη μεγαλύτερη πνευματική κατανόηση και δημιουργική δύναμη, θα προκύψει μια νέα ζωτικότητα, αρμονία και ευτυχία» [11].

Στο τέλος της 2ης ταινίας το χρώμα που καταλαμβάνει τον πλανήτη μας, όπως και το φως που φωτίζει τους οφθαλμούς είναι πολύχρωμο· αυτό δεν είναι άσχετο με το ουράνιο τόξο [12], το σύμβολο της Νέας Εποχής, του New Age, η οποία είναι η σύγχρονη μετεξέλιξη της Θεοσοφίας. Και ακριβώς, αυτή η δήθεν έλευση της Νέας Εποχής του Υδροχόου, The New Age of Aquarius, η «προφητευμένη» θεωρητικώς από την Αλίκη Μπέηλυ (Alice Bailey) στα τέλη της δεκαετίας του 1940, προπαγανδίζεται και στην ταινία του Zeitgeist, μαζί με άλλους όρους και αντιλήψεις· τέτοια είναι:

(1) Η «νέα συνείδηση» για την οποία μιλάει ο Κάρλ Σαγκάν στο τέλος της ταινίας, που είναι γνωστό σύνθημα της Νέας Εποχής του Υδροχόου [13]· (2) «η αληθινή και θεϊκή παρουσία του σύμπαντος», που δεν είναι ο Θεός που νομίζουμε [14], όπως λέει ο Jordan Maxwell· (3) η μομφή κατά της «αποκλειστικότητaς» [15]: ενοχλεί την Νέα Εποχή η αίσθηση αυτοτέλειας των θρησκειών, διότι έτσι δεν μπορεί να τις αναμείξει· (4) η νεο-εποχίτικη αντίληψη ότι η θρησκεία πρέπει να υποταχθεί στη γνώση [16]· (5) η άποψη ουσιαστικής ενότητας � �νεύματος-ύλης, δηλ. ο ολισμός: «όλα είναι ένα» [17] (6) η δήθεν «αυτοτελής δύναμή μας», η «τελειότητα» η «αυτο-θέωσή μας» [18], όλα απόψεις της Νέας Εποχής που διακηρύσσει ότι ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως Θεός, και όχι κατά χάριν, κ.α.

Η πλέον χαρακτηριστική απόδειξη της άμεσης σχέσης της Θεοσοφίας με το Zeitgeist, είναι η έναρξη και λήξη της δεύτερης ταινίας, του Zeitgeist Addendum με συνέντευξη του Ινδού Jiddu Κρισναμούρτι (1895-1986) [19]. Ο Κρισναμούρτ� � από το 1909 και μέχρι το 1929, προβαλλόταν ως ο Μεσσίας της Νέας εποχής, ο νέος «Παγκόσμιος Διδάσκαλος», από την 2η πρόεδρο της Θεοσοφικής Εταιρείας, την Annie Besant (1847-1933)· αυτή ήταν και η ιδρύτρια το 1902 της πρώτης μεικτής Μασονικής Στοάς, ανδρών και γυναικών, της γαλλικής στοάς "Le Droit Humain", «Το Ανθρώπινο Δίκαιο».

Ένας από τους πιο γνωστούς σύγχρονους προδρόμους και «προφήτες» αυτής της Νέας Εποχής, ο Μπέντζαμιν Κρέμ (Benjamin C reme), μεταφέρει ακριβώς στις μέρες μας τη διδασκαλία της Μπλαβάτσκυ και της Μπέηλυ: ότι έρχεται μια Νέα Εποχή, μια παγκοσμίως ενωμένη ανθρωπότητα, γύρω από έναν «Χριστό» που θα έρθει, τον Μαϊτρέγια· αυτός θα διανείμει παγκοσμίως τα τρόφιμα και θα καταργήσει τις διαιρέσεις, τα χρήματα, τις κοινωνικές τάξεις. Αυτόν τον μελλοντικό Μαϊτρέγια οι Χριστιανοί ταυτίζουμε με τον Αντίχριστο.

Το Zeitgeist αφού έχει εισαγάγει την επιχειρηματο λογία του με αθεϊσμό, στην αρχή της ταινίας, ακολουθεί με συγκρητισμό, εξομοιώνοντας τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό με θεότητες άλλων θρησκειών· προχωρεί έπειτα προπαγανδίζοντας μια νέα επίγεια παραδείσια κοινωνία ισότητας αγαθών. Αυτό δεν είναι παράδοξο· για την αποδοχή της πνευματικότητας της Νέας Εποχής, η αθεΐα θεωρείται πράγμα αδιάφορο, αφού κι η θρησκεία είναι εν προκειμένω εμπόδιο. Γράφει ο Μασόνος και εωσφοριστής Άλμπερτ Πάϊκ στο φίλο του Ιταλό επαναστάτη Γκιουζέπε Ματσίνι, σε γράμμα του στις 15 Αυγούστου του 1871, � �Θα εξαπολύσουμε τους μηδενιστές και αθεϊστές και θα προκαλέσουμε ένα φοβερό κοινωνικό κατακλυσμό, που με όλο του τον τρόμο θα δείξει καθαρά στα έθνη την επίδραση της απόλυτης αθεΐας, πηγής της βαρβαρότητας και της πιο αιματηρής αναταραχής»· και αφού εξηγήσει ότι τα πλήθη θα έχουν απορρίψει και την χριστιανωσύνη, λόγω απώλειας του προσανατολισμού της, συνεχίζει «θα λάβουν [οι άνθρωποι] το αληθές φως μέσω της παγκόσμιας φανέρωσης της καθαρής διδασκαλίας του Εωσφόρου, βγαλμένης τελικά έξω, σε κοινή θέα, φανέρωση� � που θα προκύψει από τη γενική κίνηση αντίστασης, η οποία θα ακολουθήσει την καταστροφή του χριστιανισμού και του αθεϊσμού, κατακτημένων και εξολοθρευμένων ταυτόχρονα» [20].

Ο Μπέντζαμιν Κρέμ πάλι σημειώνει σχετικά με την αθεΐα: «Η πίστη δεν έχει να κάνει τίποτε μ' αυτό. Η πίστη έχει να κάνει με τη θρησκεία. Ο Μαϊτρέια λέει ότι οι θρησκείες έχουν μια λειτουργία-είναι σαν μια σκάλα που σε βοηθάει να φθάσεις πάνω στη σκεπή, αλλά όταν πια είσαι εκεί, μπορείς να πετάξε� �ς τη σκάλα η να τη δώσεις σε κάποιον άλλο. Έχει να κάνει με επίγνωση, μια αναπτυσσόμενη, συνειδητή επίγνωση. Αυτό είναι το μονοπάτι της εξέλιξης, όχι η πίστη» [21]. Εδώ βέβαια επαληθεύει η διαπίστωση του μεταστραφέντος στο Χριστιανισμό πρώην αθέου και μετά βουδιστή, φιλοσόφου, μακαριστού Γέροντος Αρχιμανδρίτου π. Σεραφείμ Ρόουζ, (1934-1982), σχετικά με τον προπαρασκευαστικό ρόλο της αθεΐας, του μηδενισμού, για την εωσφορική Νέα Εποχή: «Η πρώτη συνέπεια του μηδενιστικού αφανισμού της Παλαιάς Τάξης, είναι η έννοια μιας "νέας εποχής"-"νέα� �" με απόλυτους και όχι σχετικούς όρους. Η εποχή που αρχίζει δεν μέλλει απλώς να είναι η τελευταία η και η σπουδαιότερη από μια σειρά εποχών· εισάγει έναν εντελώς διαφορετικό χρόνο που αντιπαρατίθεται σε όλα όσα ίσχυαν μέχρι τώρα [...] Η δεύτερη απόρροια της μηδενιστικής σκέψης είναι η μεταμόρφωση του ανθρώπου, όχι μόνο σε "νέο" άνθρωπο, αλλά σε "θεό". Οι διάφορες αντιλήψεις περί "νέου ανθρώπου", όπως παρατίθενται στο ρεαλισμό του Μάρξ και στο βιταλισμό πολλών αποκρυφιστών και καλλιτεχνών, δεν είναι παρά πρωτόλεια προσχέδια γι α τον υπεράνθρωπο τον οποίον ο Νίτσε οραματίστηκε πέρα από το μηδενισμό [...] η αναπόφευκτη αυτή συνέπεια του μηδενισμού είχε προβλεφθεί απ' τον Ντοστογιέφσκι, ο νιτσεϊκός ήρωας του οποίου -ο Κιρίλοφ-συμπεραίνει: "Αν δεν υπάρχει Θεός, τότε εγώ είμαι ο Θεός" [...] Μία περίπλοκη διάνοια κρύβεται πίσω από το φαινόμενο του μηδενισμού: είναι το έργο του σατανά» [22].

Βάσει του μεσσιανισμού της Νέας Εποχής, δηλ. της αναμονής ενός επίγειου «Σωτήρα», ενός δήθεν εξελιγμένου προς την «αυτο-θέωση» ανθρώπου και παγκοσμίου διδασκάλου, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την ιδιαίτερη εχθρότητα του Zeitgeist κατά του Χριστιανισμού· διότι ο ορθόδοξος Χριστιανισμός, αντίθετα από μερικές πεπλανημένες χιλιαστικές ομάδες, διδάσκει ότι δεν περιμένουμε πλέον ούτε Μεσσία ούτε Παράδεισο επί της γης, αλλά μόνο στον ουρανό, κι ότι αυτό που ετοιμάζουν οι νεοεποχίτες εμπνευστές του Zeitgeist δεν είναι παρά η κυριαρχία του Αντιχρίστου. < /span>

Αφού λοιπόν είδαμε τις μασονικές και θεοσοφικές διασυνδέσεις και προϋποθέσεις της ταινίας του Zeitgeist, που προπαγανδίζουν τον αθεϊσμό και τα παράγωγά του, τον αποκρυφισμό, τον συγκρητισμό (δηλαδή την ανάμειξη των θρησκειών) και τον πανθεϊσμό, ότι δηλαδή θεός, άνθρωπος και κόσμος είναι ένα πράγμα, ας εξετάσουμε τις παρερμηνείες των θρησκευτικών και λοιπών στοιχείων κατά περίπτωση.

ΜΕΡΟΣ B΄.
ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Α1. Τα ψεύδη του Zeitgeist : Χριστός και θεότητες

Η απλοϊκή παρουσίαση της περί Θεού ιδέας, ήδη από την αρχή του Zetgeist, με την παράθεση των ειρωνικών και δηκτικών λόγων του George Carlin, απευθ� �νεται μόνο σε όσους αντιλαμβάνονται τη σχέση με το Θεό δικανικά, ως σχέση δικαστικής διαδικασίας, πράγμα το οποίο χαρακτηρίζει μόνο τη δυτική χριστιανωσύνη· εκεί αναπτύχθηκε η διδασκαλία του Ανσέλμου Καντουαρίας (1033-1109) περί ενός Θεού «θυμωμένου» κατά του ανθρώπου, η οργή του οποίου καταλάγιασε χάρη στην τιμωρία του Υιού Του, Ιησού Χριστού. Όμως για την αληθινή χριστιανωσύνη, της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, ούτε η αμαρτία ούτε η κόλαση κατανοούνται μέσα από το πρίσμα της σχέσης «παράβαση και τιμωρία», αλλά υπό την έννοια της πνευματικής φθοράς της ανθρώπινης φύσης, η οποία αν δεν θεραπευθεί επί γης, λαμβάνει αιώνια συνέχεια ως εσωτερική κόλαση συνειδήσεως και παθών και εξωτερική κόλαση από την «α-συμβατότητά» της με την άκτιστη ενέργεια του Θεού.

Τα περί της αγάπης των χρημάτων ειρωνικά λόγια του Carlin, επίσης αφορούν μόνο στη δυτική, αιρετική χριστιανωσύνη, είτε δηλ. στα «συγχωροχάρτια» του παπισμού, είτε την έντονη οικονομική καπιταλιστική δραστηριότητα του προτεσταντισμού, ως δήθεν απόδειξη της ευλογίας του Θεού· αυτό δηλ. που συνιστά, κατά τον κοινωνιολόγο Max Weber, το ζεύγος «Προτεσταντικού ήθους και του πνεύματος του καπιταλισμού» ("The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism", 1904-1905). Kατά τα λοιπά, το μεγαλύτερο τεκμήριο της αγάπης του Θεού για μας είναι ότι ο Υιος Του και Θεός σταυρώθηκε για εμάς, απόδειξη δε ότι ο Εσταυρωμένος είναι Θεός, είναι η ραγδαία εξάπλωση της Πίστεως σ' αυτόν, παρά τους διωγμούς με τα εκατομμύρια των Μαρτύρων, παλαιά και επ' εσχάτων - μολονότι ο Χ ριστιανισμός δεν κολακεύει, αλλα καταπολεμεί και ιατρεύει τις ανθρώπινες αδυναμίες – και παρά το ότι δεν εξαπλώθηκε με τα όπλα και τη ρητορική πειθώ, αλλά μόνο με τη θεϊκή δύναμη των αφανών και εμφανών θαυμάτων, και τη μίμηση της αγίας του ζωής.

Σύμφωνα με το θεοσοφικό και ελευθεροτεκτονικό (δηλ. μασονικό) υπόβαθρο του Zeitgeist, που αναπτύξαμε στο Α΄ Μέρος, και ο προσανατολισμός της ταινίας είναι λοιπόν να αποδείξει ότι η ζωή του Ιησού Χριστού παρουσιάζει ομοιότητες με τη δράση προγενέστερων «θεοτήτων», άρα έχουμε δήθεν την επανάληψη του ίδιου θρησκευτικού μύθου ανά τους αιώνες, και η ζωή του Χριστού δεν παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη πρωτοτυπία η δήθεν ενδέχεται ο Ιησούς να μην υπήρξε καν ως ιστορικό πρόσωπο, κατά το Zeitgeist, όπως δεν ήταν πιθανώς ιστορικά πρόσωπα και οι λοιποί ψευδο-θεοί, αλλά προσωποποιήσεις του ηλίου.

Όσα στοιχεία παρατίθενται εδώ, μ� �ορείτε να τα βρείτε εν εκτάσει στην ιστοσελίδα μας «Zeitgeist: Η αναίρεση» http://www.impantokratoros.gr/zeitgeist.el.aspx· η έρευνα αποδεικνύει, ότι η εικόνα που δίνει το Zeitgeist για τους διαφόρους «ηλιακούς Μεσσίες» είναι εντελώς παραπλανητική· σε κείμενο που εξέδωσε το Zeitgeist το 2010 ("Zeitgeist: The Movie. Companion Source Guide") [23] με σκοπό να τεκμηριώσει τα λεγόμενα στην ταινία, και όπου παραθέτει τις πηγές του, για να αποσείσει την επιστημονική πολεμική κατά των επιχειρημάτων του, είναι καταφανείς οι αποδείξεις της ψευδο-επι� �τημοσύνης του. Κύριοι ερμηνευτές των πηγών είναι εδώ και πάλι η θεοσοφίστρια Dorothy M. Murdock η Acharya S και ο Μασόνος Gerald Massey· όπου υπήρχε αμφισημία η αμφιβολία στις πηγές, το Zeitgeist προτίμησε τη βολική σ΄ αυτό εκδοχή της ιστορίας. Ανάμειξε αδιακρίτως στοιχεία για μια θεότητα η την παραπλήσιά της, τα οποία απείχαν μεταξύ τους ολόκληρους αιώνες, πολιτισμούς και ηπείρους, και τελικώς παρουσίασε επιχειρήματα «από αναλογίας», όπου δηλ. αφού απέδειξε την δήθεν ταυτότητα συγκεκριμένων στοιχείων μεταξύ των θρησκειών, κατέληξε και σε συμπερ� �σματα για τα υπόλοιπα γνωρίσματά τους. Τα απομονωμένα η εντελώς ψευδή στοιχεία που συνήγαγε, τα ομαδοποίησε έτσι ώστε να ακούγονται παντελώς όμοια με τα αντίστοιχα ιστορικά γεγονότα περί Χριστού, και μέσα σε ένα καταιγισμό πληροφοριών, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, έδωσε την εντύπωση στους θεατές χωρίς σχετική παιδεία, ότι πρόκειται περί ακριβούς αντιγραφής από θρησκεία σε θρησκεία. Συνεπώς, κατά το Zeitgeist, βγαίνει το συμπέρασμα ότι ο Ιησούς δεν ήταν ιστορικό και � �παρκτό πρόσωπο, με την ίδια λογική που ... «αποδείχθηκε» ειρωνικώς από τον Γάλλο απολογητή Jean-Baptiste Pérès, ότι και ο Ναπολέων, βάσει των αστρολογικών συμπτώσεων της ζωής του, υπήρξε μυθολογικό πρόσωπο [24]!

Ως δείγμα της παραπλανητικής παρουσίασης από τη D. M. Murdock και τους λοιπούς συντελεστές του Zeitgeist, παραθέτουμε μερικά κομμάτια του προαναφερθέντος κειμένου: Γράφουν περί της «σταυρώσεως», τριήμερης ταφής και αναστάσεως του Ώρου: «Πρέπει να επαναλάβουμε εδώ, ότι τα αρχαία κείμενα δεν φανέρωναν τους μύθους με τον τρόπο της αλληλουχίας, όπως μια ιστορία που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο χρόνου. Τα μυθολογικά μοτίβα που βρέθηκαν διαφοροποιημένα στα αρχαία αιγυπτιακά κείμενα συνδυάζονται σ' αυτήν την παράγραφο, όπως στα άρθρα συγχρόνων εγκυκλοπαιδιών. Ενώ ορισμένα μπορεί να είναι κριτικής σημασίας στον συγκεκριμένο τρόπο που ξεδιπλώνονται στην ταινία, θα πρέπει να κατανοηθεί ότι το συμπέρασμα ολόκληρου του τμήματος (Ζάιτγκάιστ, Μέρος 1) αφορά στο πως συμβολικά χαρακτηριστικά λήφθ ηκαν από την αιγυπτιακή θρησκεία και διοχετεύτηκαν στη χριστιανική, ως μια φυσική ροή θρησκευτικής εξέλιξης ανάμεσα σε διάφορες φαινομενικά ανεξάρτητες διδασκαλίες. Έτσι, η φύση της χρονικής αλληλουχίας τέτοιων σημείων γίνεται λιγότερο σημαντική από τα σύμβολα που αντιπροσωπεύουν - ιδιαίτερα όταν ληφθούν υπ' όψη όλες οι αποδείξεις και η συνάφεια της αστροθεολογίας» [25]. Βάσει της αστρο-θεολογίας, λοιπόν, απέδειξε το Zeitgeist ότι και ο χριστιανισμός είναι αστρο-θεολογία, και ας μη βολεύει η αλληλουχία των συγκρινόμενων γεγονότων!

Σε άλλο σημείο παραδέχονται ότι λέγοντας «σταύρωση» περί του Ώρου και του Άττη, δεν εννοούσαν ακριβώς «σταύρωση»: «Και πάλι, πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση του όρου «σταυρωμένος» στο Ζάιτγκάιστ 1.1 και αλλού, όσον αφορά σε θεούς σαν τον Ώρο και τον Άττη δεν συνυπονοεί ότι αυτός η αυτοί ρίχτηκαν στο έδαφος και καρφώθηκαν σε ένα σταυρό, όπως συνήθως σκεπτόμαστε περί της σταυρώσεως, βασισμένοι στη χριστιανική διήγηση» [26]. Βέβαια, την � �ξομολόγηση αυτή δεν την έκαναν όταν οι ανύποπτοι θεατές έβλεπαν την ταινία.

Σε άλλα σημεία, παραδέχονται ότι δεν εννοούν την αειπαρθενία, όπως οι Χριστιανοί, αλλά «στη μυθολογία, η αένναος παρθένος είναι ένα κοινό μοτίβο, ανεξάρτητα από το πόσα παιδιά έχει γεννήσει αυτή η θήλεια» [27]. Ακόμη, ομολογούν ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά που απέδωσαν σε συγκεκριμένη θεότητα, αφορούσαν μιαν άλλη, συγγενή η ταυτιζόμενη θεότητα, ό� �ως συνέβη μεταξύ Ώρου και Οσίριδος η μεταξύ Διονύσου και Οσίριδος· και δικαιολογούνται: «Είναι συνετό σ' αυτό το σημείο να θυμηθούμε, ότι στον αρχαίο κόσμο πολλοί θεοί συγχέονταν και αναμειγνύονταν, εσκεμμένως η όχι» [28]. Τέλος, για να μη μηκύνουμε πολύ την είσαγωγή μας, εξομοιώνοντας τα 12 ζώδια του Μίθρα με τους 12 Μαθητές του Χριστού ομολογούν και πάλι, ότι επιχειρηματολογούν με βάση τις δικές τους προϋποθέσεις: «Το σημαντικό εδώ δεν είναι αν οι σύντροφοι αυτοί απεικονίζονται να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι μαθητέ� � του Ιησού, αλλ' ότι το θέμα του θεού η θεανθρώπου με τους 12 να τον περιστοιχίζουν είναι αρκετά κοινό –και με πολύ δημοφιλείς θεότητες στην ίδια περιοχή – για να έχει λειτουργήσει ως προηγούμενο για τους Χριστιανούς Δώδεκα με το Χριστό στο κέντρο τους» [29].
Ας δούμε τους ισχυρισμούς περί εκάστης των θεοτήτων ξεχωριστά.

Περί του Ώρου

Ο Ώρος [30] ήταν υιος του δαίμονος Όσιρι και της Ίσιδος. Η μητέρα του, η Ίσις, που αργότερα ταυτίστηκε με την Δήμητρα των Ελλήνων, δεν ήταν παρθένος, αλλά αδελφή και χήρα του Όσιρι, συνέλαβε δε και κύησε τον Ώρο από το νεκρό και αναζωογονημένο σώμα του Όσιρι, οπότε πρόκειται περίπου για νεκροφιλία και όχι για παρθενογένεση. Δεν αναφέρεται πουθενά ημερομηνία γέννησης του Ώρου, παρά μόνο η χειμερινή ισημερία, που το Zeitgeist αυθαίρετα την μετέφερε 3-4 μέρες, στην 25η Δεκεμβρίου. Στην αιγυπτιακή μυθολογία δεν αναφέρεται ακόμη ο θάνατός του, συνεπώς ού� �ε και ανάσταση, όσο και αν η αλληλοδιαδοχή φωτός (Ώρου) και σκότους (Σέτ) χρησιμοποιείται ως τέτοιος συμβολισμός. Ώρος σημαίνει γεράκι, γι΄ αυτό και παριστανόταν γερακόμορφος. Ο μόνος γνωστός άθλος του είναι η εκδίκηση του θανάτου του πατέρα του, με την τιμωρία του Σέτ. Όλα τα άλλα στοιχεία είναι αμάρτυρα στις πηγές η επιλεκτικώς χρησιμοποιημένα, από το Zeitgeist με προκαθορισμένο σκοπό. Ο Ώρος θεωρείτο από τους αρχαίους Αιγύπτιους ως μετενσάρκωση του Όσιρι και συνεπώς δεν έχουμε σχέση πατρός και υιού σε κάποια θεϊκή δήθεν τριάδα. Οι δώδ� �κα ακόλουθοι του Ώρου ήταν δώδεκα ζώδια, που του αποδόθηκαν από τους Αιγύπτιους, και όχι συγκεκριμένα απεσταλμένα ιστορικά πρόσωπα, όπως οι Απόστολοι του Χριστού. Μόνη σύμπτωση είναι ο αριθμός δώδεκα. Ο Ώρος δεν υπήρξε θεληματικά σωτήρας, αλλά φονέας του Σέτ, κατά πρόθεση εκδικητής του θανάτου του πατέρα του, του Όσιρι.

Περίληψη περί του Ώρου:

Δεν γεννήθηκε από παρθένο, διότι η Ίσις δεν ήταν παρθένος
Η γέννησή του στη χειμερινή ισημερία δεν συμπίπτει με την 25η Δεκεμβρίου, αλλά νωρίτερα
Δεν είχε 12 μαθητές, αλλά 12 ζώδια
Το μόνο του «θαύμα» ήταν η θανάτωση του Σέθ&nb sp;
Η αλληλοδιαδοχή φωτός και σκότους (Ώρος-Σεθ) δεν σημαίνει ότι σταυρώθηκε και αναστήθηκε
Τα υπόλοιπα στοιχεία είναι ελλιπώς μαρτυρούμενα στις πηγές, μεταφορές από την αστρολογία κ.λπ.

Περί της παραστάσεως του Luxor
Σε συσχετισμό με τον Ώρο, ο δημιουργός και εκφωνητής του Zeitg eist, Peter Joseph, προβαίνει και σε μία ακόμη απάτη [31]: στην αποσπασματική παρουσίαση της παράστασης της σύλληψης του αιγυπτιακού θεού Ώρου από την βασίλισσα Mutemuya σε τοιχογραφία σε αρχαίο ναό του Luxor της Αιγύπτου, προσπαθώντας να τεκμηριώσει στην παράσταση «ευαγγελισμό», «θαυματουργική σύλληψη», «σύλληψη εκ πνεύματος» και «παρθενικό τοκετό». Στην πραγματικότητα, αποκρύπτεται με πονηρία το διάζωμα εκείνο της ιερογλυφικής παράστασης, όπου καθαρά φαίνεται ότι η βασίλισσα Mutemuya καθίσταται έγκυος με τον φυσιολογικό τρόπο, από την θεότητα Άμ μωνα-Ρα, τον μεταμορφωμένο στο σύζυγο της Mutemuya, τον Amenhotep III· άρα δεν πρόκειται περί «θαυματουργικής γέννησης», παρά την παρουσία του ψευδο-«θεού» Kneph, αλλά περί της προπαγανδιζόμενης ανάμειξης των αιγυπτιακών θεών στη γέννηση των βασιλέων της Αιγύπτου, για πολιτικούς λόγους. Το Zeitgeist, βέβαια, δεν μεταφράζει τα ιερογλυφικά που εξιστορούν την αλήθεια, διότι έτσι θα αποκαλυπτόταν το ψεύδος.
Περίληψη περί της παραστάσεως σ� �ο Luxor:
Παρουσιάζεται από το Zeitgeist αποσπασματικά, αποκρύπτοντας ένα διάζωμα της παράστασης και τα ιερογλυφικά που το επεξηγούν
Η Mutemuya (σύμφωνα με την παράσταση που το Zeitgeist απέκρυψε) καθίσταται έγκυος από τον Άμμωνα-Ρα, μεταμφιεσμένο σε Βασιλιά � �μενχοτέπ Γ ΄, σύζυγο της Mutemuya, άρα δεν έχουμε εκ παρθένου γέννηση
Εδώ πρόκειται περί της γνωστής ανάμειξης των «θεών» στην αιγυπτιακή δυναστεία για λόγους πολιτικής προπαγάνδας και όχι για «ευαγγελισμό» κ.τ.σ.
Περί του Άττη
Ο Άττης [32], θεός της Φρυγίας κ αι αργότερα της Λυδίας, ήταν υιος της κόρης του Σαγγάριου ποταμού, Νανάς. Αυτή έμεινε έγκυος από ένα αμύγδαλο που έκρυψε στον κόρφο της και το οποίο προερχόταν από αμυγδαλιά που φύτρωσε από το αίμα των αποκομμένων γεννητικών οργάνων του δαίμονος Αγδίστη, πράγμα το οποίο υπεμφαίνει γονιμοποίηση. Ο Άττης δεν σταυρώθηκε, αλλά αυτο-ευνουχίστηκε λόγω παραφροσύνης, κατά τη διάρκεια του γάμου του με την κόρη του βασιλιά του Πεσσινούντα, και πέθανε από την αιμορραγία. Δεν αναστήθηκε, αλλά χάρη στις ικεσίες του Αγδίστη (η της Κυβέλης) προς το ν Δία, δεν αποσυντέθηκε, αλλά μεταμορφώθηκε σε πεύκο! Ο τάφος του αναφέρεται από τον ιστορικό Παυσανία (Ελλάδος Περιήγησις, 1, 4, 5). Δεν υπάρχει αναφορά του σχετικού μύθου σε ημερομηνίες, πολύ περισσότερο στην 25η Μαρτίου· όμως η ημερομηνία αυτή ήταν η αποκορύφωση σχετικών εορτασμών και καθιερώθηκε τον 4ο αι. μ.Χ., προφανώς κατ' επίδραση του Χριστιανισμού. Κανείς από τους συγγραφείς του Zeitgeist δεν δίνει καμμία απόδειξη. Το σχετικό άρθρο της Εγκυκλοπαιδείας της Θρησκείας, η οποία μάλιστα δεν είναι χριστιανική, αλλά ουδέτερη, γράφει: «� � περίπλοκη μυθολογία του Άττη είναι εν πολλοίς άσχετη προς το θέμα των θεοτήτων που πεθαίνουν και ανίστανται» και αφού περιγράψει τους σχετικούς μύθους, λέει: «ο Άττης δεν είναι, στη μυθολογία του, μια αποθνήσκουσα και ανιστάμενη θεότητα· στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου ούτε και θεότητα. Όλες οι απόπειρες στην επιστημονική φιλολογία να αναγνωρίσουν τον Άττη ως θεότητα που πεθαίνει και ανίσταται βασίζονται όχι στη μυθολογία, αλλά μάλλον στο τελετουργικό, και συγκεκριμένα σε αμφισβητήσιμη ερμηνεία της πενθήμερης εορτής της Κυβέλης από 22 έως 27 Μαρτίου» [33]. Όλα τα άλλα είναι πλάσματα της φαντασίας η της σκοπιμότητος του Zeitgeist.

Περίληψη περί του Άττη:
Η μητέρα του Νανά έμεινε έγκυος από τον καρπό δένδρου που προήλθε από τα αποκομμένα γεννητικά μόρια του «θεού» Αγδίστη και δεν μαρτυρείται πουθενά η παρθενία της, ού� �ε η γέννηση του Άττη στις 25 Δεκεμβρίου, αλλά το Zeitgeist την συμπεραίνει από την ταύτισή του με το Μίθρα
Δεν σταυρώθηκε ο Άττης, αλλά μεταμορφώθηκε σε πεύκο!
Δεν μαρτυρείται λοιπόν καμμία ανάσταση, αλλά η τιμή του συνδεόταν με το τελετουργικό της Κυβέλης, στα τέλη Μαρτίου.
Π ερί του Κρίσνα
Πατέρας του Κρίσνα [34] ήταν ο Vasudeva και μητέρα του η πριγκήπισσα Devaki (Mahabharata 12, 48). Ο Κρίσνα γεννήθηκε στη φυλακή και δεν ήταν ο υιος του Θεού, αλλά «αβατάρ», δηλαδή «φανέρωση» του Θεού, ένας μεταξύ πολλών άλλων. Σύγχρονοι μελετητές θεωρούν ως πιθανή ημερομηνία γέννησης την 18η η την 21η Ιουλίου του 3228 π.Χ. και όχι την 25η Δεκεμβρίου. Κρίσνα σημαίνει στα σανσκριτικά «σκοτεινός» η «μαύρος», όπως και απεικονίζεται, και όχι βέβαια «Χριστό ς». Είχε έξι αδέλφια μεγαλύτερά του, συνεπώς η μητέρα του δεν ήταν παρθένος όταν τον γέννησε. Ο Κρίσνα γεννήθηκε στη φυλακή (Bhagavata 4,1,4-5), για να αποφύγει το διωγμό του θείου του Kamsa, εξάδελφου της Dewaki, ο οποίος σκότωσε τα αδέλφια του Κρίσνα και μόνο. Δεν μπορούσαν βέβαια στη φυλακή να τον επισκεφθούν ούτε μάγοι, ούτε ποιμένες, ούτε κανένας. Φυσικά δεν υπήρξε άστρο, ούτε φυγή στην Αίγυπτο, παρά μόνο στη φαντασία των θεοσοφιστών του Zeitgeist. Ο Κρίσνα σκοτώθηκε κατά λάθος από το βέλος ενός κυνηγού (Mahabharata 16, 4) και αναλήφθηκε στον ουρανό, αφού συγχ ώρεσε τον κυνηγό· δεν έσωσε όμως κανέναν, ούτε βεβαίωσε κάποιος την Ανάστασή του. Όλα τα άλλα είναι και πάλι παραποίηση της αληθείας από το Zeitgeist.

Περίληψη περί του Κρίσνα:
Δεν γεννήθηκε από παρθένο, αλλά από το Βασουντέβα και την Ντεβάκι, ως έβδομο παιδί τους
Δεν υ� �ήρξε άστρο στην Ανατολή
Δεν σταυρώθηκε, αλλά σκοτώθηκε από το βέλος ενός κυνηγού
Δεν μαρτυρούνται θαύματά του, αλλά «προκύπτουν» από μύθους και φαντασιώσεις του ιδίου
Περί του Διονύσου
Ο συσχετισμός το υ Διονύσου [35] με τον Ιησού Χριστό, δεν προέρχεται καν από τη γραφίδα κάποιου ερευνητού έστω και προκατειλημμένου, αλλά από έργα του Γερμανού ρομαντικού ποιητή Friedrich Ηölderlin (1770-1843) αρχίζοντας στα έργα του «Άρτος και οίνος» (Brot und Wein, 1800-1801) και «Ο μοναδικός» (Der Einzige, 1801-1803). Ο Διόνυσος δεν αποκαλείτο βέβαια «Άλφα & Ωμέγα» ούτε «Βασιλέας των Βασιλέων», κατά το Zeitgeist, αλλά Βάκχος και Ελευθερωτής, διότι δήθεν ελευθέρωνε κάποιον από τον εαυτό του μέσω της μέθης. Είτε με την εκδοχή της γέννησής του από τον μηρό του Δία μετά το θάνατο της Σέμελης, είτε με την κρητική εκδοχή, της διπλής γέννησής του από την Περσεφόνη και μετά από τη Σέμελη, δεν είναι δυνατόν να ισχυριστεί κανείς ότι πρόκειται περί παρθενογένεσης, αφού φυσιολογικός πατέρας είναι ο Δίας. Η 25η Δεκεμβρίου ως ημερομηνία γέννησης είναι και πάλι παραποιημένη, αφού η ίδια η Murdock, η σύμβουλος του Zeitgeist, παραδέχεται ότι ήταν την 6η η 7η Ιανουαρίου. Ο Διόνυσος δεν είχε πνευματική διδασκαλία, αλλά διέδιδε την παρασκευή και χρήση του κρασιού και η λατρεία του συνδέθηκε με τις θεατρικές παραστάσεις, τη μέθη, τα όργια, μέχρι και τον καννιβαλισμό· συνεπώς δεν υπάρχει καμμιά αναλογία με το Χριστιανισμό η τη Θεία Ευχαριστία.
Στο υποστηρικτικό τους κείμενο Zeitgeist: The Movie, Companion Source Guide, σελ. 44, παραδέχονται ότι «Βασιλεύς Βασιλέων» δεν ονομαζόταν ο Διόνυσος, αλλά πήραν τον χαρακτηρισμό από τον Όσιρι, ο δε χαρακτηρισμός «Άλφα και Ωμέγα», είναι πάλι αμφίβολης προέλευσης, λόγω άγνοιας των αρχαίων ξένων γλωσσών.

Περίληψη περί του Διόνυσου :
Δεν γεννήθηκε από παρθένο, αλλά από το Δία και τη Σέμελη η και από την Περσεφόνη
Δεν γεννήθηκε 25 Δεκεμβρίου, αλλά - κατά το μύθο – 6 η 7 Ιανουαρίου
Δεν έκανε θαύματα, παρά μόνο διέδιδε τη χρήση του οίνου
Οι χαρακτηρισμοί «Βασιλεύς Βασιλέων» και «Αλφα και Ωμέγα», όπως ομολογεί το Zeitgeist είναι παρμένοι από αλλού
Ο Διόνυσος δεν σταυρώθηκε, αλλά φαγώθηκε από τους Τιτάνες
Δεν αναστήθηκε, αλλά είτε «μεταφυτεύτηκε» στη Σεμέλη είτε μετενσαρκώθηκε
Το μεγαλύτερο ψέμμα είναι το σύμβολο που παρουσιάζουν για να μας πείσουν ότι ο Διόνυσος σταυρώθηκε. Αλλά στο σύμβολο αυτό δεν απεικονίζεται ο Διόνυσος, αλλά ο ΟΡΦΕΑΣ ΒΑΚΧΙΚΟΣ, και το αντικείμενο έχει αποδειχθεί πλαστό. Αυτό το πρωτοεισήγαγε στην έρευνα ο Robert Eisler, σε μελέτη του το 1921, παρασύροντας και τους Timothy Frecke και Peter Grandy στο βιβλίο τους The Jesus Mysteries, καθώς και τον Otto Kern. Το 1926 οι Robert Zahn και Johannes Reil το απέδειξαν πλαστό και ιταλικής προέλευσης, αναγκάζοντας και τον Otto Kern να διορθώσει τις απόψεις του. Αυτό το γ� �ωρίζουν οι άνθρωποι του Zeitgeist. Το κρύβουν κι επιμένουν στην παραπληροφόρηση. Γιατί; Πάντως, από τις μυθολογικές πηγές προκύπτει ότι ο Διόνυσος δεν σταυρώθηκε, αλλά φαγώθηκε από τους μυθικούς Τιτάνες.
Περί της απεικόνισης της δήθεν «σταύρωσης του Διόνυσου»
Δεν απεικονίζεται ο Διόνυσος, αλλά -όπως γράφει και η παράσταση- ο «Ορφέας Βακχικός»
Η παράσταση αυτή έχει αποδειχθεί πλαστή από τους Robert Zahn και Johannes Reil το 1926, οπότε διόρθωσαν τις απόψεις τους κι άλλοι επιστήμονες, όπως ο Otto Kern.
Περί του Μίθρα
Ο Μίθρας [36], θεότητα της συνθήκης και του όρκου στο Ζωροαστρισμό, ήταν δημιούργημα της θεότητος Αχούρα-Μάζντα και δημιουργήθηκε ξεπηδώντας από ένα βράχο. Δεν είχε μητέρα και συνεπώς � �εν μπορούμε να μιλούμε για εκ παρθένου γέννηση. Η λατρεία του άρχισε στο ρωμαϊκό και όχι στον ιρανικό κόσμο, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και είναι φυσικό να επηρεάστηκε τελετουργικά από το Χριστιανισμό, καθιερώνοντας «βάπτιση» και «κοινωνία»· η 25η Δεκεμβρίου είναι κι αυτή μετα-χριστιανική προσαρμογή του Μιθραϊσμού, ο οποίος γνώρισε ακμή τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Δεν υπάρχουν γραπτές προχριστιανικές ζωροαστρικές μαρτυρίες γι αυτόν, π.χ. στα Gathas, παρά μόνον σε λατρευτικά κειμήλια. Η απεικόνισή του μεταξύ των 12 ζωδίων δεν έχει καμμία σχέση με 12 μαθητές. � �εν ήταν ο Μίθρας θεός του ήλιου στο ζωροαστρισμό, αλλά ο Hvare.khshaeta· μόνο στον ελληνο-ρωμαϊκό κόσμο, λόγω συγκρητισμού, ο Μίθρας ταυτίστηκε με τον Απόλλωνα, θεό του ήλιου. Ο άγγελος του μανιχαϊσμού Mitra, ήταν μια διαφορετική οντότητα. Ο Μίθρας δεν σταυρώθηκε, ούτε αναστήθηκε, αλλά μεταφέρθηκε στον παράδεισο μέσα σε ένα άρμα. Όλα τα λοιπά είναι - όπως πάντοτε -προπαγάνδα των συγκρητιστών του Zeitgeist.
Περίληψη περί του Μίθρα :
Δεν γεννήθηκε από παρθένο, αλλά ξεπήδησε από ένα βράχο
Η 25η Δεκεμβρίου ως ημερομηνία γέννησής του είναι μεταγενέστερη και αποτελεί επίδραση του χριστιανισμού
Η απεικόνισή του στο μέσο 12 ζωδίων δεν έχει σχέση με 12 μαθητές
Δεν σταυρώθηκε, ούτε αναστήθηκε, αλλά μεταφέρθηκε με άρμα στον παράδεισο
Περί της αστρολογικής ερμηνείας της Γεννήσεως και Αναστάσεως του Χριστού [37}
Η θεωρία ότι η χριστιανική εορτή των Χριστουγέννων μεταφέρθηκε στην 25η Δεκεμβρίου για να επισκιάσει και εξαφανίσει την εορτή του θεού «ανίκητου ήλιου» ("Sol Invictus") εισήχθη στη δυτική έρευνα τ� �ν 18ο αι. βάσει μιας μαρτυρίας χειρογράφου του 12ο αι. Ωστόσο, νεώτερες έρευνες, βασιζόμενες στην αυθεντική μαρτυρία των θύραθεν πηγών και της αρχαίας εκκλησιαστικής γραμματείας, έχουν καταλήξει στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου δεν είχε καμμία σχέση με τη λατρεία του ήλιου. Η Εκκλησία της Ρωμης, λόγω της εκεί τηρήσεως των αρχείων του Κράτους, είχε ασφαλή τεκμήρια για το πότε διενεργήθηκε η απογραφή επί Καίσαρος Αυγούστου, κατά την οποία γεννήθηκε ο Χριστός· έτσι εκεί πρώτα καθιερώθηκε ο εορτασμός των Χριστουγέννων την 25η Δεκεμβρίου, διαχωριζόμενος από τα Θεοφάνεια, ενώ στην Κωνσταντινούπολη καθιερώθηκε το 380, στη Β. Αφρική το 430 κ.ο.κ. Πέραν τούτου, η Γέννηση του Χριστού υπολογίζεται σαφώς από την ευαγγελική σύνδεσή της με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, 9 μήνες νωρίτερα, και τον ευαγγελισμό της συλλήψεως του Προδρόμου, ακόμη 6 μήνες νωρίτερα, κατά την Εορτή της Σκηνοπηγίας, δηλαδή στα τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου.
Χρο νική αλληλουχία γεγονότων
Η εορτή του Εξιλασμού, η μοναδική εορτή που ο Αρχιερεύς εισέρχεται μόνος εις τα Άγια των Αγίων και το «θυσιαστήριον του θυμιάματος» (Λευιτικόν 16, 29-34), συμπίπτει χρονικώς με τον δικό μας Σεπτέμβριο (7ο μήνα για τους Εβραίους).
Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Προδρόμου, μεταβαίνει για την τέλεση της εορτ ής του Εξιλασμού και λαμβάνει υπόσχεση για τη γέννηση του υιού του, Ιωάννη (Λουκ. 1, 5-22 )
Μετά την εορτή επιστρέφει στην οικία του και η σύζυγός του, Ελισσάβετ, συλλαμβάνει και κυοφορεί (Λουκ. 1, 23-25)
Μετά από έξι μήνες συλλαμβάνει εκ Πνεύματος Αγίου η Θεοτόκος Μαρία (Λουκ. 1, 26-55)
Τρεις μήνες μετά, δηλαδή 9 μήνες μετά τη σύλληψη του Ιωάννου (τον Ιούνιο), τίκτει η Ελισσάβετ (Λουκ. 1, 56-58)
Μετά από εννέα μήνες κυοφορίας (φυσιολογικώς) γεννάται ο Θεάνθρωπος (Λουκ. 2, 6.7)
Αληλλουχία: τέλη Σεπτεμβρίου (σύλληψη Προδρόμου) + 6 μήνες = τέλη Μαρτίου (σύλληψη Θεανθρώπου εκ Πνεύματος Αγίου) + 9 μ ήνες κυοφορίας = τέλη Δεκεμβρίου = Χριστούγεννα

****
Η εικόνα του Zeitgeist δείχνει το Σείριο και τα τρία αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα. Ωρίωνας για τους αρχαίους σήμαινε κυνηγός. Άρα τα τρία αστέρια αποτελούν τη «Ζώνη του Κυνηγού», όχι τους «Τρεις Βασιλείς». «Του δε Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του Βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο εις Ιεροσόλυμα» (Κατά Ματθαίον 2, 1). � � Ευαγγελιστής αναφέρει «μάγους», όχι «βασιλείς». Δεν αναφέρει πόσοι ήταν. Ο αριθμός «τρεις» είναι μεταγενέστερη παράδοση που συμπεραίνεται από τον αριθμό των δώρων (χρυσού, λιβάνου, σμύρνας).

Τα ψεύδη του Zeitgeist είναι διδασκαλίες της νεοεποχίτικης πλάνης της αστροθεολογίας
Η αστρολογική ερμηνεία του χρυσού μόσχου και του Μωϋσέως [38]
Ισχυρίζονται οι θεωρητικοί του Zeitgeist, ότι όταν ο Μωϋσής κατέστρεψε το χρυσό μοσχάρι σηματοδοτούσε το πέρασμα από την εποχή του Ταύρου στην εποχή του Κριού. Ο Ααρών έφτιαξε το χρυσό άγαλμα ενός ειδωλολατρικού θεού, πιθανόν του αιγυπτιακού Άττη. Άλλες θεότητες - δαίμονες με τη μορφή ταύρου ήταν ο Μαρδούκ και ο Μολώχ στην περιοχή της Χαναάν. Επίσης, τα ταυροκαθάψια της μινωικής Κρήτης και ο μύθος του � �ινώταυρου δείχνουν ότι υπήρχε λατρεία του ταύρου στην Αν. Μεσόγειο. Ο Μωυσής λοιπόν εναντιώθηκε στην ειδωλολατρική λατρεία, όπως εκφραζόταν τότε μέσω του ταύρου. Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι είχε αστρολογικές γνώσεις. Οι θεωρίες για αστρολογικές εποχές είναι μεταγενέστερες. «Και περιείλοντο πας ο λαός τα ενώτια τα χρυσά τα εν τοις ωσίν αυτών και ήνεγκαν προς Ααρών. Και εδέξατο εκ των χειρών αυτών και έπλασεν αυτά εν τη γραφίδι και εποίησεν αυτά μόσχον χωνευτόν και είπεν, ούτοι οι θεοί σου, Ισραήλ, οίτινες ανεβίβασάν σε εκ γης Αιγύ� �του (Έξοδος 32, 3-4)». «Και λαβών (Μωυσής) τον μόσχον, ον εποίησαν, κατέπαυσεν αυτόν εν πυρί και κατήλασεν αυτόν λεπτόν και έσπειρεν αυτόν επί το ύδωρ και επότισεν αυτόν τους υιούς Ισραήλ» (Έξοδ. 32, 20).

Περί της αστρολογικής ερμηνείας της δήθεν εποχής «των ιχθύων» [39]
Επίσης ισχυρίζονται ότι ο ερχομ ός του Χριστού σηματοδοτεί το πέρασμα στην εποχή των Ιχθύων, επειδή οι Χριστιανοί από την εποχή των διωγμών χρησιμοποιούσαν το σύμβολο του ψαριού. Αλλά οι Χριστιανοί χρησιμοποιούν το σύμβολο του ψαριού σχεδόν για ένα και μόνο λόγο. Εξ αιτίας του ακόλουθου αρκτικόλεξου: Ιησούς Χριστός Θεού Υιος Σωτήρ. Αυτός ήταν ένας μυστικός συμβολισμός που χρησιμοποιείτο μόνο κατά την εποχή των διωγμών, για να αναγνωρίζονται μεταξύ τους οι Χριστιανοί, χωρίς να γίνονται αντιληπτοί από τους διώκτες τους. Δεν υπάρχει αστρολογική αντιστοιχία, αλ� �ά μόνο γλωσσολογική, στην ελληνική, που ήταν η διεθνής γλώσσα της τότε Οικουμένης. Οι συντελεστές του Zeitgeist κάνουν επιλεκτική χρήση των εδαφίων της Αγίας Γραφής που κάνουν λόγο για δύο ιχθείς (Ματθ. 14, 17), ώστε να ταιριάζουν με το αστρολογικό ζωδιακό σύμβολο των (δύο) ιχθύων και αποσιωπούν άλλα που δεν τους ευνοούν, όπου δεν αναφέρονται δύο ιχθύες (Ματθ. 15, 34), όπως και ότι δεν ήταν η πλειοψηφία των μαθητών του Χριστού ψαράδες. Θρησκειολογική μελέτη αποδεικνύει, ότι στους Αιγυπτίους το ψάρι ήταν σύμβολο μίσους, όπως μαρτυρεί ο Πλούταρχος (Περί Ίσιδος και Οσίριδος 21) και δεν μπορεί λοιπόν να έχει υιοθετηθεί από το Χριστιανισμό.
ΙΧΘΥΣ = Ιησούς
Χριστός
Θεού
Υιος
Σωτήρ
Περί του τέλους του κόσμου και «αιώνος» [40]
Για να στηρίξουν αυτό το ψεύδος περί της αστρολογικής σημασίας της λέξης «αιών» οι του Zeitgeist χρησιμοποιούν εδάφιο από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Και ιδού εγώ μεθ΄ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ. 28, 20). Μεταφράζουν ψευδόμενοι τη λέξη «αιών» ως την εποχή των Ιχθύων, δηλαδή ότι ο Κύριος θα είναι μαζί μας μέχρι το τέλος της εποχής των Ιχθύων. Αλλά η πραγματική ερμηνεία είναι ότι ο Κύριος θα είναι μαζί μας μέχρι τη συντέλεια του κόσμου, σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας. Η απόδειξη είναι προφανής και μόνον από το εξής: όταν οι μαθητές ρώτησαν τον Κύριο «ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται και τι το σημείον της σής παρουσίας και της συντελείας του αιώνος" (Ματθ. 23, 3), ο Κύριος τους μίλησε για το τέλος του κόσμου και όχι για το τέλος του αιώνα η κάποιας άλλης εποχής. Επίσης, όταν μιλάει για το «πυρ το αιώνιον» (Ματθ. 25, 41), αναφέρεται σε τιμωρία ατελεύτητη και όχι περιορισμένης διάρκειας π.χ. εκατονταετούς. Συνεπώς, ο «αιών» έχει την έννοια του παντοτινού, κα� � «η συντέλεια του αιώνος» αναφέρεται στο τέλος του χρόνου, που είναι συνυφασμένος με την ανθρώπινη ιστορία. Δεν δηλώνει εποχή. Είναι βεβαίως απίθανον ότι ο Χριστός θα φαινόταν να ακολουθεί αστρολογικές προδιαγραφές, ενώ ο Μωσαϊκός Νόμος ήταν απολύτως καταδικαστικός έναντι της αστρολογίας (Δευτερονόμιον 4, 19) [41].
Περί του κατακλυσμού [42]
Άλλος ισχυρισμός του Zeitgeist είναι ότι η διήγηση του παλαιο-διαθηκικού βιβλίου της Γενέσεως, περί του κατακλυσμού στις μέρες του Νώε, είναι παρμένη από το βαβυλωνικαό Έπος του Γιλγκαμές. Όμως, η χρονολόγηση του Έπους του Γιλγκαμές το τοποθετεί όχι στο 2600 π.Χ. κατά το Zeitgeist, αλλά στο 1700 π.Χ. (W. KELLER, Η Βίβλος ως ιστορία λαών και των πολιτισμών, μτφρ. Α. Παπαδημητρίου, εκδ. «Ιστορική Βιβλιοθήκη», Αθήναι 1968, σελ. 54), δηλαδή αρκετά σχεδόν μετά τα έτη του Πατριάρχου Αβραάμ, άλλοι δε ειδικοί θεωρούν ως χρόνο της τελικής του διαμόρφωσης τον 13ο π.Χ. αι., δηλαδή περίπου συγχρόνως με τη συγγραφή της Πεντατεύχου από το Μωϋσή· ήταν ο ίδιος ο Γιλγκαμές, ο Σουμέριος ηγεμόνας της Ουρούκ, που τοποθετείται ιστορικώς περί το 2650 π.Χ. και όχι το Έπος. Πέραν τούτου, είναι σαφές ότι το ιστορικό γεγονός του κατακλυσμού μαρτυρείται σε πολλές διαφορετικές εκδοχές, διότι αποτελεί πανάρχαια κοινή παράδοση των ανθρώπων και δεν έχει επηρεάσει ούτε η Βίβλος το Έπος του Γιλγκαμές, ούτε και το αντίστροφο. Πάντως, και πάλι η ταινία είναι αναληθής όταν αναφέρει στις ομοιότη τες, ότι και στο έπος του Γιλγκαμές οι άνθρωποι τιμωρούνται για αμαρτίες· πέραν των σημαντικών λοιπών διαφορών, μία από τις οποίες είναι η πολυθεΐα στο Έπος, είναι φανερό ότι στο βαβυλωνιακό αυτό κείμενο, όπως σημειώνει ο William L. Moran, οι άνθρωποι δεν τιμωρούνται για αμαρτίες, αλλά επειδή έτσι θέλησαν οι θεοί [43].

Σύγκριση των δύο διηγήσεων του κατακλυσμού [44]
Κατακλυσμός της
Γενέσεως

1.Αποστέλλονται κόρακας και περιστέρι
2. Ο κατακλυσμός διαρκεί 1 έτος και 10 μέρες (μέχρι να ξηραθούν τα νερά)
3. Η κιβωτός είχε τέλειες διαστάσεις
4. Η διήγηση της Γενέσεως είναι σοβαρή, μονοθεϊστικού χαρακτήρα

Κατακλυσμός του
Έπους του Γιλγκαμές

1.Αποστέλλονται περιστέρι, χελιδόνι και κόρακας
2. Ο κατακλυσμός διαρκεί 14 μέρες
3. Η κιβωτός είχε διαστάσεις κύβου, ακμής 140 πήχεων, λογικά αδύνατη να επιπλεύσει
4.Η διήγηση του έπους βρίθει από διηγήσεις μειωτικές για τους θεούς, είναι δε πολυθεϊστική
Περί Μωυσέως
Ο ισχυρισμός του Zeitgeist [45], ότι η διήγηση για τη σωτηρία του Μωυσή από τα νερά του Νείλου είναι αντιγραφή από ανάλογο μύθο σχετικά με τον βασιλιά Σαργών της Ακκάδ, καταρρίπτεται από τη σύγχρονη έρευνα.
Ανεξάρτητα από το ότι ο Σαργών έζησε την 3η π.Χ. χιλιετία, ενδέχεται ο μύθος περί της διάσ� �σής του στο ποτάμι να είναι μεταγενέστερος, μεταγενέστερος δε και της παρόμοιας διήγησης της Εξόδου για τον Προφήτη Μωυσή· μάλιστα ο Brian Lewis, μεταφραστής του μύθου του Σαργών από την νεο-ασσυριακή γλώσσα, θέτει ευρέα χρονικά όρια για τον μύθο, από το 2039 έως το 627 π.Χ. ενώ με πολύ σημαντικά στοιχεία ο ίδιος θεωρεί το κείμενο γραμμένο περί το 725-701 π.Χ., δηλαδή μετά τη συγγραφή της Εξόδου από το Μωυσή. Η άλλη, η σουμεριακή έκδοση του ίδιου αυτού μύθου, παλαιότερη της νεο-ασσυριακής, ανακαλύφθηκε αργότερα στα ερείπια της Ουρούκ και παρέχει εν� �ελώς διαφορετική εκδοχή της ζωής του Σαργών, οπότε αυξάνεται η πιθανότητα να έχει επηρεάσει η Έξοδος την άλλη, την νεο-ασσυριακή και χρονικά δεύτερη εκδοχή του μύθου. Άρα, δεν αντιγράφει η Έξοδος τη διήγηση του Σαργών, αλλά συμβαίνει το αντίθετο.
Το Zeitgeist για να κάνει τους μύθους να μοιάζουν μεταξύ τους, αναφέρει με τα λόγια του Peter Joseph, ηχητικά, τον Akki που ανέσυρε το καλάθι από τον Ευφράτη, ως βασιλική μαία ("royal midwife"), ενώ ήταν άνδρας. Υπάρχουν κι αξιοσημείωτες διαφορές: η μητέρα του Σαργών ήταν αρχιέρεια, κατά τη γνώμη του ειδικού Brian Lewis. Τοποθέτησε τον υιό της σε ένα καλάθι και το άφησε να επιπλέει στον Ευφράτη. Το βρήκε ο νερουλάς Akki και υιόθετησε τον Σαργών. Επίσης, κατά τον Brian Lewis, οι ομοιότητες αυτές υπάρχουν σε 72 ακόμη μύθους σε όλο τον κόσμο, συμεπριλαμβανομένου και του Superman! (B. Lewis, The Sargon Legend, 1978, p. 149). Ποιος δανείστηκε από ποιόν; Εκτός από τις λίγες ομοιότητες, υπάρχουν πολλές διαφορές. Ο Φαραώ διέταξε να σκοτώνουν όλα τα αρσενικά παιδιά των Εβραίων. O Ur- Zababa μόνο το Σαργών. Τον Μωυσή ανέθρεψε η κόρη του Φαραώ. Τον Σαργών ένας νερουλάς. Ο Μωυσής μεγάλωσε ανάμεσα σε ευγενείς. Ο Σαργών ανάμεσα σε ανθρώπους φτωχούς.
Περί Μωυσέως και Σαργών
Ο Σαργών έζησε την 3η χιλιετία π. Χ., αλλά ο νεο-ασσυριακός μύθος γι αυτόν μπορεί να είναι μεταγενέστερος, ως και τον 7ο αι. π.Χ.
η παλιότερη, σουμεριακή, έκδοση του μύθου του Σαργών είναι παντελώς διαφορετική από την νεο-ασσυριακή, με το ποτάμι, άρα η δεύτερη, η νεο-ασσυριακή είναι πολύ πιθανό να έχει επηρεαστεί από την Παλαιά Διαθήκη και όχι το αντίστροφο
υπάρχουν αξιοσημείωτες διαφορές στις δύο διηγήσεις, περί Μωυσέως και Σαργών
Περί των αναλογιών της ιστορίας τη� � Νομοδοσίας του Μωυσή [46]
Η παράδοση του Νόμου από το Θεό στο Μωυσή, παραλληλίζεται από το Zeitgeist με άλλες διηγήσεις νομοδοσιών, του Μανού στην Ινδία, του Μίνωα στην Κρήτη και του Μίση στην αίγυπτο, για να φανεί η δήθεν σύγκλιση και προσέγγιση των θρησκευτικών διηγήσεων. Όμως και πάλι οι συντελεστές του Zeitgeist, βασιζόμενοι στις θεοσοφικές τους προκαταλήψεις, αποκρύπτουν τις διαφορές και διαπράττουν νοθεία: κατ' αρχάς η νομοθεσία του Μανού στην Ινδία χρονολογείται περί τ� � 200 π.Χ., δηλαδή 1000 περίπου έτη μετά τη μωσαϊκή νομοθεσία· στην Κρήτη νομοθέτης δεν θεωρείται από την ελληνική μυθολογία ο Μίνως, αλλά ο αδελφός του Ραδάμανθυς· είναι ο Πλάτων και ο Παυσανίας μόνο που θεωρούν νομοθέτη τον Μίνωα, παρεξηγώντας τον Όμηρο, και βέβαια η σχετική παράδοση προέρχεται από χρόνια μεταγενέστερα της μωσαϊκής νομοθεσίας. Ο Μίσης, όσο κι αν ερευνήσαμε, δεν ευρίσκεται πουθενά· είναι εφεύρημα των συντελεστών της ταινίας για να εμπλουτίσουν την ομοιότητα των ονομάτων των νομοδοτών, αφού και οι ίδιοι οι συν τελεστές Peter Joseph και Acharya S (D.M. Murdock) διαφωνούν για την καταγωγή του Μίση, ενώ η κοινή τους πηγή, ο Lloyd Graham, αφού έγραψε άπαξ γι΄ αυτόν, μετά τον «εξαφάνισε».

Περί νομοδοτών
Ο Μανού των Ινδών, στο 200 π.Χ., ήταν 1000 χρόνια μεταγενέστερος του Προφήτου Μωυσή
Ο Μίνως δεν θεωρείται (με εξαίρεση τον Πλάτωνα και τον Παυσανία) νομοθέτης της Κρήτης, αλλά ο αδελφός του ο Ραδάμανθυς, η δε σχετική παράδοση είναι και πάλι μεταγενέστερη του Μωυσή
Περί του Μίση δεν γνωρίζει κανείς, παρά μόνο οι δημιουργοί του Zeitgeist και ένας ακόμη επιστήμονας, διαφωνούν δε μεταξύ τους
Περί αναλογίας δέκα εντολών και Βίβλου των Νεκρών [47]
Η υποτιθέμενη «κλοπή πνευματικού υλικού» των Δέκα Εντολών από την αιγυπτιακή «Βίβλο των Νεκρών» είναι και πάλι θεοσοφικός μύθος. Συγκεκριμένα είναι και πάλι η ιδρύτρια του θεοσοφισμού Έλενα Μπλαβάτσκυ που ισχυρίζεται, στο βιβλίο της Ίσις Αποκεκαλυμμένη (Isis Unveiled) ότι οι Δέκα Εντολές, όπως και η Καινή Διαθήκη, το Βιβλίο του Ιώβ και ο Σατανάς είναι δάνεια από την Αιγυπτιακή Βίβλο των Νεκρών. Μια προσεκτική ματιά, ό μως, αποδεικνύει ότι ουσιαστικά μόνο πέντε εντολές από τις δέκα του Μωσαϊκού Νόμου βρίσκονται εκεί. Αυτές αντιστοιχούν στις πολύ κοινές, σε κάθε πολιτισμό, απαντώμενες απαγορεύσεις περί κλοπής, φόνου, ψευδομαρτυρίας, μοιχείας και προς τον Θεόν επιορκίας, που προέρχονται από τις επιταγές της συνείδησης (Ρωμ. 2, 14-16). Παραμένει η ουσιαστικώτατη διαφορά του πολυθεϊσμού και της ειδωλολατρίας των Αιγυπτίων, που απαγορεύονται στις δύο πρώτες εντολές του Μωσαϊκού Δεκαλόγου «ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού» και «ου ποιήσεις σεαυτώ ε� �δωλον» (Έξοδ. 20, 3.4). Στην ταινία του Zeitgeist, με την επιλεκτική αναφορά τριών κοινών εντολών, ο θεατής αφήνεται να υποθέσει παραπλανητικώς, ότι και οι Δεκα Εντολές ταυτίζονται με τα δήθεν πρότυπά τους από τη Βίβλο των Νεκρών. Ήταν όμως αδύνατον οι Ιουδαίοι, αυστηρώς περιχαρακωμένοι έναντι των άλλων θρησκειών, να δεχθούν δάνεια από ξένη θρησκεία και μάλιστα την αιγυπτιακή.
Περί Μωσαϊκού Δεκαλόγου και «Βίβλου των Νεκρών»
μόνο 5 εντολές μοιάζουν μεταξύ τους στα δύο κείμενα
αυτές οι 5 εντολές είναι οι παναθρώπινες εντολές της συνείδησης
είναι βασικότατη η διαφορά των 2 πρώτων Εντολών περί ειδωλολατρίας και πολυθεΐας στα δύο κείμενα
Ιησούς και Ιωσήφ
Προσπάθεια του Zeitgeist είναι να δείξει ότι η θρησκευτική πίστη είναι επανάληψη των ιδίων θρησκευτικών μύθων με παραλλαγές, οπότε η ζωή του Χριστού δεν παρουσιάζει κάποια πρωτοτυπία.
Περί μεταφορών από ένα πρόσωπο εις άλλο (πάγκαλος Ιωσήφ)
Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι ο Ιωσήφ [48] είχε θαυματουργική γέννηση: «Εμνήσθη δε ο Θεός της Ραχήλ, και επήκουσεν αυτής ο Θεός και ανέωξεν αυτής την μήτραν» (Γεν. 30, 22).Το ίδιο ισχύει όμως και για τη γέννηση του Δάν: «και είπε Ραχήλ, έκρινέ μοι ο Θεός και επήκουσε της φωνής μου και έδωκέ μοι υιόν. Δια τούτο εκάλεσε το όνομα αυτού Δάν», ο οποίος γεννήθηκε πριν από τον Ιωσήφ. Επίσης, στην περίπτωση του Ισσάχαρ: «και επήκουσεν ο Θεός Λείας, και συλλαβούσα έτεκε τω Ιακώβ υιόν πέμπτον» (Γεν 30, 6.17). Μολονότι τονίζεται η βοήθεια του Θεού, όπως συμβαίνει και σε άλλες γεννήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, ιδιαίτερα εκεί όπου έχουμε υπέρβαση της στειρότητας, της παθολογικής η του γήρατος, όπως λ.χ. και στην περίπτωση της γεννήσεως του Ισαάκ από τη Σάρρα (Γεν. 18,11. 21,1-3) και του Σαμουήλ από την Άννα (Α΄ Βασ. 1,5-7.19.20.), όμως στη γέννηση των υιών του, ο Ιακώβ συμμετέχει. Πρόκειται για γεννήσεις φυσιολογικές και όχι εκ Παρθένου και Πνεύματος Αγίου. Ισχυρίζονται ακόμη ότι ο Ιωσήφ είχε δώδεκα αδέλφια, όπως ο Χριστός είχε δώδεκα μαθητές. Αλλά ο Ιωσήφ είχε ένδεκα αδέλφια και αυτό ς ήταν το δωδέκατο. Είχε επίσης και μία αδελφή, τη Δείνα (Γεν. 34). Ισχυρίζονται, ότι ο Ιωσήφ πουλήθηκε για είκοσι ασημένια νομίσματα, ενώ ο Ιησούς για τριάντα. Αλλά το κείμενο λέει: «και απέδοντο Ιωσήφ τοις Ισμαηλίταις είκοσι χρυσών» (Γεν. 37, 28). Πουλήθηκε έναντι χρυσών και όχι 30 ασημένιων νομισμάτων. Ισχυρίζονται ότι άρχισε το έργο του σε ηλικία 30 χρόνων, όπως ο Ιησούς. Αλλά όταν πουλήθηκε στους Αιγύπτιους ο Ιωσήφ ήταν 17 χρονών (Γεν. 37, 2) και στη φυλακή έμεινε δύο χρόνια (Γεν. 41, 1). Ο υπολογισμός τους, λοιπόν, έχει σκοπίμως παραπ� �ιημένο αποτέλεσμα. Λένε επίσης, ότι ο Ιωσήφ προδόθηκε από τον αδελφό του Ιούδα, ενώ ο Ιησούς από τον μαθητή του Ιούδα. Αλλά ο Ιωσήφ δεν προδόθηκε. Πουλήθηκε ως σκλάβος και στην πώληση, μαζί με τον Ιούδα συμφώνησαν και όλα τα άλλα αδέλφια. Στην προδοσία του Ιούδα, αντιθέτως, δεν υπήρχαν συνεργάτες. Οι άλλοι μαθητές δεν γνώριζαν τίποτε. Εξάλλου το όνομα Ιούδας ήταν πολύ διαδεδομένο. Πρόκειται για απλή συνωνυμία. Δεν υπάρχουν ομοιότητες στην ιστορία της πώλησης του Ιωσήφ και της προδοσίας του Ιησού Χριστού. Πρόκειται για μια ακόμη νοθεία της αλήθειας από τις πολλές του Zeitgeist.

Περί Ιησού Χριστού και Ιωσήφ του Παγκάλου
είναι άλλο πράγμα η εκ Παρθένου γέννηση του Χριστού Ιησού και άλλο πράγμα οι φυσιολογικές γεννήσεις με την ευλογία η και τη θαυματουργία του Θεού, όπως του Ιωσήφ και του Δαν από τη Ραχήλ, του Ισσάχαρ από τη Λεία, του Ισαά κ από τη Σάρρα, του Σαμουήλ από την Άννα κ.ο.κ.
Ο Ιησούς πουλήθηκε έναντι 30 αργυρών και ο Ιωσήφ έναντι 20 χρυσών και όχι αργυρών νομισμάτων, όπως λέει το Zeitgeist.
Ο Ιησούς άρχισε το έργο του στα 30, ο Ιωσήφ πήγε στην αίγυπτο στα 17 και έμεινε 2 χρόνια στη φυλακή
Ο Ιησούς προδόθηκε από έναν, � � Ιωσήφ πουλήθηκε από όλους
Η απολογία του αγίου Μάρτυρος Ιουστίνου
Περί της μαρτυρίας του Αγίου Ιουστίνου
Η ταινία Zeitgeist ισχυρίζεται [49], ότι ο άγιος Μάρτυρας Ιουστίνος (ca. 110-165) γνώριζε τις υποτιθέμενες ομοιότητες του Χριστιανισμού με τις παγανιστικές λατρείες. Επικαλούνται γι' αυτό δ� �ο εδάφια από την Α΄ Απολογία του. Το κείμενο έχει ως εξής: «Και όταν επίσης λέμε πως ο Λόγος - ο πρωτότοκος του Θεού προήλθε χωρίς σαρκική ένωση, και πως Εκείνος, ο Ιησούς Χριστός, ο Διδάσκαλός μας, σταυρώθηκε και πέθανε και αναστήθηκε και ανέβηκε στον ουρανό δεν κάνουμε τίποτε διαφορετικό από αυτά που εσείς πιστεύετε για εκείνους που θεωρείτε υιούς του Δία. Διότι γνωρίζετε πόσους υιούς οι αξιότιμοι συγγραφείς σας απέδωσαν στο Δία : τον Ερμή τον ερμηνευτικό λόγο και δάσκαλο των πάντων. Τον Ασκληπιό, ο οποίος ήταν μεν μέγας ιατρός, αλλά θανατώθηκε από κεραυνό και έτσι ανέβηκε στον ουρανό, κι επίσης τον Βάκχο, αφού είχε διαμελισθεί, καθώς και τον Ηρακλή, όταν ρίχθηκε μέσα στις φλόγες προκειμένου να γλιτώσει από τους μόχθους του και τους υιούς της Λήδας και τους Διόσκουρους και τον Περσέα –υιό της Δανάης και του Βελλερεφόντη - ο οποίος αν και προήλθε από θνητούς ανέβηκε στους ούρανούς επάνω στον Ίππο Πήγασο. Και τι να πω για την Αριάδνη και εκείνους που - σαν αυτή -έχουν δηλωθεί ως τοποθετημένοι ανάμεσα στα αστέρια; Και εκείνοι εκ των αυτοκρατόρων που πεθαίνουν εν μέσω υμών, τους οποίους θεωρείτε άξιους αγιοποίησης και για λογαριασμό των οποίων παρουσιάζετε κάποιον που ορκίζεται πως έχει δεί τον φλεγόμενο Καίσαρα να ανεβαίνει στον ουρανό από τη φλεγόμενη νεκρική πυρά; Και όσο για τα είδη των πράξεων που έχουν καταγραφεί για αυτούς τους υποτιθέμενους υιούς του Διός, δεν χρειάζεται να τα αναφέρουμε, για όσους ήδη το γνωρίζουν. Αυτό μόνο θα αναφέρουμε: πως έχουν γραφεί για το όφελος και την ενθάρρυνση νεαρών μαθητών, καθότι όλοι θεωρούν τιμητικό να μιμούνται τους θεούς. Όμως, επ΄ ουδενί δεν υπάρχει � �έτοια σκέψη σε κάθε καλά προετοιμασμένη ψυχή, σε ό,τι αφορά τους θεούς να πιστεύει πως ο ίδιος ο Δίας, ο κυβερνήτης και δημιουργός των πάντων, ήταν και πατροκτόνος και υιος πατροκτόνου, και πως συνεπαρμένος από την αγάπη ποταπών και άσεμνων ηδονών, εισήλθε στο Γανυμήδη καθώς και σε τόσες γυναίκες τις οποίες είχε βιάσει, και πως οι υιοί του ενέκριναν τις πράξεις του». Ιουστίνου Μάρτυρος, Α΄ Απολογία, 21
Ο Άγιος Ιουστίνος εδώ δεν μελετά ομοιότητες μεταξύ της Αλήθειας του Χριστιανισμού και των μύθων των ειδωλολατρών, αλλά (1) εξηγεί στην αρχή ότι αυτά που πιστεύουν οι Χριστιανοί για την Ανάσταση του Χριστού, δεν είναι ούτε εξωφρενικά, ούτε παράλογα, συγκρινόμενα με τους ειδωλολατρικούς μύθους, και (2) σημειώνει ότι -αντιθέτως- εξωφρενικά, παράλογα και αισχρότατα, ανάξια του Θεού, είναι όσα πιστεύουν οι παγανιστές για τους θεούς τους, τα οποία μάλιστα τα παραθέτουν και ως παραδείγματα προς μίμηση στους νέους τους. Γι' αυτό άλλωστε και το κείμενο του Αγίου Ιουστίνου λέ γεται «Απολογία», διότι απολογείται για την πίστη των Χριστιανών έναντι του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Αντωνίνου του Ευσεβούς, στον οποίον και απευθυνόταν. Είναι φανερό, - όπως παραδέχεται και το Zeitgeist - ότι ο Άγιος Ιουστίνος αποδίδει τις ομοιότητες μεταξύ Ιουδαϊσμού και Πλατωνισμού στην εκ μέρους των εθνικών κλοπή θρησκευτικών στοιχείων από τον Ιουδαϊσμό · και αυτό όμως είναι αληθές, εφ' όσον και από τον Πλούταρχο (Περί Ίσιδος και Οσίριδος 4) μαρτυρείται γνωριμία σημαντικών μορφών της ελληνικής σκέψης με τα θρησκευτικά δρώμενα της Αιγ� �πτου.
Η ειρωνεία του Zeitgeist περί διαβόλου [50]
Η ανάμειξη των δαιμονικών δυνάμεων στην κλοπή θρησκευτικών στοιχείων από τον Ιουδαϊσμό προς τον Ελληνισμό, την οποίαν οι οπαδοί του Zeitgeist ειρωνεύονται, δεν θα έπρεπε να παραξενεύει κανέναν· διότι οι διδάσκαλοι του Zeitgeist επιφανείς Θεοσοφιστές και Τέκτονες, η Μπλαβάτσκυ, ο Πάικ κ.α., είχαν οι ίδιοι πάρα πολλές επαφές με «πνεύματα» από το υπερπέραν, σύμφωνα με τα ίδια τα γραπτά τους, τα οποία πνεύματα μάλιστα, τους παραδίδουν δήθεν και «αρχαία σοφία».

Ο Άγιος Ιουστίνος, ο Μάρτυς και Απολογητής,
δεν εξισώνει τη χριστιανική διδασκαλία με τις άλλες θρησκείες, διότι τότε δεν θα διωκόταν ο Χριστιανισμός, αλλά απολογείται για την ανωτερότητα της χριστιανικ ής Πίστης
αναφέρει τους ειδωλολατρικούς μύθους, για να δείξει ότι οι ειδωλολάτρες πιστεύουν σε πράγματα παράλογα, αλλά και ανήθικα, τα οποία τα θέτουν και ως παράδειγμα για μίμηση
άρα δεν πρέπει να κατηγορούνται οι Χριστιανοί, των οποίων η διδασκαλία είναι σεμνότατη και σε σχέση με τους μύθους πολύ πιο αποδεκτή
το Zeitgeist βασίζεται σε διδασκαλίες της Θεοσοφίας που πηγάζουν από πνεύματα – «Μαχάτμας» (Μπλαβάτκσυ κ.α.). Γιατί ειρωνεύεται όσα λέγει ο Ιουστίνος περί του διαβόλου;
Περί της ιστορικότητος του προσώπου του Ιησού
Προσπαθώντας να κλονίσουν την πίστη στην ιστορική ύπαρξη του Ιησού Χριστού από τη Ναζαρέτ, οι παραγωγοί της ταινίας παραποιούν [51], σύμφωνα με την πρακτική πολλών παλαιοτέρων εχθρών του Χριστιανισμού, τα στοιχεία της μαρτυρίας των μη χριστιανικών ιστορικών πηγών περί του Ιησού. Σύμφωνα με το Zeitgeist μόνον 4 ιστορικοί, οι Ιώσηπος, Πλίνιος ο Νεώτερος, Σουετώνιος και Τάκιτος αναφέρουν τα περί Χριστού, και από αυτών τις μαρτυρίες, εκείνη του Ιωσήπου έχει αποδειχθεί νόθος.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Κατ' αρχάς δεν πρέπει να παραβλέψουμε το γεγο νός ότι οι ίδιοι οι μαθητές του Κυρίου και οι άμεσοι μαθητές εκείνων, Απόστολοι, Ευαγγελιστές κ.α., είναι αξιόπιστοι ιστορικοί μάρτυρες, εφ' όσον δεν είναι δυνατόν να έχουν πεθάνει μαρτυρικά για χάρη μιας ψευδούς πίστεως, ούτε βέβαια να έχουν πάθει ομαδική πλάνη. Άλλωστε, ήταν φυσικό η θεϊκή αίγλη του προσώπου του Χριστού και της Εκκλησίας Του να μεταστρέφει στο χριστιανισμό όλους τους καλοπροαίρετους σοφούς που ήλθαν σε επαφή είτε με τον Χριστό, είτε με τους θεοφόρους Πατέρες. Γιατί να απορρίπτεται η μαρτυρία τους;
Πλήν τούτου, περί του προσώπου του Χριστού μαρτυρούν συνολικώς στους 2 πρώτους μ.Χ. αιώνες δεκατέσσερις διαφορετικές εξω-χριστιανικές πηγές, ενώ και η μαρτυρία του Ιώσηπου, αν αφαιρεθούν τα τμήματα που υποτίθεται πως νοθεύθηκαν, δεν παύει να είναι μια ισχυρότατη ιστορική μαρτυρία.

Εξω-χριστιανικές μαρτυρίες γ ια το πρόσωπο του Ιησού Χριστού, τους δύο (2) πρώτους μ.Χ. αιώνες.
1. Φλάβιος Ιώσηπος
2. Πόντιος Πιλάτος
3. Θαλλός
4. Μαρά Βαρ Σεραπίων
5. Τάκιτος
6. Σουετώνιος
7. Πλίνιος ο Νεώτερος
8. Νουμήνιος
9. Φλέγων
10. Γαληνός
11. Λουκιανός
12. Κέλσος
13. Αιρετικοί (Βασιλείδης, Ουαλεντίνος, Μαρκίων)
14. Ταλμούδ (Gemara Sanhedrin, Toledoth Jeschu )
Η απλοϊκή επιχειρηματολογία του Zeitgeist [52] αφ' ενός περί της εκμεταλλεύσεως της δήθεν «ιδέας» του Ιησού Χριστού από τον � �. Κωνσταντίνο για τη δημιουργία ισχυρής θρησκείας αφ' ετέρου δε περί της αυταρχικότητας της εκκλησιαστικής εξουσίας, ως κρατικής δυνάμεως είναι επιπλέον και αστήρικτη. Πρώτον, διότι η ιστορία της παπικής αυλής, της λεγομένης «εκκλησίας», δεν πρέπει να ταυτίζεται με την αληθή εκκλησία· και μόνον η δημιουργία παπικού κράτους και η σύγχυση κοσμικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, ως παπο-καισαρισμός, απαγορεύεται αυστηρά από τις αιώνιες εκκλησιαστικές διατάξεις. Στην Ορθοδοξία δεν υπήρξε ούτε «ιερά εξέταση», ούτε σταυροφορίες, κ.τ.σ. , αλλ' αντιθέτως οι ίδιοι οι Άγιοι, όπως ο Θεόδωρος ο Στουδίτης (759-826), προστάτευαν το δικαίωμα των αιρετικών στη ζωή. Η Εκκλησία εμπότισε την πολιτεία με το πνεύμα της φιλανθρωπίας, και τα πρώτα οργανωμένα νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα οργανώθηκαν στην ορθόδοξη ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Υπήρχε ανεκτικότητα προς τους ξένους, αλλά και ειρηνική ιεραποστολή, χωρίς αποικιοκρατικές επιδιώξεις· πρότυπο της ευσεβούς ζωής ήταν το ασκητικό ιδεώδες, γι' αυτό και πολλοί αξιωματού� �οι, αλλά και Βασιλείς, τελείωσαν τη ζωή τους ως Μοναχοί. Είναι χαρακτηριστική η διοργάνωση από τους Βυζαντινούς Αυτοκράτορες γευμάτων, όπου συνέτρωγαν μαζί με πτωχούς και ορφανά, όπως έκαναν ο Ρωμανός Α΄ ο Λεκαπηνός (920-944) και ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος (913-959).
Γνωστός ιστορικός γράφει χαρακτηριστικά: «Όπως κύριο στοιχείο της χριστιανικής ανθρωπολογίας ήταν η ανεκτίμητη αξία και το υπέροχο μεγαλείο του ανθρωπίνου προσώπο� �, που όχι μόνο πλάσθηκε "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν" προς τον Θεό της χριστιανικής πίστεως, αλλά τιμήθηκε και με την ενανθρώπηση του "Υιού και Λόγου του Θεού", έτσι και το βασικό στοιχείο της δομής της βυζαντικής κοινωνίας υπήρξε το ανθρώπινο πρόσωπο, το οποίο κατοχυρώθηκε όχι μόνο με την ανάλογη προσαρμογή του Δικαίου και της Δικαιοσύνης, αλλά και με τη γενικότερη λειτουργία των διοικητικών θεσμών της αυτοκρατορίας. Η επίδραση της χριστιανικής ανθρωπολογίας στη βυζαντινή κοινωνία υπήρξε προοδευτική, γιατί η διδασκαλία τη� � Εκκλησίας δεν ήταν δυνατόν να ανατρέψη τις καθιερωμένες δομές με κοινωνικά μέσα. Το απλό κήρυγμά της για την ισότητα όλων των μελών της βυζαντινής κοινωνίας δεν κατάργησε αυτόματα και το θεσμό της δουλείας, ο οποίος είχε ζυμωθή οργανικά με τη δομή της κλασσικής ελληνικής και της ρωμαϊκής κοινωνίας, οπωσδήποτε όμως κλόνισε κάθε έρεισμά του στη νέα ηθική του χριστιανού ανθρώπου και περιόρισε προοδευτικά και μέχρι την τελική τους κατάργηση τις θεσμοποιημένες μορφές και την έκταση του φαινομένου». Και λίγο παρακάτω: «Ο μόνος πραγμα τικά και αντικειμενικά ελεύθερος από κοινωνικές διακρίσεις χώρος για όλους τους πολίτες της αυτοκρατορίας ήταν η θρησκευτική κοινότητα, η οποία στο ναό, ως αισθητό κέντρο του καθ΄ όλου θρησκευτικού βίου, διακήρυσσε τις αρχές της ισότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης ως καθολικών προνομίων για κάθε βυζαντινό πολίτη, γι΄ αυτό και η εξαρτημένη αγροτική σχέση δεν αποτελούσε κώλυμα για την είσοδο και την εξέλιξη στον κλήρο της Εκκλησίας [...] Το κριτήριο αυτό ήταν σημαντικό, γιατί η ενοριακή ζωή ήταν οργανικό και εξαίρετο στοιχεί ο του ιδιωτικού βίου των βυζαντινών, αφού αποτελούσε μία από τις πιο χαρακτηριστικές εκφράσεις του κοινωνικού τους βίου» [53].
Από τα ανωτέρω είναι σαφές ότι δεν υπάρχει καμμιά σχέση του Βυζαντίου με τη μεσαιωνική Δύση και την ένταξη του Κλήρου στην φεουδαρχική αριστοκρατία, όπως συνέβη εκεί. Άλλωστε, ο ισχυρισμός του Peter Joseph στο Zeitgeist, ότι τα χριστιανικά δόγματα καθιερώθηκαν το 325 μ.Χ. στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας είναι και ανόητος και ανακριβής· τα δογματα της Εκκλησίας, η πίστη στην Αγία Τριάδα, στη Θεότητα του Χριστού και την Ανάστασή του, ήταν εξ' αρχής καθιερωμένα στην Εκκλησία, η οποία και αποδείχθηκε ειρηνική νικήτρια του ειδωλολατρικού ρωμαϊκού κράτους, με την επιμονή της σε αυτά μέσω των μαρτυρικών αιμάτων εκατομμυρίων αγίων· και κανείς δεν αγιάζεται ούτε πεθαίνει με διωγμούς και βασανιστήρια για μια αστρολογική ιδέα ...
Οι συντελεστές του Zeitgeist δεν φέρουν καμμιά σοβαρή απόδειξη για τους ισχυρισμούς τους. Αναμειγνύουν πράγματα ανόμοια μεταξύ τους και δημιουργούν ψεύδη. Αποκρύπτουν τα στοιχεία που καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς τους, ενώ είναι εις γνώσιν τους. Και το χειρότερο απ' όλα: χρησιμοποιούν εδάφια από την Αγία Γραφή και τα έργα των Αγίων, διαστρεβλώνοντάς τα. Είναι συνειδητοί ψεύτες και αυτό βέβαια δεν είναι εντελώς παράδοξο: διότι στη θεοσοφική διδασκαλία δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας [54], αλλά σύμφωνα με το πανθεϊστικό της μοντέλο, όπου «όλα είναι ένα», εκεί σκότος και φως, καλό και κακό αναμειγνύονται και αμαρτία δεν είναι παρά ό,τι διακόπτει το δρόμο για τη Νέα Εποχή, για τη Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Το ως άνω κείμενο είναι μια συνοπτική και απάντηση στους δημιουργούς του Zeitgeist, βάσει ειδικής, εκτενέστερης έρευνας που μπορείτε να μελετήσετε στην ιστοσελίδα μας, όπως ήδη είπαμε. Και μόνο από αυτό γίνεται αντι ληπτό από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, το μέγεθος του ψεύδους και το πόσο σκοτεινοί και δόλιοι μπορεί να είναι οι εφευρέτες τέτοιων συκοφαντιών· η όλη προσπάθειά μας γίνεται επειδή πολλοί απληροφόρητοι αδελφοί μας – κυρίως νέοι, σκανδαλίστηκαν από αυτές τις κακόβουλες πλάνες.
ΜΕΡΟΣ Γ΄.
ΟΙ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΥΔΡΟΧΟΟΥ
Είδαμε εκτενώς την παραποίηση των επιστημονικών στοιχείων της θρησκειολογίας από το Zeitgeist, το οποίο χρησιμοποιεί μόνο την ερμηνευτική προοπτική των ομοϊδεατών του αποκρυφιστών, της Έλενας Μπλαβάτσκυ, της Acharya S κ.α.Μέχρι τώρα, το Zeitgeist μας είπε μόνο για τα ... «παραδεισένια» στοιχεία του μέλλοντος που οραματίζεται [55]: για κοινωνία χωρίς χρήμα, χωρίς προπαγάνδα, χωρίς χρέη, χωρίς πολέμους, χωρίς θρησκευτική καταπίεση και ηθικούς περιορισμούς· για ισότητα, για ελεύθερο χρόνο, � �ια τέχνη, για αφθονία αγαθών, για δημοκρατία ελεύθερη και από καπιταλιστικές πιέσεις και από την πολιτική, τη νομοθεσία, την αστυνόμευση· για ανθρωπότητα ενωμένη, χωρίς πατριωτισμούς, χωρίς «διανοητικό υλισμό», δηλαδή προσκόλληση σε αρχές και αξίες. Πρόκειται ακριβώς για κοινωνικές διακηρύξεις της προπαγάνδας της Νέας Τάξης Πραγμάτων, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά εδώ και έναν αιώνα στα έργα του Μπέρτραντ Ράσσελ, της ύποπτης «Φαβιανής Εταιρείας», που είχε ως έμβλημα τον προβατόσχημο λύκο. Όμως το Zeitgeist, δεν μας αποκ� �λυψε όλες τις πτυχές του προγράμματος.
Έχουμε δείξει ότι όλη η ταινία ρέει πάνω στα πιστεύω των Μυστικών Εταιρειών που προετοιμάζουν την Νέα Εποχή του Υδροχόου, τη βασιλεία ενός επίγειου Μεσσία. Τώρα θα δείξουμε και κάποια από αυτά που δεν τους συμφέρει να σάς πούν ...

Ο Εωσφορισμός της Νέας Εποχής
Ήδη έχουμε δεί την αναφορά του Άλμπερτ Πάικ στον εωσφόρο, η οποία δεν είναι βεβαίως και η μοναδική. Η Έλενα Μπλαβάτσκυ, ιδρύτρια της Θεοσοφικής Εταιρείας, η οποία είναι και αγαπητή πηγή του Zeitgeist μέσω της επιστήμονος Dorothy Murdock, ήταν επίσης αποκρυφίστρια και θαυμάστρια του Εωσφόρου· διαστρέφοντας το νόημα της Βίβλου και ονομάζοντας κακό τον δημιουργό Θεό και καλόν τον φιδόμορφο Εωσφόρο, γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο της, "Η μυστική διδασκαλία": «Τα όντα η το Ον που συλλογικά � �νομάζονται Ελοχίμ, που (αν βέβαια έγινε έτσι) πρώτα ξεστόμισαν τα σκληρά λόγια "Ιδού, ο άνθρωπος έγινε σαν ένας από εμάς, γνωρίζοντας καλό και πονηρό· και τώρα μην τυχόν απλώσει το χέρι του και πάρει από το ξύλο της ζωής και φάει και ζήσει στον αιώνα", πρέπει να ήταν ο Ιαλδαβαωθ, ο "Δημιουργός" των Ναζαρηνών, γεμάτος από οργή και φθόνο εναντίον του πλάσματός του, του οποίου η αντανάκλαση δημιούργησε τον φιδόμορφο. Σ' αυτήν την περίπτωση είναι εντελώς φυσικό, και μόνο από την πλευρά του νεκρού γράμματος, να δούμε τον Σατανά, τ� �ν όφι της Γενέσεως, σαν τον αληθή δημιουργό και ευεργέτη της πνευματικής ανθρωπότητας. Διότι είναι εκείνος που ήταν ο "Πρόδρομος του Φωτός",ο λαμπερός, ακτινοβόλος Εωσφόρος, που άνοιξε τα μάτια του "αυτόματου" που δημιούργησε ο Ιεχωβά, όπως νομίζεται·και αυτός που ήταν ο πρώτος που ψιθύρισε "τη μέρα που θα φάτε από αυτό θα γίνετε σαν Ελοχίμ, γνωρίζοντας το καλό και το πονηρό" μπορεί να εκτιμηθεί μόνο υπό το φως της ιδιότητας ενός Σωτήρα. Ένας "αντικείμενος" στον Ιεχωβά, στο "υποκρινόμενο πνεύμα", παραμένει ακόμη –στην αλήθε ια του εσωτερισμού- ο πάντοτε αγαπητικός "αγγελιοφόρος" (άγγελος)» [56]. Αυτή η σατανίστρια είναι η εμπνεύστρια της Νέας Υδροχοϊκής Εποχής, της Dorothy Murdock και του Zeitgeist, καθώς η επιστήμονας του Zeitgeist, η Dorothy Murdock, μέσα στο βιβλίο της «Η συνωμοσία περί Χριστού· το μεγαλύτερο παραμύθι που πουλήθηκε ποτέ» παραπέμπει συχνότατα στη Μπλαβάτσκυ.
Ένας άλλος επιφανής ηγέτης της Νέας Εποχής του Υδροχόου, ο Danid Spangler (1945- ), συντελεστής του νεο-εποχίτικου ιδρύματος Findhorn Foundation της Σκωτίας, επίσης αποκαλύπτει τον εωσφορισμό του, λέγοντας: «Ο εωσφόρος έρχεται να μας δώσει το τελικό δώρο της ολότητας. Αν το δεχθούμε, τότε αυτός είναι ελεύθερος και εμείς είμαστε ελεύθεροι. Αυτή είναι η εωσφορική μύηση. Είναι μια [μύηση] που πολλοί άνθρωποι την γνωρίζουν, και στις μέρες που έρχονται, θα την αντιμετωπίσουν, διότι είναι μια μύηση στη Νέα Εποχή.» [57]
Τα ίδια επαναλαμβάν� �ι και ο περισσότερο «μεσσιανικός» Benjamin Creme, υπεύθυνος της κίνησης και του νεο-εποχίτικου περιοδικού Share Interantional, ο οποίος δαιστρεβλώνοντας την ιστορία του Εωσφόρου εξηγεί: «Εωσφορος είναι το όνομα ενός σπουδαίου αγγέλου, όχι ενός επαναστάτη στον παράδεισο που επαναστάτησε κατά του Θεού και στάλθηκε κάτω στα καταχθόνια ως ο διάβολος. Αυτό είναι μια τέλεια παρεξήγηση. Εωσφόρος [Λούσιφερ] σημαίνει φως, και προέρχεται από τη λατινική λέξη lux, lucis, που σημαίνει φως. Είναι το όνομα του αγγέλου που εμψυχώνει το ανθρώπινο βασίλειο· κάθε πρόσωπο, γι αυτό το λόγο, είναι ένα κομμάτι του Εωσφόρου. Σύμφωνα με τη διδασκαλία του εσωτερισμού, οι ανθρώπινες ψυχές εξατομικεύτηκαν πριν από 18,5 εκατομμύρια χρόνια. Ο Εωσφόρος, η Υπερψυχή, αυτο-διαφοροποιήθηκε και κάθε κομμάτι εξατομικεύθηκε» [58]. Αυτοί είναι οι «επιστημονικοί» νόες της Νέας Εποχής που βρίσκονται πίσω από το Zeitgeist.

Η απολυταρχία της Νέας Εποχής
Υπάρχει μία ομάδα προσώπων -ηγετών της Νέας Εποχής που θεωρείται ότι παίζει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις για τη Νέα Εποχή και την Νέα Παγκόσμια Τάξη (New World Order)· σύμφωνα με την νεο-εποχίτικη ιστοσελίδα Παγκόσμιος Ψυχικός Σύνδεσμος (Universal Psychic Guild) [59], μεταξύ των προσώπων αυτών, είναι η Αλίκη Μπέηλυ, ο Μπέντζαμιν Κρέμ, ο Φρίτγιοφ Κάπρα, η Μπάρμπαρα Μάρξ Χάμπαρντ, η γνωστή νεο-εποχίτισσα ηθοποιός Σίρλεϋ Μακλέιν, η Μέριλυν Φέργκιουσον, συγγραφ έας του βιβλίου «Η Συνωμοσία του Υδροχόου» ("The Aquarian Conspiracy"), ο Ντέηβιντ Σπάνγκλερ, ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ κ.α.
Όμως, τι προβλέπει η Νέα Εποχή του Υδροχόου, για την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την απολυταρχία της; Δείτε κάποια πράγματα που το Ζάιτγκαιστ δεν σάς είπε. Η Barbara Marx Hubbard (1929 - ), γνωστή νεο-εποχίτισσα και φουτουρίστρα προφήτιδα, αποκαλύπτει τι της είπαν τα ... «σοφά πνεύματα», για την επικράτηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων· < /b>και βέβαια αυτή η νέα κατάσταση δεν είναι άλλη από αυτήν που η ταινία ευαγγελίζεται και προετοιμάζει, αφού ξεκινάει από τους ίδιους πνευματικούς οδηγούς του αποκρυφισμού: «Από το συνολικό φάσμα της ανθρώπινης προσωπικότητας, το ένα τέταρτο επιλέγει να εξελιχθεί ... Ένα τέταρτο είναι έτοιμο να επιλέξει το ίδιο, δεδομένου του παραδείγματος του άλλου ... Ένα τέταρτο αντιστέκεται στην εκλογή. Δεν ελκύεται από τη ζωή που αεννάως εξελίσσεται. Ένα τέταρτο είναι καταστροφικό. Είναι εκ γενετής οργισμένοι με τον Θεό ... είναι ελαττωμα� �ικοί σπόροι ... Πάντοτε ήταν ελαττωματικοί σπόροι. Στο παρελθόν, τους επιτρεπόταν να πεθάνουν με ένα "φυσιολογικό θάνατο" ... Εμείς, οι Πρεσβύτεροι, έχουμε με υπομονή περιμένει μέχρι την τελευταία στιγμή πριν την κβαντική μεταμόρφωση, για να αναλάβουμε δράση και να αποκόψουμε αυτό το διεφθαρμένο και φθαρτικό στοιχείο μέσα στο σώμα της ανθρωπότητας. Είναι σαν να βλέπεις ένα καρκίνο να μεγαλώνει ... Τώρα, καθώς πλησιάζουμε την κβαντική αλλαγή από άνθρωπο-δημιούργημα σε άνθρωπο συν-δημιουργό, ένα άνθρωπο που είναι κληρονόμος θεο ειδών δυνάμεων – το καταστροφικό ένα τέταρτο πρέπει να εξολοθρευθεί από το κοινωνικό σώμα. Δεν έχουμε άλλη εκλογή, φίλτατοι αγαπημένοι. Ευτυχώς εσείς, φίλτατοι αγαπημένοι, δεν είστε υπεύθυνοι γι' αυτήν την πράξη. Εμείς είμαστε. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι της διαδικασίας επιλογής του Θεού για τον πλανήτη γη. Εκείνος επιλέγει, εμείς κατασρτέφουμε. Είμαστε οι καβαλάρηδες του χλωρού ίππου. Θάνατο. Ερχόμαστε να φέρουμε θάνατο σε αυτούς που είναι ανίκανοι να γνωρίσουν το Θεό. Το κάνουμε αυτό για χάρη του κόσμου. Οι ιππείς του χλωρού ίππου π ρόκειται να περάσουν ανάμεσά σας. Αδυσώπητοι θεριστές, θα διαχωρίσουν το στάρι από το άχυρο. Αυτή είναι η πιο επώδυνη περίοδος στην ιστορία της ανθρωπότητας ... Θα χρησιμοποιήσουμε οποιοδήποτε μέσο πρέπει, για να κάνουμε αυτή την πράξη καταστροφής όσο πιο γρήγορη και ανώδυνη γίνεται, στο μισό του κόσμου που είναι ανίκανοι να έξελιχθούν... η διαδικασία επιλογής θα είναι γρήγορη» [60].
Αυτός είναι ο αγγελικός κόσμος της Νέας Επο� �ής, οι πάτρωνες της οποίας, η Έλενα Μπλαβάτσκυ και ο Άλμπερτ Πάικ, με ολόκληρο το μασονικό και θεοσοφικό σύστημα, προωθούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Όμως, δεν είναι μόνον η Μπάρμπαρα Χάμπαρντ που προφητεύει την εξολόθρευση των αντιφρονούντων. Παρόμοια προοπτική άναφέρει με ευφημισμούς και η Αλίκη Μπέηλυ, η εισηγήτρια της Νέας Εποχής του Υδροχόου. Λέει χαρακτηριστικά: «Για τους Κουστωδούς του Σχεδίου του Θεού και γι' Αυτούς που προωθούν τις νέες εξελίξεις, η μορφική πλευρά της ζωής [δηλ. το σώμα], η εξωτερική απτή έκφανσή της, είν� �ι εντελώς δευτερεύουσας σημασίας. Το όραμά σας συχνά ταράσσεται από τον πόνο και τα βάσανα στα οποία υπόκειται η μορφή [δηλ. το σώμα] (είτε το δικό σας είτε των άλλων, ξεχωριστά η μαζικά) [...] Ποτέ ας μην ξεχνάμε ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η Ζωή, οι σκοποί της και το κατευθυνόμενο με πρόθεση πεπρωμένο της· και επίσης, ότι όταν μια μορφή αποδεικνύεται ανεπαρκής η πολύ αρρωστημένη η πολύ ακρωτηριασμένη για την επέκταση αυτού του σκοπού, τότε - από την οπτική της Ιεραρχίας - δεν είναι καταστροφή, όταν αυτή η μορφή πρέπει να φύγ ει. Ο θάνατος δεν είναι μια καταστροφή που πρέπει κανείς να φοβάται, το έργο του Καταστροφέα δεν είναι πράγματι σκληρό η ανεπιθύμητο. Γι' αυτό πολλή καταστροφή είναι αποδεκτή από τους Κουστωδούς του Σχεδίου και πολύ κακό μεταστραμμένο σε καλό» [61].
Λοιπόν, το σχέδιο για την πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας προς τη θέωση με τις δικές της, ανθρώπινες δυνάμεις, κάτι που προπαγανδίζεται κάπως ήπια στο Zeitgeist, από κάποια στιγμή κ� �ι μετά θα επιβληθεί με την εξόντωση όσων αντιδράσουν. Στην ταινία δεν γίνεται λόγος για το πως θα επικρατήσει και πως θα διασφαλισθεί η ειρήνη και η τάξη στην Νέα Τάξη και Εποχή. Σε εκτενείς πληροφορίες που εδώ δεν μπορούμε να αναφέρουμε, ξεδιπλώνεται περαιτέρω το παγκόσμιο σχέδιο για τη μείωση του πληθυσμού, βάσει της ευγονικής (eugenics), δηλαδή της μεθόδου γενετικής επιλογής των καλυτέρων ατόμων και εξόντωσης των υπολοίπων. Η ίδια η ταινία του Zeitgeist αφήνει να φανεί ότι η μέλλουσα ευτυχία δεν προέρχεται μόνον από την απελευθέρωσ� � της παραγωγής και την πρόοδο της τεχνολογίας, αλλά και από τη μείωση του παγκοσμίου πληθυσμού [62]. Ο Jacque Fresco από το Venus Project, το λέει προσεκτικά, ως «χωρητικότητα της γης» [63].
Εμείς, λοιπόν, πρέπει μόνο να γίνουμε η τροφή των κανονιών, για να γίνει η ανατροπή της παλαιάς τάξης και να εγκαθιδρυθεί η νέα, με την αποκρυφιστική εωσφορική κατανόηση, ότι ... «δεν υπάρχει Θεός, και θεός είναι ο άνθρωπος».
Η απολυταρχία πάλι της Νέας Εποχής, δεν βασίζεται στο παλαιό αγγλικό σύνθημα «διαίρει και βασίλευε» [64], αλλά στο ακόμη πιο πονηρό, «ένωνε και αφομοίωνε» ... Τέτοια είναι και η αντίληψη του Zeitgeist για τη θρησκεία, λόγου χάριν· αφού κατηγορεί τη Εκκλησία, μέμφεται τη διαίρεση των χριστιανών. Τα περιφρονητικά και ισοπεδωτικά για την αλήθεια λόγια του Jacques Fresco "A church divided is no church at all" [65] αποτελούν έμμεση προτροπή για την ένωση των «εκκλησιών».
Είναι γνωστό, όμως, ότι και η σύγχρονη κίνηση για την ένωση των χριστιανών και των άλλων θρησκειών δεν βασίζεται στην αναζήτηση της αλήθειας, αλλά στις υπαγορεύσεις της Μασονίας και της νεο-ταξικής πολιτικής, ώστε να αφομοιωθεί η αλήθεια της Ορθοδοξίας. Είναι δηλωμένος σκοπός της Μασονίας η κατάργηση των χριστιανικών δογμάτων, ώστε όλοι να ενσωματωθούν στη Μασονία· όπως γράφει ο επιφανής Μασόνος J.S. Ward, ιδρυτής και γενικός γραμματέας της "Masonic Study Society": «Στη νέα εποχή η οποί α διέρχεται δια μέσου των μακρών ωδίνων της γέννησής της, η Μασονία θα υπάρχει, όπως και από παλιά, για να θέτει τα πλατειά θεμέλια επί των οποίων η νέα θρησκεία θα κτισθεί. Πλάνες και ψευδή δόγματα θα παρέλθουν, και μεταξύ αυτών ίσως και μερικά τα οποία φαίνονται στους πτωχούς τυφλωμένους οφθαλμούς μας ως τα περισσότερο ουσιώδη· αλλ' η πραγματική αλήθεια θα παραμένει πάντοτε, διότι η αλήθεια είναι αιώνια, και οι βάσεις της αληθείας υπάρχουν στο Τάγμα μας. Από αυτές θα προέλθει μια νέα και καλύτερη διαθήκη για μια ακόμη φορά και η Μασονία θα παραμένη ακόμη για να είναι η κιβωτός της καταφυγής, όταν για μια ακόμη φορά τα ύδατα της καταστροφής θα απειλούν την γην επί μακρόν στο εξής» [66].

ΜΕΡΟΣ Δ΄.
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟ-ΕΠΟΧΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ
Μέχρι τώρα είδαμε, ότι πολλές απ� � τις ιδέες που προβάλλονται από τις ταινίες Zeitgeist, ταυτίζονται απολύτως με την πίστη του Μασονισμού και κυρίως της Θεοσοφίας για την ανυπαρξία ενός προσωπικού προνοητή Θεού· για το ότι τα πάντα, άνθρωπος, ύλη, σύμπαν, πνεύμα, θεός, είναι ένα πράγμα, το οποίο συνιστά πανθεϊσμό· για το ότι όλες οι θρησκείες βασίζονται σε ένα παγκόσμιο μύθο με αστρολογικές παραμέτρους, ο δε άνθρωπος δημιούργησε τον Θεόν κατ΄ εικόνα του· για το ότι πρέπει η ανθρωπότητα να ενωθεί βάσει μιας κοινής πίστης στην τελειότητα του ανθρώπου και καταστρέφοντας τις παλαιές κοινωνικές δομές. Στο β΄μέρος, εξετάσαμε την αλλοίωση των θρησκειολογικών στοιχείων από το Zeitgeist για να αποδειχθούν κάποιες από τις ως άνω θέσεις· στην προηγούμενη ενότητα παρουσιάσαμε την απολυταρχία που οραματίζονται οι παράγοντες της Νέας Εποχής του 'Υδροχόου, μολονότι δεν το ομολογούν φανερά.
Πρέπει εδώ να επισημανθεί ότι η κίνηση γι αυτήν την πανανθρώπινη ενότητα, τη θεμελιωμένη όχι στον Χριστό, αλλά στη θεότητα του ανθρώπου και στην κατάργηση των θρησκευτικών, εθν ικών και λοιπών παραδοσιακών αξιών, έχει προφητευθεί από τον Θεάνθρωπο Χριστό και την Εκκλησία, ως κίνηση εωσφορική για την προετοιμασία της έλευσης του Αντιχρίστου. Συνοψίζοντας εν προκειμένω μερικά στοιχεία από την ευαγελική και πατερική διδασκαλία, και κυρίως όσων Αγίων έχουν σχολιάσει το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης, επισημαίνουμε τα ακόλουθα:
1. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας επισήμανε ότι στη Β΄ Παρουσία Του θα έλθει σαν αστραπή από τον ουρανό και ότι γι αυτό δεν πρέπει να Τον αναμένου� �ε επί της γης: «Τότε, αν κάποιος σάς πεί: "Να, εδώ είναι ο Χριστός" η "εκεί" μην τον πιστέψετε. Διότι θα εμφανισθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα κάνουν μεγάλα θαύματα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς. Ιδού, σάς τα προείπα. Αν σάς πούν "Να, είναι στην έρημο" μη πηγαίνετε· "Να, είναι στα απόμερα δωμάτια" μην πιστέψετε· διότι όπως η αστραπή βγαίνει από την ανατολή και φαίνεται ως τη δύση, έτσι θα είναι και η έλευση του Υιού του ανθρώπου» [67]. Εν συνεχεία περιγράφει ο Χριστός την έλευσή του επί των νεφελών του ουρανού, με τον Σταυρό Του προπορευόμενο για την Τελική Κρίση. Ο Απόστολος Παύλος μας προειδοποιεί σαφώς στη B΄ Προς Θεσαλονικείς Επιστολή (2,3), ότι προϋπόθεση για την έλευση του τέλους είναι η «αποστασία» του κόσμου από το Θεό, αποστασία, βέβαια, σαν αυτή που προπαγανδίζει το Zeitgeist.
2. Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (4ος μ.Χ. αι.), μαρτυρεί ότι οι δυνάμεις του σκότους, πολλαπλασιάζουν τις ανθρώπινες διαιρέσεις, ώστε να γ� �νει πιο εύκολα αποδεκτός ο Αντίχριστος «ο διάβολος προετοιμάζει τα σχίσματα των λαών για να γίνει πιο εύκολα αποδεκτός αυτός που έρχεται» [68]. Έτσι βέβαια εξηγείται, ότι και το νεο-εποχίτικο Zeitgeist εκμεταλλευόμενο τις ανθρώπινες συγκρούσεις κηρύσσει την ανατροπή συνολικά του συστήματος και όχι ορισμένων μόνο δομών του, διότι έτσι εξυπηρετείται το σχέδιο της Θεοσοφίας για παγκόσμια ένωση πολιτική, οικονομική και θρησκευτική.
3. Σε γνώμη άλλου συγγραφέα, του Θεοδώρου Μοψουεστίας (4ος-5ος αι.), καταγράφεται ότι επίτηδες οι δυνάμεις του σκότους και ο διάβολος δημιούργησαν τις αιρέσεις και θρησκείες, ώστε να παραπλανήσουν τον κόσμο, και έτσι όταν έλθει ο Αντίχριστος να βρει τους ανθρώπους μακριά από τον Χριστό και να τους παρασύρει ευκολότερα. Είναι πρόβλεψη που επαληθεύει επακριβώς στη δραστηριότητα του Zeitgeist· γιατί η ταινία αυτή αξιοποιεί τα σφάλματα των αιρέσεων και των θρησκειών για να κατηγορήσει την Εκκλησία και να προβάλλει τη Νέα Εποχή· γράφε� � ο Θεόδωρος Μοψουεστίας: «Όπως είναι τα υποστηλώματα μιας αψίδας, έτσι είναι και για το διάβολο και οι αιρέσεις, και των ειδωλολατρών και των χριστιανών· και όπως ακριβώς αφού η αψίδα συσφιχθεί και τελειώσει η κατασκευή της, τα υποστηλώματα αφαιρούνται και μένει στέρεη η αψίδα, έτσι και ο διάβολος τις αιρέσεις τις πολλές και τους δρόμους της πλάνης τα έβαλε αντί για υποστηλώματα, προετοιμάζοντας την προσκύνησή του σαν μεγάλη αψίδα, ώστε όταν έλθη σαν τιμωρός, να καταργήσει ο ίδιος όλες τις αιρέσεις, εισάγοντας την ολοφάνερη προσκύν ησή του στους ανθρώπους» [69].
4. Ο Άγιος Ιππόλυτος Πάπας Ρώμης (2ος – 3ος αι.) στο έργο του Περί συντελείας, περιγράφει τον Αντίχριστο μεταξύ άλλων και ως βασιλιά ο οποίος θα προβάλλει τον εαυτό του ως εξουσιαστή της φύσης και του πλούτου και μέσω των υποσχέσεών του για ευημερία και αφθονία αγαθών θα προσελκύσει την πλειονότητα των ανθρώπων, τους προσκολλημένους στα αγαθά της γης· οι άνθρωποί του θα διακηρύττουν «Βασιλιάς μεγάλος φάν� �κε στη γη· έλάτε όλοι να τον προσκυνήσετε· ελάτε να δείτε όλοι την ισχύ της δύναμής του. Να, και σιτηρά θα σάς δώσει και κρασί θα σάς χαρίσει και πολυτελή πλούτο και μεγάλα αξιώματα, διότι στην εντολή του υπακούει όλη η γη και η θάλασσα· ελάτε σ' αυτόν» [70]. Τέτοια δήθεν ισόθεη δύναμη και εξουσία επί των φυσικών πόρων της γης υπαινίσσεται και η ταινία Zeitgeist, με όσα λέει για τις κρυφές θεϊκές δυνάμεις που έχουμε και για τον πλούτο που μπορούμε να εξασφαλίσουμε από τη σωστή διαχείρισή τους· άλλωστε το σενάριο της Νέας Εποχής, που υποστ ηρίζουν οι πηγές του Zeitgeist, όπως η Μπλαβάτσκυ, περιλαμβάνουν και έναν ερχόμενο δήθεν «Μεσσία», παρ΄ όλο που το Zetgeist δεν μας το φανερώνει.

Είναι φανερό, ότι η στοχοποίηση του Χριστιανισμού στις ταινίες Zeitgeist και ιδιαίτερα στην πρώτη, οφείλεται σε όσα εκθέσαμε ανωτέρω, στο ότι δηλ. η Εκκλησία δίνει σαφείς προειδοποιήσεις εναντίον της αντίχριστης απειλής ενός επίγειου ψευδο-παραδείσου και μιας νέας θρησκευτικής συνείδησης, πράγματα που το Zeitgeist προωθεί.

ΜΕΡΟΣ Ε΄.
ΜΕΡΙΚΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ZEITGEIST
Στην τελευταία ενότητα της ταινίας μας, παρουσιάζουμε μέσα από την ταινία Zeitgeist, κάποιες θεωρίες και απόψεις που είναι προβληματικές, αλλά έξυπηρετούν τους σκοπούς της ταινίας, οι οποίοι είναι να καταρρεύσουν οι υπάρχουσες κοινωνικές, οικονομικές, εθνικές και θρησκευτικές δομές και να οδη� �ηθούμε προς μία «τέλεια κοινωνία».
1. Η κατάργηση του νομισματικού συστήματος θα οδηγήσει στην εξάλειψη του κακού.
Μέσα στην ταινία, ακούμε τον Peter Joseph και τον Jacque Fresco να ομιλούν απλοϊκά, υποστηρίζοντας, ότι η κατάργηση του νομισματικού και τραπεζικού συστήματος και η αφθονία των αγαθών, χάρη στην ελεύθερη τεχνολογία, θα φέρει την κατάργηση της εργασίας, της εκμετάλλευσης και την εξάλειψη του εγκλήματος [71].
Η μαρξιστική θεωρία απολυτοποιεί τη σημασία του οικονομικού παράγοντα σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης ζωής, υποστηρίζοντας ότι όλες οι επιμέρους φανερώσεις της κοινωνίας, δηλ. η κρατική εξουσία, το δίκαιο, η θρησκεία, πρέπει να υποταχθούν και οδηγηθούν από το μερι� �ό στο ολικό, κατά το σχήμα της εγελιανής φιλοσοφίας· και ολικό, απόλυτο, είναι για τον Μαρξισμό η αταξική κοινωνία.
Ειδικά ως προς το έγκλημα, είναι φανερό ότι ο Μαρξισμός, ξεκινώντας από την αγκίστρωσή του στον ιστορικό υλισμό, αναλύει και το έγκλημα μέσα από το πρίσμα της πάλης των τάξεων, και συγκεκριμένα της καταπίεσης των λίγων πλουσίων έναντι των πολλών εργατών. Οι μαρξιστές, όπως ο Milton Mankoff, θεωρούν ότι σε μια σοσιαλιστική κοινωνία με κοινοτική ιδιοκτησία των μέσω παραγωγής, θα υπήρχε λιγότερο έγκλημα. Στη μαρξιστική εγκληματολογική έρευνα, ο Μαρξισμός τείνει να εστιάζει περισσότερο στις κοινωνικές δυνάμεις, παρά στα κίνητρα των ατόμων και την εκλογή τους ανάμεσα σε σωστό και λάθος, ηθικό και ανήθικο. Αυτό οδηγεί σε μια μονομερή ερμηνεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η μαρξιστική εγκληματολογία τείνει να αγνοεί κίνητρα, ιδέες και πεποιθήσεις και εστιάζει μόνο σε οικονομικούς παράγοντες.
Στα βασικά της σημεία, λοιπόν, η θεωρία αυτή του Zeitgeitst δεν είναι παρά μαρξιστική, και παρά το ότι ακούγεται ωραία η εφαρμογή της, ωστόσο δεν είναι παρά ουτοπία, διότι σφάλλει τουλάχιστον στα ακόλουθα σημεία:
1) δεν διευκρινίζει ποιος θα διαχειρίζεται η θα οργανώνει τις τεχνολογικές εξελίξεις· διότι οπωσδήποτε θα έχουμε ανάδειξη μιας κυβερνώσας τάξης, όπως έγινε σ τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού,
2) ο ισχυρισμός ότι η εξάλειψη της οικονομικής ανισότητας θα επιφέρει και την εξάλειψη του εγκλήματος, είναι μαρξιστική εγκληματολογική θεωρία που έχει αποδειχθεί στα πράγματα εσφαλμένη, αφού στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού το έγκλημα δεν εξαλείφθηκε, μολονότι αποκρυπτόταν. Η αποδεδειγμένη τυραννία στα καθεστώτα αυτά και η κρατική τρομοκρατία, ο Κόκκινος Τρόμος, με τη διάπραξη ακόμη και γενοκτονιών, όπως λ.χ. 7 εκατομμυρίων στην Ουκρανία από το σταλινικό καθεστώς στα 1932-1933, αποδεικνύει ότι η απαγόρευση προσωπικής περιουσίας δεν καλυτερεύει οπωσδήποτε τους ανθρώπους.

2. Η επιδίωξη της Νέας Τάξης Πραγμάτων είναι το χρήμα η η ισχύς ;
Σύμφωνα με το Zeitgeist η επιδίωξη του τωρινού παγκόσμιου τραπεζικού κατεστημένου είναι το κέρδος, μέσω της έλλειψης αγαθών (scarcity) και της καταπολέμησης της επάρκειας, της διατηρησιμότητας και της αφθονίας (efficiency, sustainability, abundance).
Η ταινία χρησιμοποιεί τη μαρτυρία του πολιτικού και σκηνοθέτη Aaron Russo (1943-2007) κατά των τραπεζιτών και συγκεκριμένα των Rockefeller [72], περί της δημιουργίας από αυτούς προβοκά� �σιας και πρόφασης εισβολής στο Αφγανιστάν, το Ιράκ κ.λπ.· σκοπός του Zeitgeist είναι και πάλι να δείξει την κυριαρχία των τραπεζιτών και την φθοροποιό λειτουργία του νομισματικού συστήματος· μάλιστα το Zeitgeist επικρίνει την εμφύτευση και χρήση μικρο-τσίπ με πομπό RFID, ως μέσο εξουσίας του τραπεζικού συστήματος. Ο ίδιος ο Aaron Russo, όμως, στην εκτενή συνέντευξή του στον ερευνητή Alex Jones διευκρινίζει, ότι η επιδίωξη του τραπεζικού συστήματος δεν είναι η συγκέντρωση πλούτου, διότι έχουν όσα χρήματα θέλουν· επιδίωξή τους είναι η απόκτηση δ ύναμης [73].
Το Zeitgeist δεν μας προκαθορίζει πως θα διασφαλισθεί η ανθρωπότητα έναντι της δίψας για δύναμη. Αντιθέτως δε, και αυτό αποτελεί αντίφαση του Zeitgeist, η κατάργηση του τυπωμένου νομίσματος, την οποία το Zeitgeist προωθεί, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την εμφύτευση του μικρο-τσίπ. Το Zeitgeist προωθώντας την κατάργηση του τυπωμένου χρήματος, ευνοεί τη καθιέρωση του ηλεκτρονικού χρήματος και του μικρο-τσίπ.
Κατάργηση νομισματικού συστήματος - διευκόλυνση ηλεκτρονικού χρήματος και μικροτσίπ - απολυταρχία, φακέλλωμα.

3. Εναντίον της Παγκόσμιας Κυβέρνησης αλλά υπέρ της ενωμένης ανθρωπότητας;

Ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα, μια αντίφαση, που εντοπίζεται στην ταινία του Zeitgeist, είναι ότι αφ' ενός η ταινία κατηγορεί τη Νέα Τά� �η Πραγμάτων και τις συγχωνεύσεις κρατών που η Νέα Τάξη προωθεί [74], δηλαδή τη δημιουργία μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης, αφ' ετέρου οι πνευματικές πηγές της ταινίας, και κυρίως η Acharya S, που αντλεί ιδέες από τα γραπτά της Έλενας Μπλαβάτσκυ και του Άλμπερτ Πάικ, επειδή είναι πηγές της Νέας Εποχής, ουσιαστικά επιδιώκουν και ελπίζουν στη δημιουργία μιας ενωμένης ανθρωπότητας.
Όπως είδαμε ήδη, βασικός σκοπός της Θεοσοφικής Εταιρείας κα ι της Νέας Εποχής, τα πιστεύω της οποίας εμπνέουν το Zeitgeist, είναι η ένωση της ανθρωπότητας με την κατάργηση των δογμάτων, εθνών, κρατών. Άρα, ενώ το Zeitgeist κατηγορεί τον συγκεντρωτισμό της εξουσίας, ο οποίος οδηγεί σε μια παγκόσμια κυβέρνηση μέσω των πολιτικών, ωστόσο το ίδιο το Zeitgeist εξυπηρετεί τα ίδια σχέδια για μια παγκόσμια κυβέρνηση, οικονομία και θρησκεία, προπαγανδίζοντας την κατάργηση των θρησκειών, των εθνών και των στρατών. Δεν είναι τυχαίο, ότι όλο το κίνημα των Νέας Εποχής, το οποίο εμπνέει την ταινία, συνεργάζετα ι στενά με τους ίδιους μηχανισμούς που προωθούν την ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση, όπως ακριβώς είναι τα Ηνωμένα Έθνη. Το Τμήμα Δημόσιας Πληροφόρησης (DPI) των Ηνωμένων Εθνών επί πολλά έτη συνεργαζοταν στην έκδοση του περιοδικού Share International του νεο-εποχίτη ηγέτη Μπέντζαμιν Κρέμ, όπου αρθρογραφούσαν σημαίνοντα στελέχη του Ο.Η.Ε., όπως οι Γενικοί Γραμματείς Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, και ο Δαλάϊ Λάμα, η Πρόεδρος της Ισλανδίας Mary Robinson κ.α. Άλλος νεο-εποχίτης ηγέτης, ο David Spangler, στέλεχος του πρότυπου νεο-εποχίτικου Ιδρύματο� � Findhorn της Σκωτίας και της οργάνωσης Lorian Association, και από τα βασικότατα στελέχη του κινήματος της New Age, υπήρξε ταυτόχρονα και μέλος της Μ.Κ.Ο. «Πλανητικοί Πολίτες» (NGO Planetary Citizens) του Donald Keys, που αποσκοπούσε στη δραστηριοποίηση των κινημάτων της Νέας Εποχής για την ανάληψη πολιτικής δράσης. Όμως η «Πλανητική Πρωτοβουλία» των «Πλανητικών Πολιτών», τελούσε υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών, ενώ παράλληλα ο ιθύνων νους, ο Donald Keys, λογογράφος του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών U-Thant, θεωρεί ως καθοδηγητές του τα υπερφυσικά όντα Djwhal Khul και Morya El, γνω στές θεότητες του θεοσοφισμού [75]. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι και οι ίδιες οι ταινίες Zeitgeist 1, 2 και 3, καθώς ομολογεί και ο Peter Joseph, είτε προβλήθηκαν είτε και χρηματοδοτήθηκαν από το φεστιβάλ Artivist Film Festival, το οποίο ενισχύεται από το βραζιλιάνικο πετρελαϊκό κολοσσό Petrobras· αυτή η εταιρεία με τη σειρά της είναι μέλος του «Παγκοσμίου Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών» (United Nations Global Compact), το οποίο στοχεύει και στην πραγματοποίηση των «Στόχων Ανάπτυξης της Χιλιετίας» (Millenium Development Goals), που είναι στόχοι ευρύτερης κοινωνικο-πολιτικής σημασίας. Παρομοίως, και το «Πρόγραμμα Αφροδίτη», το γνωστό Venus Project, που είναι συν-δημιουργός των ταινιών Zeitgeist, αποδεικνύεται ότι έχει κάποιους καλά κρυμμένους δεσμούς με φορείς της παγκοσμιοποίησης, όπως είναι ο «Διεθνής Πράσινος Σταυρός» του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, και ο «Καταστατικός Χαρτης για τη Γη, των ΗΕ» (UN Earth Charter), χρηματοδοτούμενος από τους Ροκφέλλερ και τη Βασίλισσα Βεατρίκη της Ολλανδίας, η οποία είναι γνωστό μέλος της Λέσχης Bilderberg. Ίσως γι αυτό, στην ανανεωμένη έκδοση του Zeitgeist, του 2010, έχει απαλειφθεί το τμήμα που έκανε λόγο για τις ηπειρωτικές ενώσεις και ιδίως την «Βορειο-αμερικανική Ένωση» (North American Union).
Αυτά είναι μόνο λίγα στοιχεία ανάμεσα σε πάρα πολλά άλλα για τη σχέση της Νέας Εποχής με τους φορείς που προωθούν την Νέα Τάξη της παγκόσμιας διακυβέρνησης [76]· και είναι αυτή η σχέση φυσική, διότι σε όλα τα γραπτά των νεο-εποχιτών δεν είναι πρώτιστο μέλημα η διατήρηση της εθνικής, θρησκευτικής κ.λπ. ιδιοπροσωπίας κάθε λαού, αλλά η ένωση των λαών έ ναντι οποιουδήποτε κόστους, με τη βοήθεια του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και κρυφών οργανισμών.
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, η κινητοποίηση των Χριστιανών παγκοσμίως κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, με χαρακτηριστική περίπτωση τον Alex Jones, επειδή η Νέα Τάξη συνδέεται με απόκρυφους σχεδιασμούς, δεν αποκλείεται να οδήγησε στην επινόηση του Zeitgeist, ώστε η πλειονότητα των μελών του αντι-νεοταξικού κινήματος να παραμείνει στο χώρο το υ αποκρυφισμού, μέσω του θεοσοφικού και μασονικού Zetgeist.
Είναι χαρακτηριστική η γνώμη της Acharya S, της γυναίκας που ουσιαστικά κατεύθυνε το θρησκευτικό τμήμα του Zeitgeist: «Όσον αφορά στο ρόλο του χριστιανισμού σ' αυτήν την νέα εποχή, ο Κάρπεντερ δηλώνει: "Γι' αυτό ο χριστιανισμός, όπως λέω, πρέπει είτε να βγεί τώρα μπροστά με ειλικρίνεια και - παραδεχόμενος ότι πατέρας του είναι η σπουδαία τάξη του παρελθόντος - να προσπαθ ήσει να το αποκαταστήσει αυτό και να προωθήσει την ανθρωπότητα ένα βήμα εμπρός, στο μονοπάτι της εξέλιξης, η αλλιώς πρέπει να χαθεί· δεν υπάρχει εναλλακτική λύση"» [77].

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Στην ταινία «Zeitgeist, η απολυταρχία της Νέας Ε ποχής», παρουσιάσαμε εν πρώτοις τις θρησκευτικές και φιλοσοφικές προϋποθέσεις πίσω από την ταινία, οι οποίες εντοπίζονται στο χώρο του αποκρυφισμού, ειδικά στη Μασονία και τη Θεοσοφία, ομάδες που καλλιεργούν συστηματικά το θρησκευτικό συγκρητισμό. Στο β΄ μέρος της ταινίας έγινε συνοπτική κατάρριψη της επιχειρηματολογίας του Zeitgeist, σχετικά με την προέλευση του χριστιανισμού από τη λατρεία του ηλίου η από άλλες θρησκείες, μια καθαρά μασονική και θεοσοφική διδασκαλία. Εν συνεχεία, στο γ΄μέρος, αποκαλύφθηκε ολόκληρη η πίστη της � �εοσοφικής Εταιρείας και της Νέας Εποχής, που είναι η πηγή έμπνευσης των ταινιών Zeitgeist, και αποδείχθηκε ότι αυτή δεν είναι παρά ο εξωραϊσμένος εωσφορισμός, με την προοπτική δικτατορικής ένωσης όλων των ανθρώπων κάτω από μια παγκόσμια αρχή. Στο δ΄μέρος εξετάσαμε συνοπτικά κάποιες χριστιανικές προφητείες για την ετοιμαζόμενη αυτή κατάσταση επί Αντιχρίστου. Στο τέλος καταδείξαμε μερικές εσωτερικές αντιφάσεις και σφάλματα των απόψεων που το Zeitgeist προβάλλει και που μας υποδεικνύουν ότι το κίνημα Zeitgeist εργάζεται για την προώθηση της Π αγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων και της πλανητικής δικτατορίας, μέσω της απαξίωσης της Εκκλησίας, των θρησκειών, του πατριωτισμού και των παραδοσιακών κοινωνικών δομών. Όμως η Εκκλησία δεν θα εξαλειφθεί ποτέ, διότι από Αυτόν που είναι η Αυτοαλήθεια, και ο οποίος διαίρεσε την ανθρώπινη ιστορία «σε προ Χριστού» και «μετά Χριστόν», έχει καθαρά δηλωθή «Πύλαι Άδου της Εκκλησίας ου κατισχύσουσι» διότι η Εκκλησία είναι θεμελιωμένη στην πέτρα της ομολογίας της θεότητας του Χριστού (Ματθ. 16, 16-18)
«Αποκριθείς δε Σίμων Πέτρος είπεν͵ Συ ει ο Χριστός ο υιος του θεού του ζώντος.
αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν αυτώ͵ Μακάριος ει͵ Σίμων Βαριωνά͵ ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι αλλ΄ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς.
καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος͵ και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν͵ και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής».
Ματθ. 16, 16-18
© 2012 impantokratoros.gr
Επιτρέπεται η χρήση, διάθεση και αναπαραγωγή του υλικού του ιστοχώρου αρκεί να διατηρείται το αρχικό νόημα χωρίς περικοπές που πιθανόν να το αλλοιώνουν για μή εμπορικούς σκοπούς, με βασική προϋπόθεση την αναφορά στις πηγές: http://www.zeitgeist-anairesi.info/
http://www.impantokratoros.gr/zeitgeist-anairesh-addendum.el.aspx

[1] Οι παραπομπές στους χρονισμούς των ταινιών Zeitgeist 1 και Zeitgeist 2 (Addendum), αλλά και στη βελτιωμένη, ενημερωμένη έκδοση του Zeitgeist 1 (updated), αφορούν στις εξής θέσεις στο Διαδίκτυο:
Zeitgeist 1 (Z1): http://www.youtube.com/watch?v=6qro32vz_nw&feature=youtu.be
Zeitgeist1 updated [Z1(upd)]: http://www.youtube.com/watch?v=ra7WMK55zMo&feature=youtu.be
Zeitgeist 2 (Z2): http://www.youtube.com/watch?v=te84h_b7WNA&feature=youtu.be
[2] «The Revolution is now» Ζ1_01.55.49 και εξής. Ζ2_02.00.56 και εξής.
[3] Βλέπε ειδικώς κατά του Χριστιανισμού Ζ1(upd)_ 00.06.36-00.07.02 και Ζ1(upd)_01.47.02 - 01.47.22 . Επίσης Z_2, 01.06.10 – 01.06.19 και Z_2, 01.36.20 – 01.36.37.
[4] Περί Thomas Paine βλ. Z1_00.33.21 έως 00.33.33 & Ζ1(upd ) 00.36.44 – 00.37.00
[5] Περί Gerald Massey βλ. Z1_00.06.42 και εξής & Ζ1(upd) 00.10.23 -00.10.39
[6] Περί R. G. Ingersoll βλ. Z1_00.35.09 έως 00.35.28 & Ζ1(upd) 00.38.32 – 00.38.52
[7] Ευχαριστίες στην Acharya S: Z1(upd) 01.58.36 – 01.58.50
[8] «Εκ των υφισταμένων σήμερον γνωστών μυσταγωγικών οργανώσεων εκτός του Τεκτονισμού αξία προσοχής είναι η παγκόσμιος επίσης τοιαύτη, η λεγομένη Θεοσοφική Εταιρεία εργαζομένη επωφελώς υπέρ της ανθρωπ ότητος, της οποίας τα πολυπληθή ανά πάσαν την υφήλιον μέλη καλούνται Θεόσοφοι η Θεοσοφισταί και ασχολούνται με την Θεοσοφίαν, απόκρυφον επιστήμην εν πολλοίς, ως θα ίδωμεν, έχουσαν σχέσιν με τον Τεκτονισμόν».
Τεκτονικόν Δελτίον «ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ», έτος 1924, σ. 373
[9] ΑΝΤ. Γ. ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, Τι είναι ο Τεκτονισμός, Αθήναι 1931, σελ. 40.43 (μτφρ. από την καθαρεύουσα) και ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦ. ΤΣΙΑΚΚΑ, Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό θρησκειών και αιρέσεων, έκδ. Ι.Μ. Τροοδιτίσσης, 2002, σελ. 57 4.
[10] Από το Τυπικό της μύησης του 32ου Βαθμού «Πρίγκηψ του Βασιλικού Μυστικού», στο Ν.ΣΤ. ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ, Στα άδυτα της Μασονίας, εκδ. «Ορθ. Μέτωπο», Μαρούσι 1995, σελ.512.
[11] Benjamin Creme, The Ageless Wisdom Teachings,
http://www.shareintl.org/background/awteachings/AWT_main.htm
[12] Πολύχρωμο φως νεο-εποχικού ουρανίου τόξου Z2, 02.00.06 – 02.00.50
[13] «Νέα συνείδηση» : Ζ1(upd) 01.54.44 - 01.55.00
[14] «Αληθινή θεϊκή παρουσία του σύμπαντος» = όχι ο Θεός Ζ1_00.06.00 - 00.06.40 & Ζ1(upd) 00.09.50 – 00.10.22
[15] Κατηγορία του Zeitgeist κατά της «αποκλειστικότητος» των θρησκειών Ζ2_01.35.50 - 01.36.20 και Ζ2_01.38.31 - 01.39.00
[16] Η θρησκεία να γίνει φιλοσοφία Ζ2_01.45.55 - 01.46.13
[17] «Όλα είναι ένα», δεν υπάρχει «άλλος» και «άλλο» Ζ1(upd)_00.53.53 - 00.54.13
[18] Η δύναμή μας, η τελειότητά μας Ζ1(upd)_00.52.24 - 00.52.43, Ζ2_01.47.16 - 01.47.32 και 01.06.20-01.06.30
[19] Από την ομιλία του Κρισναμούρτι   βλ. ενδεικτικό απόσπασμα Ζ2_01.56.19 έως 01.57.14
[20] ALBERT PIKE, Letter to Mazzini August 15, 1871, (taken from the letter catalogued in the British Museum Library, London, Eng.) in WILLIAM GUY CARR, Pawns in the Game, 1958: "We shall unleash the Nihilists and Atheists, and we shall provoke a formidable social cataclysm which in all its horror will show clearly to the nations the effect of absolute atheism, origin of savagery and of the most bloody turmoil. Then everywhere, the citizens, obliged to defend themselves against the world minority of revolutionaries, will exterminate those destroyers of civilization, and the multitude, disillusioned with christianity, whose deistic spirits will be from that moment without compass (direction), anxious for an ideal, but without knowing where to render its adoration, will receive the true light through the universal manifestation of the pure doctrine of Lucifer brought finally out in the public view, a manifestation which will result from the general reactionary movement which will follow the destruction of christianity and atheism, both conquered and exterminated at the same time."
[21] BENJAMIN CREME, Religion – Frequently Asked Questions
http://www.share-international.org/archives/religion/faq_religion.htm "Belief has nothing to do with it. Belief is to do with religion. Maitreya says religions have a function - they are like a ladder that helps you to get on to the roof, but o nce you are there you can throw away the ladder or give it to someone else. It is to do with awareness, a growing, conscious awareness. That is the path of evolution, belief is not. You can be a convinced atheist, Christian, Buddhist, Muslim, for 15, 20, 30 years and then suddenly 'see the light' and become something else - a Rosicrucian, a Theosophist, or some other 'ism'. But life is not to do with 'isms' or ideology; it is to do with Action and Reaction, that great Law, and these are opposite and equal".
[22] Γ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ, Η ζωή και τα έργα του, τόμ. Β΄, εκδ. Μυριόβιβλος, Αθήνα 2005, σελ. 248ε.246
[23] Παρέχεται στο http://www.zeit geistmovie.com/Zeitgeist,%20The%20Movie-%20Companion%20Guide%20PDF.pdf
[24] Jean-Baptiste Pérès, Comme quoi Napoléon n'a jamais existé ou Grand Erratum, source d'un nombre infini d'errata à noter dans l'histoire du XIXe siècle (= Ωσάν ο Ναπολέων να μην υπήρξε ποτέ η Grand Erratum, πηγή ενός ατέλειωτου πλήθους λαθών στην ιστορία του 19ου αιώνα), 1827.
[25] "It needs to be reiterated here that the ancient texts did not necessarily spell out the myths in a linear fashion, resembling a story following a certain timeframe. Mythical motifs found disparately in the ancient Egyptian texts are combined in this paragraph, as t hey are in modern encyclopedia entries. While some might be critical of this manner of unfolding in the movie, it should be understood that the premise of the entire section (―Zeitgeist,‖ Part 1) concerns how symbolic characteristics were taken from the Egyptian religion and infused into Christianity, as a natural flow of religious evolution across various seemingly independent doctrines. Hence, the linear nature of such points becomes less important than the symbols they represent—especially when all the evidence and the context of astrotheology are taken into consideration (Zeitgseist: The Movie, Companion Source Guide (pdf), page 26)".
[26] "Again, it should be noted that the use of the term ―crucified‖ in ZG1.1 and elsewhere, such as concerns gods like Horus and Attis, does not connote that he or they were thrown to the ground and nailed to a cross, as we commonly thi nk of crucifixion, based on the Christian tale." (Zeitgseist: The Movie, Companion Source Guide (pdf), page 34)
[27] "Yet, in mythology the perpetual virgin is a common motif, regardless of how many children the female is said to have given birth to" (Zeitgseist: The Movie, Companion Source Guide (pdf), page 38)
[28] " It is wise at this point to recall that in the ancient world many gods were confounded and compounded, deliberately or otherwise." (Zeitgseist: The Movie, Companion Source Guide (pdf), page 41)
[29] "The point here is not whether or not these companions are depicted as interacting in the same manner as the disciples of Jesus but that the theme of the god or godman with the 12 surrounding him is common eno ugh—and with very popular deities in the same region—to have served as a precedent for the Christian Twelve with Christ at their center." (Zeitgseist: The Movie, Companion Source Guide (pdf), page 47)
[30] Περί Ώρου βλ. Z1 00.12.49 έως 00.13.47 και Ζ1(upd) 00.16.30 – 00.17.2
[31] Περί της παραστάσεως του Luxor, Z1_00.26.04 έως 00.26.49 και Ζ1(upd) 00.29.29 – 00.30.10
[32] Περί του Άττη βλ. Z1_00.13.47 έως 00.13.54 και Ζ1(upd) 00.17.28 – 00.17.36
[33] JONATHAN S. SMITH, "Dying and rising gods" in The Encyclopedia of Religion [Macmillan Publishing Company, N.Y.] 4 (1987) p. 523. "The complex mythology of Attis is largely irrelevant to the question of dying and reising deities [...] Attis is not, in his mythology, a dying and reising deity; indeed, he is not a deity at all. All of the attempts in the scholarly literature to identify Attis as a dying and rising deity depend not on the mythology but rather on the ritual, in particular a questionable interpretation of the five-day festival of Cybele on 22-27 March".
[34] Περί του Κρίσνα βλ. Ζ1_00.13.55 έως 00.14.08 και Ζ1(upd) 00.17.36 – 00.17.49
[35] Περί Διονύσου βλ. Ζ1_00.14.08 έως 00.14.25 και Ζ1(upd) 00.17.50 – 00.18.05
[36] Περί του Μίθρα βλ. Ζ1_00.14.26 έως 00.14.46 &am p; Ζ1(upd) 00.18.06 – 00.18.26
[37] Περί της αστρολογικής ερμηνείας της Γεννήσεως και Αναστάσεως του Χριστού βλ. Ζ1_00.15.49 έως 00.19.11 και Ζ1(upd) 00.19.30 - 00.22.49.
[38] Περί της αστρολογικής ερμηνείας του χρυσού μόσχου και του Μωϋσέως Z1_00.22.28 έως 00.23.27 και Ζ1(upd) 00.25.51 – 00.26.51
[39] Περί της αστρολογικής ερμηνείας της δήθεν εποχής «των ιχθύων» Z1_00.23.28 έως 00.24.13 και Ζ1(upd) 00.26.51 – 00.27.34
[40] Περί του τέλους του κόσ μου και «αιώνος» Z1_00.25.06 έως 00.26.04 και Ζ1(upd) 00.28.31 – 00.29.28
[41] Δευτερονόμιον 4, 16-19: «μη ανομήσητε και ποιήσητε υμίν εαυτοίς γλυπτόν ομοίωμα͵ πάσαν εικόνα͵ ομοίωμα αρσενικού η θηλυκού͵ 4.17 ομοίωμα παντός κτήνους των όντων επί της γης͵ ομοίωμα παν τός ορνέου πτερωτού͵ ό πέταται υπό τον ουρανόν͵ 4.18 ομοίωμα παντός ερπετού͵ ό έρπει επί της γης͵ ομοίωμα παντός ιχθύος͵ όσα εστίν εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. 4.19 και μη αναβλέψας εις τον ουρανόν και ιδών τον ήλιον και την σελήνην και τους αστέρας και πάντ� � τον κόσμον του ουρανού πλανηθείς προσκυνήσης αυτοίς και λατρεύσης αυτοίς͵ α απένειμεν κύριος ο θεός σου αυτά πάσιν τοις έθνεσιν τοις υποκάτω του ουρανού.»
[42] Περί του κατακλυσμού βλ. Z1_00.27.05 έως 00.27.44 και Ζ1(upd) 00.30.28 – 00.31.07
[43] WILLIAM L. MORAN, "Gilgamesh" in The Encyclopedia of Religion [Macmillan Publishing Company, N.Y.] 5 (1987) p. 559. "It also vividly illustrates a prominent theme of wisdom literature: the inscrutability of the gods. As told to Gilgamesh – but not in the source – the flood has no motivation; it happens simply because the gods want it to happen."
[44] Ν.Π. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, Αρχαιολογία και Αγία Γραφή, εκδ. ο Σωτήρ, Αθήναι 1996, σελ. 36ε.
[45] Περί αναλογίας της ιστορίας διασώσεως του Μωυσή Z1_00.27.44 έως 00.28.20 και Ζ1(upd) 00.31.08 – 00.31.43
[46] Περί της αναλογίας της ιστορίας της νομοδοσίας του Μωυσή Ζ1_00.28.21 έως 00.28.57 και Ζ1(upd) 00.31.44 – 00.32.20
[47] Περί της αναλογίας των Δέκα Εντολών και της Βίβλου των Νεκρών Ζ1_00.28.58 έως 00.29.15 και Ζ1(upd) 00.32.22 – 00.32.40
[48] Περί μεταφορών από ένα πρόσωπο εις άλλο (πάγκαλος Ιωσήφ) Z1_00.31.23 έως 00.32.02 και Ζ1(upd) 00.34.44 – 00.35.24
[49] Περί της μαρτυρίας του Αγίου Ιουστίνου βλ. Z1_00.29.46 έως 00.30.31 και Ζ1(upd) 00.33.09- 00.33.46
[50] Περί της ειρωνείας περί του διαβόλου Ζ1_00.30.31 έως 00.30.40 και Ζ1(upd) 00.33.47- 00.34.03
[51] Περί της ιστορικότητος του προσώπου του Ιησού Ζ1_00.32.02 έως 00.33.20 και Ζ1(upd) 00.35.25 - 00.36.44
[52] Περί της ιστορικότητος του Χρι στού, της ρωμαϊκής ιστορίας, του Μ. Κωνσταντίνου και του Μεσαίωνος βλ. Ζ1_00.33.34 έως 00.35.40 και Ζ1(upd) 00.36.57-00.39.10
[53] ΒΛΑΣΙΟΥ ΦΕΙΔΑ, Βυζάντιο, Αθήναι 1997[4], σελ. 245.247.256.
[54] Βλ. χαρακτηριστικώς την άποψη ότι τα λάθη θα έπρεπε να πανηγυρίζονται Ζ2_ 01.33.52 - 01.34.07
[55] Z_2, 01.43.28 -01.44.13 και 01.12.48 έως 01.13.17
[56] H.P. BLAVATSKY, THE Secret Doctrine, vol. 1, Cosmogenesis, ed. By Boris Zirkoff, The Theosophical Publishing House, Eaton IL, 1978, p. 243 ·"The Beings, or the Being, collectively called Elõhĩm, who first (if ever) pronounced the cruel words, "Behold, the man is become as one of us, to know good and evil: and now, lest he put forth his hand and take also of the tree of life, and eat, and live forever, ..."* must have been indeed the Ialdabaõth, the Demiurge of the Nazarenes, filled with rage and envy against his own creature, whose reflection created Ophiomorphos. In this case it is but natural-even from the dead-letter standpoint-to view Satan, the Serpent of Genesis, as the real creator and benefactor, the Father of Spiritual mankind. For it is he who was the "Harbinger of Light," bright, radiant Lucifer, who opened the eyes of the automaton creatεd by Jehovah, as alleged; and he who was the first to whisper, "in the day ye eat thereof ye shall be as Elõhĩm, knowing good and evil," can only be regarded in the light of a Savior. An "adversary" to Jehovah, the "personating spirit," he still remains in esoteric truth the ever-loving "Messenger" (the angel)..."
[57] DAVID SPANGLER, Reflections on the Christ, Lorian Press, 1981, p. 45· "Lucifer comes to give to us the final gift of wholeness. If we accept it then he is free and we are free. This is the Luciferic initiation. It is one that many people now, and in the days ahead, will be facing, for it is an initiation in the New Age".
[58] Benjamin Creme, Ageless Wisdom teachings and spirituality.Basic tenets FAQ http://www.share-international.org/archives/AgelessWisdom/faq_basic.htm "Lucifer is the name of a great Angel, not an upstart in heaven who revolted against God and was put down into the nether regions as the Devil. That is a complete misinterpretation. Lucifer means light, and comes from the Latin lux, lucis, meaning light. It is the name of the Angel W ho ensouls the human kingdom; every person, therefore, is a fragment of Lucifer. According to the esoteric teaching, the human souls individualized 18-and-a-half million years ago. Lucifer, the Oversoul, diversified itself, and each fragment became individualized".
[59] Στο http://www.psychicguild.com/articles_view.php?id=277
[60] The Book of Co-Creation: An Evolutionary Interpretation of the New Testament, Part III – The Revelation: Alternative to Armageddon, New Visions, 1980, p.59. "Out of the full spectrum of human personality, one-fourth is electing to trascend ... One-fourth is ready to so choose, given the example of one other ... One fourth is resistant to election. They are unattracted by life ever evolving. One fourth is destructive. They are born angry with God ... They are defective seeds ... There have always been defective seeds. In the past they were permitted to die a "natural death" ... We, the elders, have been patiently waiting until the very last moment before the quantum transformation, to take action to cut out this corrupted and corrupting element in the body of humanity. It is like watching a cancer grow ... Now, as we approach the quantum shift from creature-human to co-creative human – the human who is an inheritor of god-like powers – the destructive one-fourth must be eliminated from the social body. We have no choice, dearly beloveds. Fortunately you, dearly beloveds, are not responsible for this act. We are. We are in charge of God's selection process for planet Earth. He selects, we destroy. We are the riders of the pale horse. Death. We come to bring death to those who are unable to know God . We do this fir the sake of the world. The riders of the pale horse are about to pass among you. Grim reapers, they will separat e the wheat from the chaff. This is the most painful period in the history of humanity... We will use whatever means we must to make this act of destruction as quick and painless as possible to the one half of the world who are incapable of evolving ... The selection process will be quick".
[61] ALICE A. BΑILEY, Education in the New Age, Lucis Publishing Company, 1954, p. 111.112· "To the Custodians of the God's Plan and to Those who are working out the new developments, the form side of life, the outer tangible expression, is of entirely secondary importance. Your vision is oft distorted by the pain and suffering to which the form is subjected (either your own or that of others, individually or en masse) [...] Let us never forget that it is the Life, its purpose and its directed intentional destiny that is of importance; and also that when a form proves inadequate, or too disea sed, or too crippled for the extension of that purpose, it is – from the point of view of the Hierarchy – no disaster when that form has to go. Death is not a disaster to be feared the work of the Destroyer is not really cruel or undesirable. Therefore there is much destruction permitted by the custodians of the plan and much evil turned into good."
[62] Είναι χαρακτηριστική η ντιρεκτίβα στις νεοταξικής προοπτικής και αστρολογικής κατεύθυνσης Georgia Guidestones («Καθοδηγητικές πλάκες της Georgia» για μια εποχή της λογικής, an "Age of Reason")· "Maintain humanity under 500.000.000 in perpetual balance with nature" - διατηρείστε την ανθρωπότητα κάτω από 500.000.000, σε διαρκή ισορροπία με � �η φύση". Σκοπός της Νέας Εποχής η μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού.
[63] "Carrying capacity of the earth", «χωρητικότητα της γης» Z_2, 01.12.13 έως 01.12.48
[64] Το σύνθημα "DIVIDE AND CONQUER" επικρίνεται από το Zeitgeist Z1(upd) 01.51.34 - 01.51.44
[65] Z2 01.39.06 - 01.39.36
[66] J.S.M. WARD, Freemasonry and the ancient Gods, Simpkins, Marshall, Hamilton, Kent & Co, London 1921, p. 348. Παρά Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Μασσωνισμός, εκδ. Αδελφότητος Θεολόγων «Ο Σωτήρ», Αθήν αι 19865, σελ. 114ε. "In the new age which is passing through the long-drawn travail of its birth, Freemasonry will be there, as of old, to lay the broad foundations on which the new religion will be built. Errors and false dogmas will pass away, and among them perhaps some which appear to our poor blinded eyes the most essentila, but the Real Truth will always remain – for truth is eternal – and the bases of truth are within our Order. Out of them shall rise a new and better covenant once more, and still will Freemasonry remain to be as the Ark of the Refuge when once more the waters of destruction threaten the earth long ages hence".
[67] Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον 24, 23-28· «Τότε εάν τις υμίν είπη "Ιδού ώδε ο Χριστός"͵ η " Ώδε" μη πιστεύσητε· εγερθήσονται γαρ ψευδό� �ριστοι και ψευδοπροφήται και δώσουσι σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε πλανήσαι͵ ει δυνατόν͵ και τους εκλεκτούς. Ιδού προείρηκα υμίν. Εάν ουν είπωσιν υμίν " Ιδού εν τη ερήμω εστί", μη εξέλθητε· "Ιδού εν τοις ταμείοις" μη πιστεύσητε· ώσπερ γαρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών͵ ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου».
[68] Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (4ος αι. μ. Χ.), Κατήχησις φωτιζομένων 15, 9 PG 33, 880C «Προετοιμάζει γαρ ο διάβολος τα σχίσματα των λαών, ίνα ευπαράδεκ τος γένηται ο ερχόμενος».
[69] Θεόδωρος επίσκοπος Μοψουεστίας (4ος – 5ος αι. μ.Χ.) , Εις την Προς Θεσσαλονικείς 3, 3.4 PG 66,933C. «ως γαρ υποσκευή αψίδος͵ ούτως αι αιρέσεις͵ αι τε παρ΄ Έλλησι και αι παρά τοις Χριστιανοίς͵ τω διαβόλω· ώσπερ δε αψίδος σφιγγείσης και λαβούσης την οικείαν κατασκευήν͵ η υποσκευή αίρεται͵ μένει δε μόνη η αψίς στερρά, ούτως ο διάβολος τας αιρέσεις τας πολλάς και τας της πλάνης οδούς αντί υποσκευής υπέθηκεν͵ ώσπερ αψίδα μεγίστην την εαυτού προσκύνησιν προκατασκευάζων͵ � �ν΄ όταν έλθη εκδικών πάσας τας αιρέσεις͵ και αυτός καταργή͵ γυμνήν την εαυτού προσ κύνησιν εισάγων ανθρώποις».
[70] Αγίου Ιππολύτου Ρώμης, (4ος – 5ος αι. μ.Χ.), Περί συντελείας 28, PG 10,932Β. «Βασιλεύς μέγας γέγονεν επί της γης͵ δεύτε πάντες εις προσκύνησιν αυτού. Δεύτε πάντες θεάσασθαι την ισχύν της δυνάμεως αυτού. Ιδού γαρ υμίν και σίτον παρέξει και οίνον υμίν χαρίσεται και πλούτον πολυτελή και αξίας μεγάλας. Τω γαρ κελεύσματι αυτού πάσα η γη και θάλαττα υπακούει. Δεύτε πάντες προς αυτόν.».
[71] Σχετική άποψη: Εξάλειψη νομίσματος = εξάλειψη εγκλήματος Z2_ 01.26.24 έως 01.27.27
[72] Απόσπασμα συνέντευξης του Ααρών Ρούσσο για τους Ροκφέλλερ Z1(upd) 01.47.24 - 01.49.50
[73] Alex Jones Interviews Aaron Russo (Full Length) http://www.youtube.com/watch?v=N3NA17CCboA (00.59.04 – 00.59.39)
[74] Εναντίον Νέας Τάξης Πραγμάτων – Παγκοσμιοποίησης Z1 01.43.44 έως 01.44.07
[75] Περί David Spangler, πηγές:
1. DONALD KEYS, Earth At Omega: path to planetization, Branden Press, Boston Mass. 1982, pp. 58.103-105
2. DOUGLAS R. GROOTHIUS, Unmasking the New Age, InterVarsity Press, Downers Grove Illinois 1986, pp.118.119.127
[76] ΠΗΓΕΣ:
The Zeitgeist films are promoted by (NWO) UN approved propaganda and funding tools http://www.youtube.com/watch?v=wUEJDLfGuTY&feature=related
ABSOLUTE PROOF of Venus Project connections to the UN & NWO elites (Roxanne Meadows speaks!)
http://www.youtube.com/watch?v=-vt8vPxwCBk&feature=player_embedde d#!
[77] ACHARYA S, The Christ conspiracy:the greatest story ever sold, Adventures Unlimited Press 1999, pp. 416.417 "As far as Christianity's role in this new age Carpenter states: "Christianity therefore, as I say, must either now come frankly forward and, acknowledging its parentage from the great Order of the past, seek to rehabilitate that and carry mankind one step forward in the path of evolution - or else it must perish. There is no other alternative"" .

Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
Powered by active³ CMS - 11/8/2012 1:18:43 μμ
(από impantokratoros)

Πηγή: http://antidimos.blogspot.com/

Ο ανταποκριτής

Wednesday, July 23, 2014

Ζάιτγκαϊστ η αναίρεση (addendum)

No comments:

Post a Comment