Που ναι οι συστάσεις; (χρησιμοποιώντας την κρίση για το πετσόκομμα των μισθών)

Καταλαβαίνει κανείς, ως ένα βαθμό, να κάνουν μειώσεις και περικοπές αμοιβών επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω της κρίσης, που έχουν υποστεί μείωση του τζίρου ή απειλούνται με χρεωκοπία. Αλλά κι αυτό ως ένα βαθμό, γιατί βεβαίως δεν έδιναν απλόχερα αυξήσεις όταν τα κέρδη τους ανέβαιναν κατακόρυφα. "Μοιράζονται" τις ζημιές, ενώ ποτέ δεν είχαν σκεφτεί να μοιραστούν τα κέρδη.

Ομως το να χρησιμοποιούν την κρίση για να πετσοκόψουν μισθούς και αμοιβές και οι εταιρείες που έχουν μείνει ανέγγιχτες, είναι κάτι παραπάνω από υποκριτικό. Είναι σχεδόν εγκληματικό, αφού έτσι και αυτές συμβάλουν στο πνίξιμο της αγοράς, στην δημιουργία ενός κλίματος καταστροφής, στη μείωση του χρήματος που κυκλοφορεί συνολικά στην αγορά, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα λόγο να προκαλούν κάτι τέτοιο.
Επιχειρήσεις που δουλεύουν με το εξωτερικό, με κοινοτικά προγράμματα, με σταθερή πελατεία και οι ιδιοκτήτες τους το έχουν ρίξει στις απειλές κατά των εργαζομένων, επειδή ακριβώς γνωρίζουν πόσο "αναλώσιμοι" είναι λόγω ανεργίας, θα έπρεπε κανονικά να έχουν μπει στη "μαύρη λίστα" των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που στα χαρτιά δίνει πάρα πολύ μεγάλη σημασία στο εργασιακό καθεστώς.

Μπορεί η τρόικα που ανάμεσά της βρίσκεται και η Κομισιόν να μας ζητά συνέχεια πράγματα, αλλά δεν θα έπρεπε αυτή η ίδια η Κομισιόν να απαιτεί να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα η κοινοτική νομοθεσία, που υποτίθεται προβλέπει με απίστευτες λεπτομέρειες την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, μέχρι ας πούμε το αν δικαιούνται ορθοπεδικές καρέκλες οι εργαζόμενοι επί ώρες σε γραφείο; Τότε γιατί τα έχουν ψηφίσει και καμαρώνουν; Δεν θα έπρεπε οι αρμόδιοι επίτροποι να απευθύνουν κάθε τόσο συστάσεις για το θέμα; Ή μήπως δεν γνωρίζουν τι συμβα ίνει καθημερινά στους χώρους εργασίας;
Αντί για αυτό βλέπουμε μικρομέγαλα αφεντικά να επιδίδονται ανενόχλητα σε ρεσιτάλ ασυδοσίας, να αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν επαίτες, να τους μιλούν ως ελεήμονες που τους έσωσαν από την πείνα, να δηλητηριάζουν το κλίμα στην αγορά και στην κοινωνία. Και μιλάμε για εργαζόμενους, που είναι συνήθως "overqualified" και εργάζονται για 500, 600 και 700 ευρώ.

Δεν θα έπρεπε να είναι μέλημα της τρόικα να εφαρμόζονται λοιπόν οι νόμοι κι οι οδηγίες της ΕΕ στην Ελλάδα; Είναι δηλαδή συμβατό με τη λογική της Ευρώπης να έχεις υπαλλήλους αδήλωτους, κακοπληρωμένους και επιπλέον και τρομοκρατημένους; Δεν θα έπρεπε στο πλαίσιο μείωσης των θέσεων στο Δημόσιο Τομέα να ασχοληθούν και λίγο με τις συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό; 'Η περιμένουν να ξεσηκωθούν οι τρομαγμένοι των 600 ευρώ;

Δυστυχώς από την αρχή της κρίσης τα ευρωπαϊκά όργανα, αποφάσισαν πάρα πολλές φορές να κάνουν ότι δεν βλέπουν ένα πρόβλημα, επειδή δεν ήξεραν πως να το αντιμετωπίσουν. Μετέτρεψαν την αμηχανία, σε χρονοτριβή και στη συνέχεια ακόμα και σε μοιρολατρία-αδιαφορία. Αυτό συνέβη συνολικότερα σε πολιτικό επίπεδο, σε σχέση με την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά μεταφέρθηκε και προς τα κάτω σε ότι αφορά την αντιμετώπιση καθημερινών, "τεχνικών" ζητημάτων, για τα οποία η ΕΕ θα έπρεπε να έχει το ρόλο του θεματοφύλακα και όχι του αδιάφορου παρατηρητή.< br />
Πότε θα δούμε λοιπόν έναν επίτροπο να βγει και να κάνει συστάσεις προς εκείνους τους εργοδότες, που βρήκαν την κρίση σαν άλλοθι για να τονώσουν το μικρό τους ego και να αρχίσουν να αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους σαν φιγούρες του playmobil;

27europe

Πηγή: http://www.ramnousia.com/